Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Φόρος στους έχοντες
elet@enet.gr Η κρίση στην οικονομία, στην Ελλάδα και διεθνώς, οφείλεται στο ότι τα κράτη από τα φορολογικά έσοδα (ή τα δάνεια) στήριξαν τον τραπεζικό τομέα.
Βεβαίως, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε και την ανισότητα των εισοδημάτων που συνεχώς μεγαλώνει, από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού. Σήμερα τα κράτη είναι όμηροι των αγορών (ήτοι τράπεζες, κερδοσκοπικά κεφάλαια τύπου Σόρος, Πόλσον και σία, και των κεφαλαίων των ασφαλιστικών ταμείων που κακώς, κάκιστα, κερδοσκοπούν στα χρηματιστήρια).

Οι κυβερνήσεις ρίχνουν όλα τα βάρη στους λαούς, αγνοώντας τις ανάγκες τους, για να αυξήσουν τα κέρδη των τραπεζών και της χρηματιστικής οικονομίας. Δεν είναι λύση το μπαράζ των αυξανόμενων φόρων, άμεσων και έμμεσων, στα λαϊκά στρώματα. Ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει ένα ανάλγητο ξεζούμισμα των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Η φοροδιαφυγή των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων γίνεται εξ ανάγκης και, όπως όλοι οι ειδικοί παραδέχονται, είναι συμπλήρωμα του εισοδήματός τους. Υπάρχουν και μεγαλομεσαίες τάξεις, όπως μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, μεγαλοαρχιτέκτονες κ.ά. που φοροδιαφεύγουν νομίμως ή παρανόμως. Σε κάθε περίπτωση, η φορολογία πρέπει να είναι δίκαιη. Ολοι πρέπει να πληρώνουν φόρους, σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα. Γίνεται αυτό σήμερα; Ούτε σήμερα, ούτε ποτέ.

Οι έχοντες φοροδιαφεύγουν και με τη σφραγίδα του νόμου, κι αυτοί που πληρώνουν φόρους, δεν έχουν ανταπόδοση. Ούτε σύστημα Υγείας αξιοπρεπές, ούτε σύστημα Παιδείας. Δεν έχουμε κράτος και ούτε μπορεί να γίνει κράτος, υπό την κατοχή και την πίεση των ανάλγητων δανειστών μας. Μια ανάταση χρειαζόμαστε και μία εθνική αυτογνωσία, αλλά και ένταση της ταξικής πάλης. Να ανασκουμπωθούμε για να εργαστούμε, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, σε μια δίκαιη κοινωνία, για να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον».

Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
χανιά

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΚΟ ΜΠΕΛΠΟΛΙΤΙ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Επιμέλεια Σχόλια Μανούσος Γ.Δασκαλάκης
ΧΑΘΗΚΕ Η ΝΤΡΟΠΗ
«Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή, ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας, ή ενέργειας μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι, και φοβισμένοι, φαίνεται να έχει χαθεί. Σήμερα η ντροπή αλλά και η δίδυμη αδελφή της η σεμνότητα, δεν αποτελεί πλέον ένα φρένο στο θρίαμβο της επιδειξιομανίας, στην ηδονοβλεψία, τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων, όσο και μεταξύ των ηγετικών τάξεων. Η απώλεια αξίας της ντροπής σχετίζεται με ένα και μοναδικό φαινόμενο¨ την εξιδανίκευση του κοινότοπου του ασήμαντου. Το εντυπωσιασμένο βλέμμα των πολλών δεν στρέφεται πλέον, προς πρόσωπα ηθικά ή διανοητικά σπουδαία, αλλά σε ανθρώπους μέτριους ανώνυμους, απολύτως όμοιους με τον άνθρωπο του δρόμου, ή με την γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παράγεται από την τηλεόραση ,από ορισμένα προγράμματα με μεγάλη ακροαματικότητα, όπως «Ο Μεγάλος αδελφός». Σημείωση ΜΔ. «Η εξιδανίκευση του κοινότοπου και του ασήμαντου» φαίνεται και από τα πρόσωπα που εκλέγονται για να μας εκπροσωπήσουν στις εκλογές. Αντί να προσπαθούν τα κόμματα να εμπνεύσουν, κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες των γραμμάτων των τεχνών , και της οικονομίας, προσελκύουν στα ψηφοδέλτια τους ανθρώπους του θεάματος¨ ηθοποιούς, αθλητές, τηλεοπτικές περσόνες, λαϊκούς τραγουδιστές κ.λ.π. με σκοπό να υποκλέψουν την ψήφο των πολιτών. Βεβαίως δεν μπορούμε να πούμε ότι και στις κατηγορίες αυτές δεν υπάρχουν άνθρωποι που διαπρέπουν. Άλλα όμως είναι τα κριτήρια των κομμάτων. « Σε ότι αφορά την ντροπή , δεν είναι πλέον αληθινό όπως στο παρελθόν ,ότι αυτό το συναίσθημα αποτελεί σε κάθε περίπτωση μια αξία. Η ντροπή της σύγχρονης κοινωνίας είναι, όπως έχει λεχθεί, «μια επιδερμική ντροπή» {ΆΓΚΝΕΣ ΧΕΛΕΡ}η όπως λένε οι ψυχολόγοι «μια αμοραλιστική ντροπή». Δεν είναι μια αληθινή ντροπή αλλά μια επιφανειακή ντροπή ,που συνδέεται ακριβώς με την ηθική της επιτυχίας, με το πιο βαθύ κομφορμισμό, ο οποίος παρά τα τόσα λόγια που ξοδεύει να εξυψώσει το άτομο, το τυποποιεί όλο και περισσότερο. Όπως μας εξηγούν οι ψυχολόγοι, «η ηθική ντροπή» προϋποθέτει τη στενή σύνδεση αισθήματος ενοχής και ντροπής».Σ.Σ Παλιά στις αγροτικές κοινωνίες όπως η Ελληνική που υπήρχε ακόμη το αίσθημα της ντροπής, ο λαός έλεγε γι`αυτόν που παρεκτρεπόταν «Δεν έχει τσίπα αυτός;»
ΤΥΠΙΚΗ ΟΧΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η Ευρωπαϊκή ένωση είναι ένας γιγαντιαίος γραφειοκρατικός οργανισμός. Στον οργανισμό αυτόν κυριαρχούν οι μεγάλες Ευρωπαϊκές δυνάμεις,Γερμανία Γαλλία.Η Γερμανία βεβαίως σέρνει τον χορό η οποία ισχυροποιήθηκε τόσο μετά την επανένωση της ,ώστε να επιβάλλει τους όρους της στην Ευρώπη.Η Γερμανία κέρδισε από την Ελληνική κρίση χρέους και την εξυπηρέτηση του 10 δις ευρώ. Οι διεθνείς παρατηρητές μιλούν για μία Γερμανική Ευρώπη πλέον ,κατακτημένη δια της οικονομίας κι όχι δια των όπλων όπως στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα οι λαοί όπως λέει κι ο ποιητής βρίσκονται "ανεπαισθήτως έξω" από τα τείχη της ευημερίας εξ αιτίας της Γερμανικής πειθαρχίας. Στην Ε.Ε αλλά και διεθνώς κυριαρχεί ο νεοφιλελευθερισμός όπου έχει εδώ και τριάντα χρόνια αφήσει ελεύθερες τις αγορές να αφηνιάζουν εις βάρος των λαών. Ο καζινοκαπιταλισμός βρίσκεται σε έξαρση και οι λαοί σε κατάπτωση. Ας μη μιλάμε για δημοκρατία όταν έχει απομείνει ένα πουκάμισο αδειανό ,ένα κέλυφος με άδειο περιεχόμενο. Ο Βασιλιάς είναι γυμνός και ανυπόδητος. Όπως υπάρχουν οι εταιρίες κελύφη στα χρηματιστήρια και εισέρχονται αδαπάνως οι νέες εταιρείες έτσι αδαπάνως λειτουργεί και η "δημοκρατία" των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου εις βάρος των πλατειών λαϊκών στρωμάτων. Μπορεί να απέτυχε το κομμουνιστικό πείραμα αλλά το ίδιο απέτυχε και το ακροφιλελεύθερο.Δεν λέω ότι μπορεί με ατελείς ανθρώπους να δημιουργηθούν επίγειοι παράδεισοι. Αυτό όμως δεν είναι άλοθι για να αφήνουμε την ζωή μα να μας την κάνουν κόλαση.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011


ΦΟΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΟΝΤΕΣ
Η κρίση στην οικονομία στην Ελλάδα και διεθνώς ωφείλεται ότι τα κράτη από τα φορολογικά έσοδα {ή τα δάνεια} στήριξαν τον τραπεζικό τομέα. Βεβαίως δεν μπορούμε να παραβλέπομε και την ανισότητα των εισοδημάτων που συνεχώς μεγαλώνει, από την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού.Σήμερα τα κράτη είναι όμηροι των αγορών ήτοι ¨ {Τράπεζες κερδοσκοπικά κεφάλαια τύπου Σόρος, Πόλσον και σια ,και των κεφαλαίων των ασφαλιστικών ταμείων που κακώς κάκιστα κερδοσκοπούν στα χρηματιστήρια. Οι κυβερνήσεις ρίχνουν όλα τα βάρη στους λαούς αγνοώντας τις ανάγκες τους, για να αυξήσουν τα κέρδη των τραπεζών, και της χρηματιστικής οικονομίας. Δεν είναι λύση το μπαράζ των αυξανόμενων φόρων άμεσων και έμμεσων στα λαϊκά στρώματα.Ειδικά στην Ελλάδα υπάρχει ένα ανάλγητο ξεζούμισμα των πλατειών λαίκών στρωμάτων, χωρίς αρχή μέση και τέλος. Η φοροδιαφυγή των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων γίνεται εξ ανάγκης και όπως όλοι οι ειδικοί παραδέχονται, είναι συμπλήρωμα του εισοδήματος τους. Υπάρχουν και μεγαλομεσαίες τάξεις όπως μεγαλογιατρών μεγαλοδικηγόρων μεγαλοαρχιτεκτόνων κ.α που φοροδιαφεύγουν νομίμως ή παρανόμως. Σε κάθε περίπτωση η φορολογία πρέπει να είναι δίκαιη. Όλοι πρέπει να πληρώνουν φόρους σύμφωνα με την φοροδοτική τους ικανότητα. Γίνεται αυτό σήμερα ; Ούτε σήμερα ούτε ποτέ.Οι έχοντες φοροδιαφεύγουν και με την σφραγίδα του νόμου ,κι αυτοί που πληρώνουν φόρους δεν έχουν ανταπόδοση. Ούτε σύστημα υγείας αξιοπρεπές ούτε σύστημα παιδείας.Δεν έχουμε κράτος και ούτε μπορεί να γίνει κράτος υπό την κατοχή και την πίεση των ανάλγητων δανειστών μας. Μια ανάταση χρειαζόμαστε και μία εθνική αυτογνωσία, αλλά και ένταση της ταξικής πάλης.Να ανασκουμπωθούμε για να εργαστούμε , μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες σε μια δίκαιη κοινωνία, για να κτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Επιστροφή
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Το χρέος δεν είναι βιώσιμο
elet@enet.gr «Το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο» έλεγαν συνεχώς, σοβαροί οικονομολόγοι. Στις 21 Ιουλίου έγινε μία συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου οι οίκοι αξιολόγησης την ονομάζουν «selected default»-«επιλεκτική χρεοκοπία».
Πράγματι δεν χρεοκόπησε εντελώς το ελληνικό Δημόσιο, αλλά μερικώς.

Αυτό έγινε -υποτίθεται- σε συμφωνία με τους ενδιαφερομένους, αλλά οι τράπεζες δεν δείχνουν και πολλή προθυμία. Στα ομόλογα στα οποία θα γινόταν το κούρεμα υπολογίζεται ότι θα είναι της τάξης του 21% έως 25%. Δηλαδή θα υπάρξει κέρδος για το ελληνικό Δημόσιο της τάξεως των 15-20-25 δισεκατομμυρίων, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο ογκώδες και αυξανόμενο δημόσιο χρέος.

Αλλά και αυτή η συμφωνία για να υλοποιηθεί πρέπει να συναινέσουν οι συμβαλλόμενες χώρες. Η Φινλανδία όμως μας παίζει τον παπά και λέει "δώσε πρώτα μετρητά για να σου δώσω τον οβολό μου". Από κοντά και οι χώρες δορυφόροι της Γερμανίας, Αυστρία, Ολλανδία. Στο εσωτερικό η ύφεση βαθαίνει χρόνο με το χρόνο βυθίζοντας την οικονομία στον στασιμοπληθωρισμό. Από μια οικονομία σε βαθιά ύφεση, δεν έχεις δυνατότητα άντλησης εσόδων για το κράτος.

Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς, οι μικρές επιχειρήσεις σε αναλογία περίπου 20% βάζουν λουκέτο. Οι συνεχείς μειώσεις μισθών και οι συνεχείς αυξήσεις φόρων προκαλούν συνεχείς αντιδράσεις των εργαζομένων, και δικαίως, αλλά βυθίζουν, όλο και περισσότερο, στα τάρταρα την οικονομία. Οι δανειστές δεν έχουν συναισθήματα. Δεν ενδιαφέρονται για τον λαό και τα προβλήματά του. Θέλουν τα τοκοχρεολύσιά τους.

Η κυβέρνηση όμως εκλέχτηκε από τον λαό. Δεν αντιπροσωπεύει τους δανειστές. Ούτε πρέπει να υποκύπτει στους όρους τους. Τι πρέπει να γίνει; Κούρεμα του συνόλου του χρέους κατά το ήμισυ. Μόνο τότε θα καταστεί βιώσιμο. Πίεση μαζί με τις νότιες χώρες, για ευρωομόλογο, προκειμένου να δανείζονται όλες οι χώρες της ευρωζώνης με το ίδιο επιτόκιο.

Ασφαλώς και επενδύσεις για ανάπτυξη, και ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας. Παρ' όλα αυτά, δυστυχώς, παρατηρούμε το αντίθετο. Ερχεται εδώ αντιπροσωπεία του γερμανικού ΣΕΒ, και απαιτεί "ελεύθερες ζώνες" τύπου Κίνας, και ειδικό εργασιακό καθεστώς για να προβούν σε επενδύσεις. Βαίνουμε ολοταχώς προς αποικία των ισχυρών κρατών της Ευρώπης».

Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Στις γειτονιές του κόσμου
πετούσαν άσπρα περιστέρια.
και οι γιαγιάδες στις αυλές τους
έκαναν δέηση στα αστέρια.
Θεέ μου σε παρακαλώ στέρξε
για μας λιγάκι. Πότισε μας
ροδόσταμο αντί πικρό φαρμάκι.
Εκεί στη μέσα αυλή ζούσε παλιά
ένα παιδί .
Παρέα με τ`άλλα τα παιδιά
Και έπαιρναν βαθιές αναπνοές
Στης φύσης τις απλές χαρές.
Δεν είχαν τίποτα να μοιράσουν
Και αγαπιότανε οι ταπεινοί
Γιατί είχανε κοινή ζωή.
Κι ας τουρτουρίζανε μέσα
Στο κρύο. Την ψυχή τους
Δεν την άγγιξε ο χιονιάς.
Όταν δεν είχανε να πληρώσουν
το νοίκι, κι έξω φυσούσε
δυνατός , και βίτσιζε ο βοριάς.
Είχαν όνειρα, πολλά, κι έλεγαν¨ «το μέλλον
μας ανήκει», έστω κι αν πήγαιναν.
Για δουλειά στην ξενιτιά.
Τον παλιό εκείνο τον καιρό
Αγωνιζόταν και παλεύανε,
να αλλάξουνε τον κόσμο
Σε εποχές γόνιμες σε ιδέες και οράματα.
Ήταν κτίστες και δημιουργοί.
του δικού τους μέλλοντος. Τα πουλιά στο δάσος έπαιζαν με λύρα μουσική. Και οι άνδρες τραγουδούσαν ,και τραγουδούσαν
κι ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπο
τους και πότιζε τη γη.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΝΕΑ ΗΘΗ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η ημέρα έλαμπε χαρμόσυνα από τον ήλιο του καλοκαιριού. Ο Δημήτρης Σαράντης όμως δεν μπορούσε πλέον, να απολαύσει τις χαρές της ζωής. Ήταν υπερήλικας με ελαφρύ εγκεφαλικό. Μέχρι πρότινος όμως ήταν πολύ καλά στην υγεία του. Έσφυζε από ζωή. Κανείς από τους φίλους του, δεν το περίμενε ότι από την μία ημέρα, ως την άλλη θα έπεφτε κατάκοιτος στο κρεβάτι. Αυτός βρε παιδί μου είχε θηριώδεις αντοχές για την ηλικία του. Ήταν μέλος του ορειβατικού συλλόγου. Πήγαινε πρώτος και καμαρωτός στις εκδρομές, που ήταν πεζοπορίες , στα φαράγγια και στα βουνά. Όταν καθόταν στο τραπέζι για φαγητό, έτρωγε πολύ και σαν λύκος. Είχε ένα παλαιό αυτοκίνητο, που το είχε κάπου παρκάρει, παρατημένο. Του άρεσε το βάδην και πεζοπορούσε, ατελείωτα χιλιόμετρα καθημερινά. Ήταν ένας ολοζώντανος άνθρωπος. Η ζωντάνια αυτή και τα πολλαπλά ενδιαφέροντα του, τού χάριζαν χρόνια από την πραγματική του ηλικία. Ήταν μέλος σε πνευματικούς συλλόγους, και συμμετείχε ενεργά στα πολιτιστικά δρώμενα. Με τις γυναίκες πάντα ευγενικός, όλο αβρότητα της χαιρετούσε με χειροφίλημα παλιού αριστοκράτη. Η οικογένεια του κυρ Δημήτρη ήταν τετραμελής. Είχε δύο παιδιά σε ώριμη ηλικία και ένα εγγόνι. Η σύζυγος του άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο προ δεκαετίας. Η κόρη του είχε μεταβεί προ πολλού χρόνου για μεταπτυχιακό στις Η.Π.Α. Δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα. Οι επισκέψεις της ήταν αραιές. Περίπου κάθε πέντε χρόνια μέχρι που έπαψε να έρχεται.
Ήταν απονιά, ή ψυχρότητα στις σχέσεις της, με τον πατέρα, που από εγωισμό και των δύο, δεν μπορούσε να γεφυρωθεί; Ήταν και οι δύο κλειστοί χαρακτήρες και δεν μιλούσαν ποτέ για τα προσωπικά τους . «Τα εν οίκω μη εν Δήμω» απαντούσαν σε φίλους και συγγενείς. Ο γιος του ο Αντώνης ήταν φαρμακοποιός. Η γυναίκα του Αντώνη ήταν καθηγήτρια Αγγλικής φιλολογίας. Είχαν ένα παλικάρι τον Δημήτρη που ήταν δεκαοχτώ ετών. Ο παππούς Δημήτρης λάτρευε τον εγγονό του, με τον οποίο είχαν και το ίδιο όνομα. Χαιρόταν να παίζει μαζί του όταν ήταν μικρό το παιδί , και να το απολαμβάνει λέγοντας του ιστορίες και παραμύθια. Ο ίδιος δεν ζούσε μαζί τους. Διέθετε ένα σπίτι στη Σητεία τόπο καταγωγής της μακαρίτισσας της γυναίκας του ,όπου περνούσε εκεί σε ήρεμο κλίμα τον καιρό του. Για κακή του τύχη όμως αρρώστησε και επέστρεψε στην πόλη του γιού του. Ο γιος του τον αγαπούσε, η νύφη του, τον συμπαθούσε, ο εγγονός τον λάτρευε. Η νύφη του όμως ήταν καθηγήτρια και εργαζόταν έξω. Ο γιος του δούλευε στο φαρμακείο του, και ήταν υπέρ απασχολημένος. Ο εγγονός διάβαζε υπερωρίες στο φροντιστήριο για τις πανελλήνιες. Το δίλημμα ήταν μεγάλο, και είχε έντονο συναισθηματικό φορτίο, για τον Αντώνη. Τι θα απογινόταν τώρα μόνος ο άρρωστος πατέρας του; Παρά τα κλάματα του εγγονού, και τα παρακάλια, τον μετέφερε ο γιος, σε ιδιωτικό γηροκομείο. Ο εγγονός Δημήτρης νέος, και ευαίσθητος, συναισθηματικά φορτισμένος, δεν το συγχώρησε ποτέ στον πατέρα του. Ήθελε τον παππού στο σπίτι τους να σβήσει στην αγκαλιά του. «Δεν φταίω εγώ παιδί μου του είπε ο Αντώνης. Φταίει η εποχή μας. Σήμερα η εποχή έχει απαιτήσεις. Αν δεν ανταποκριθούμε θα μείνουμε στο περιθώριο». Ο χρόνος περνάει σαν το νεράκι. Σήμερα κοιμάστε με μαύρα μαλλιά και ξυπνάτε με λευκά σαν το χιόνι. Ο μικρός Δημήτρης έγινε φαρμακοποιός και ανέλαβε το φαρμακείο το πατέρα του. Όταν ο πατέρας του δεν είχε πια πνοή πάνω του, από τα γεράματα, του θύμισε τα λόγια που του είπε όταν πήγε τον παππού του στο γηροκομείο. «Δεν φταίω εγώ πατέρα .Φταίει η εποχή μας». Με την ίδια σκληρότητα έδωσε εντολή να πάνε τον πατέρα του στο ίδιο συμπτωματικά γηροκομείο που απεβίωσε εγκαταλειμμένος ο παππούς του..

ΗΡΘΑΝ ΣΑΝ ΦΙΛΟΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ σοβαρή εθνική αστική τάξη. Φαίνεται και από την στάση που τήρησε στην Ελληνική κρίση χρέους. Αντί να επενδύσει στην Ελλάδα και να συμβάλλει στην ανάπτυξη δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, προτίμησε να αποθηκεύσει τα κεφάλαια της, στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών της Ελβετίας.
Για 600 δις ευρώ αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, ότι είναι οι καταθέσεις των Ελλήνων . Σε αντίθεση με τους Ιταλούς βιομήχανους, οι οποίοι έβγαλαν ανακοίνωση ότι θα στηρίξουν το Ιταλικό κράτος. Με τους Γάλους κεφαλαικράτες που ζήτησαν να πληρώσουν... λίγο φόρο παραπάνω. Με ορισμένους ψυχοπονιάρηδες Αμερικανούς μεγαλοεπενδυτές ,όπως ο Γουόρεν Μπάφετ που ζήτησε να πληρώσει επί πλέον φόρους σε αντίθεση με το ανάλγητη ρεμπουπλικανικό κόμμα που επειμένει στο αντίθετο. Οι Έλληνες λοιπόν μεγαλοκεφαλαιούχοι που με την στάση τους αρνούνται ως πατρίδα τους την Ελλάδα κάνουν χώρο στον Γερμανικό ΣΕΒ να εξαγοράσει ότι απέμεινε. Ή μήπως αναμένουν ως άλλες ύαινες να φάγουν μαζί με τους ξένους το πτώμα των Ελλήνων;"Τιμή σε εκείνους που όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μην κινούντες. Δίκαιοι και ίσοι σε όλες τους τις πράξεις". Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ
Μπράβο παιδιά. Άξιος ο μισθός σας
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΡΑΚΑΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ –ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

Ο Ανδρέας Τρακάκης γεννήθηκε το 1939 στην Σητεία. Εκεί έζησε μονάχα ένα χρόνο. Κατάγεται από την Παλαιόχωρα Σελίνου. Τέλειωσε το γυμνάσιο το 1957 και την νομική Αθηνών το 1963. Από το 1972 άσκησε το επάγγελμα του συμβολαιογράφου στα Χανιά μέχρι την συνταξιοδότηση του. Παράλληλα με το επάγγελμα του συμβολαιογράφου ασχολείται με την αγάπη του, που είναι η ιστορία και η λογοτεχνία, με ειδικότητα στο διήγημα. Έχει γράψει πολλά άρθρα πάνω στην τρέχουσα επικαιρότητα. Οι πνευματικές του εργασίες δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, στα Χανιά και στην Αθήνα. Διηγήματα του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Κρήτη» και στις Αθηναϊκές εφημερίδες «Εξόρμηση» «Ελευθεροτυπία» και «Τα νέα». Άρθρα του στο περιοδικό «Κρήτη» στην Χριστιανική και την λογοτεχνική επιθεώρηση. Το διήγημα του «ο θείος από την Αμερική» πήρε το πρώτο βραβείο στο πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος που έγινε στην Κόρινθο από το πνευματικό κέντρο του Δήμου Κορινθίων και το σωματείο λόγου και τέχνης «οι αλκυονίδες». Το 2006 στις 3 Ιουλίου δημοσιεύει στην «Αυριανή» άρθρο για τον μαύρο πρωταθλητή και Ολυμπιονίκη Τζέσε Όουεν τον Αύγουστο του 1936 στο Βερολίνο. Ο δικτάτωρ Αδόλφος Χίτλερ μόλις έμαθε ότι ο πρωταθλητής δεν ήταν της Αρείας φυλής αρνήθηκε να του επιδώσει το κύπελλο κι έφυγε οργισμένος από το στάδιο. Το 2004 στις 27-12- δημοσιεύει στην «Αυριανή» το ιστορικό άρθρο «Ρωμαίοι αυτοκράτορες πριν από το μεγάλο Κωνσταντίνο φιλικοί προς τον Χριστιανισμό». Στις 15-2 -το 2004 δημοσιεύει στην «Αυριανή το άρθρο «Μορφές ηρώων μαζικής κουλτούρας» όπου αναλύει το φανταστικό τους περιεχόμενο το οποίο προέρχεται από πραγματικές ιστορίες. Στις 11-4- 2005 δημοσιεύει στην «Αυριανή τις «Αναμνήσεις από την Πρέβεζα» τόπο που αυτοκτόνησε ο μελαγχολικός ιδανικός αυτόχειρας ποιητής Χανιώτης στην καταγωγή Κώστας Καριωτάκης. Στις 3-5- 2005 δημοσιεύει στην «Αυριανή άρθρο για τον στρατηγό και πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Σαρλ Ντε Γκωλ. Το 2006 δημοσιεύει στην «Αυριανή» τρία διηγήματα με τίτλο «Ένα ζεστό μεσημέρι» «Τα θηρία» και «Η φωτογραφία». Το 2006 στην Αυριανή τα διηγήματα «η απέναντι πλευρά του δρόμου», «ο Σάκης» ,και «το λαχείο». Τέλος το 2008, στην «Αυριανή» το άρθρο» «Πέρα από την ιστορία» αναφερόμενος σε μύθους φανταστικά γεγονότα και θρύλους από την διεθνή παράδοση.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Υπάρχει και μια άλλη πρόταση με ενδιαφέρον, στον δημόσιο διάλογο. Είναι του διανοητή και αρθρογράφου της «Ελευθεροτυπίας» Τάκη Φωτόπουλου εκδότη του περιοδικού «Περιεκτική Δημοκρατία». Κάθε πρόταση είναι κι ένα λιθαράκι στο στέριωμα της δημοκρατικής συνείδησης της ανοιχτής κοινωνίας, και του πλουραλισμού ιδεών. Είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί οι προτάσεις πλουτίζουν τον δημόσιο διάλογο.

Το ξεπούλημα της Ελλάδας στην Ε.Ε. και οι πλατείες
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ η χώρα είναι στα πρόθυρα να ανακηρυχθεί και επίσημα προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (δηλαδή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ των ΗΠΑ και Ε.Ε.), η παραπέρα συνέχιση του δανεισμού μας... για να ξεπληρώνουμε τα παλιά δάνεια εξαρτάται τώρα από το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού πλούτου (λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα, ηλεκτρικό, νερό κ.λπ.) στις ίδιες ελίτ -και ό,τι ξεροκόμματο αρπάξει και η ντόπια οικονομική ελίτ.

Για το ξεπούλημα αυτό, που ακόμη και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» περιγράφουν ως «απώλεια, όχι μόνο της κυριαρχίας, αλλά και της αξιοπρέπειας της χώρας», είναι άμεσα συνυπεύθυνα τα κόμματα εξουσίας, που συναίνεσαν στην «αξιοποίηση» αντί πινακίου φακής του κοινωνικού μας πλούτου, που θα έχει καταστροφικές συνέπειες στο μέλλον.

Εμμεσα, όμως, συνυπεύθυνα είναι και τα κόμματα της «Αριστεράς» και «Οικολογίας», καθώς και η πνευματική και πολιτιστική ελίτ, που δεν θέτουν θέμα άμεσης και μονομερούς εξόδου από την Ε.Ε. (και όχι απλά από το ευρώ, που θα ήταν καταστροφική λύση), αλλά αποπροσανατολίζουν το λαό στο να «δέρνει το σαμάρι» -δηλαδή τους επαγγελματίες πολιτικούς για τη διαφθορά τους κ.λπ., που δεν αποτελούν, βέβαια, την απώτερη αιτία της κρίσης, αφού είναι απλά εκτελεστικά όργανα των ελίτ. Ετσι, σύσσωμη η Αριστερά, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι, πιο αριστερά, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που μιλά για ρήξη και καπιταλιστική αποδέσμευση από την Ε.Ε.... σε τρία τέρμινα), καθώς και την πατριωτική Αριστερά του Μίκη (που μιλά για προστατευτισμό... μέσα στην Ε.Ε.!) αντιμετωπίζουν ως ταμπού το θέμα της εξόδου από την Ε.Ε. και ασχολούνται με το... Λογιστικό Ελεγχο του Χρέους (μήπως «κουρέψουμε» κάποιο τμήμα του!), ενώ κάποιοι παπαγαλίζουν τη συστημική γραμμή ότι η επιστροφή στη δραχμή οδηγεί στην καταστροφή, «ξεχνώντας» ν' αναφέρουν ότι αυτό ισχύει μόνο αν η έξοδος από την Ε.Ε. δεν συνοδεύεται από σειρά άλλων μέτρων και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό μοντέλο. Δηλαδή ένα μοντέλο, που θα μας απαλλάξει διά παντός από τη χρεοκοπία και την εξάρτηση μέσα από μια αυτοδύναμη (όχι αυτάρκη) οικονομία, πιθανώς σε μια συνομοσπονδία αυτοδύναμων οικονομιών του ευρωπαϊκού «Νότου».1 Τέλος, το ΚΚΕ βλέπει μεν σωστά ότι χωρίς την έξοδο από την Ε.Ε. δεν είναι δυνατή η ελεγχόμενη από το λαό οικονομία, αλλά ανάγει το θέμα στην κατάκτηση της Λαϊκής Εξουσίας, δηλαδή όταν και εάν δημιουργηθούν επαναστατικές συνθήκες! Και, φυσικά, η αντιεξουσιαστική «Αριστερά» περί άλλα τυρβάζει...

Η οικονομική αυτοδυναμία σήμερα είναι, επομένως, όχι μόνο επιθυμητή ως προϋπόθεση της οικονομικής δημοκρατίας, αλλά και εφικτή. Η αυτοδυναμία αυτή δεν σημαίνει, βέβαια, «κλείσιμο των συνόρων», όπως διαστρεβλώνουν πολλοί τη διαδικασία αυτή, αλλά ανάκτηση του κοινωνικού ελέγχου στην οικονομία, που σήμερα είναι αδύνατος με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές. Στην πραγματικότητα, η οικονομική αυτοδυναμία αποτελεί τη μόνη λύση για διέξοδο, όχι μόνο από την τωρινή βαθιά κρίση, αλλά και από τη μακροπρόθεσμη κρίση, στην οποία οδηγούν η παγκοσμιοποίηση και η συνακόλουθη οικολογική καταστροφή, καθώς και η συναφής κερδοσκοπία, που μόλις ανακοινώθηκε πως θα διπλασιάσει τις τιμές τροφίμων μέχρι το 2030! Οι αυτοδύναμες οικονομίες αποτελούν σήμερα όχι μόνο τη μόνη απάντηση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αλλά και θεμελιακά στοιχεία ενός νέου διεθνισμού, ο οποίος υιοθετεί μεν τις βασικές αρχές του παραδοσιακού διεθνισμού της Αριστεράς, αλλά και τον υπερβαίνει, διότι θεμελιώνεται σε μια διεθνοποιημένη οικονομία, που δεν καθορίζεται ούτε από την καπιταλιστική οικονομία της αγοράς ούτε από το κεντρικό Πλάνο, αλλά από την Οικονομική Δημοκρατία, δηλαδή τις αυτο-καθοριζόμενες (μέσω των συνελεύσεων των πολιτών) οικονομίες.

Στο μεταξύ, ένα πρωτόγνωρο είδος ειρηνικής εξέγερσης ξεκίνησε στις πλατείες της Ισπανίας και της Ελλάδας, που δυνητικά έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες, εφ' όσον στρέφεται, έστω έμμεσα προς το παρόν, κατά της ίδιας της υπερεθνικής ελίτ και όχι ενάντια σε εύκολα αναλώσιμους τυράννους τύπου Μουμπάρακ και Μπεν Αλι. Ο αυθόρμητος και αμεσοδημοκρατικός χαρακτήρας των εξεγέρσεων αυτών είναι η δύναμή τους, αλλά και η πιθανή πηγή αδυναμίας τους. Είναι η δύναμή τους, γιατί σε αυτές μετέχουν οι πολίτες ως πολίτες και όχι σαν κομματικά ή γραφειοκρατικά στελέχη συνδικάτων κ.λπ. Αλλά είναι και η πηγή αδυναμίας τους γιατί, αν δεν υιοθετήσουν στόχους και στρατηγική με βάση κάποιο πολιτικό πρόταγμα, που θα έχει μια στοιχειώδη ανάλυση των συστημικών αιτίων της κρίσης και των τρόπων για την υπέρβασή της, εύκολα τα μη συνειδητοποιημένα στοιχεία τους θα ενσωματωθούν πάλι στο σύστημα, ενώ τα πιο ριζοσπαστικά θα συντριβούν από τη χουντική βία."


Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Ο ΑΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ
ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Στο Ηράκλειο γνώρισε ο Βασίλης τον Χρήστο. Και οι δύο ήταν θαμώνες της καφετέριας «ΑΛΦΑ» στην πλατεία των λιονταριών. Ο Χρήστος ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Σπούδασε δύο χρόνια σε μια σχολή στην Αθήνα. Στην πορεία βαρέθηκε και επέστρεψε πίσω στο Ηράκλειο. Όταν τον ρωτούσε η παρέα του για τις σπουδές του τους απαντούσε ότι¨ «τουλάχιστον έγινα ένας καλός θεατής του θεάτρου, και του κινηματογράφου». Ο πατέρας του Χρήστου είχε ένα μεγάλο κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων στο κέντρο του Ηρακλείου. Όταν ο Χρήστος ήταν στα δώδεκα ξαφνικά πέθανε η μητέρα του, στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία. Άφησε ορφανά από μάνα, τα δύο παιδιά της, τον Χρήστο και την Χρυσάνθη. Ο μεγαλέμπορος πατέρας τους, ο Κώστας ήταν απαρηγόρητος. Έμεινε μόνος για πέντε χρόνια. Δεν άντεξε παραπάνω την μοναξιά, και ξαναπαντρεύτηκε μια υπάλληλο του την Φαίδρα. Τα παιδιά του δεν τον συγχώρησαν και ιδιαίτερα ο Χρήστος. Αδικαιολόγητα θα μου πείτε γιατί ο κυρ Κώστας ήταν ακόμη σχετικά νέος, κι εύπορος, και είχε ακόμη δικαιώματα στην ζωή. Τα παιδιά του όμως δεν είχαν ξεπεράσει το τραύμα, από τον θάνατο της μάνας τους. Ούτε είχαν την ωριμότητα να κατανοήσουν των άλλων την θέση και τα προβλήματα.
Μεσούσης της δικτατορίας των Συνταγματαρχών γύρω στα 1971, ο Χρήστος οργανώθηκε στον ακροαριστερό χώρο, και μαζί με τους συντρόφους του προέβαιναν σε πράξεις αντίστασης εναντίον της δικτατορίας. Θεωρήθηκαν επικίνδυνοι και επικηρύχθηκαν από το χουντικό καθεστώς. Ο Χρήστος για ένα διάστημα κρύφτηκε σε φιλικά σπίτια. Ώσπου τον εφοδίασαν με πλαστό διαβατήριο και διέφυγε στο εξωτερικό. Στην Κρήτη επέστρεψε ξανά μετά την πτώση της χούντας . Αντίθετος με τον ανήσυχο κι επαναστάτη Χρήστο ήταν ο Βασίλης. ΄Ηταν ένας νέος ήρεμος, μετριοπαθής και λίγο «φευγάτος». Παρακολουθούσε καθημερινά τα ζώδια και τις προβλέψεις τους. Κανείς δεν γνώριζε, αν πίστευε ειλικρινά τις αστρολογικές προβλέψεις ή το έλεγε έτσι στα κορίτσια τη παρέας του για να ψαρέψει γκόμενα.
Ο Βασίλης προήρχετο από μεγάλη οικογένεια της Μεσαράς. Ο πατέρας του ήταν μεγαλοκτηματίας. Είχε τρία κορίτσια και πάνω που είχε απελπιστεί ότι δεν θα έκανε αγόρι νάτος και ξεπροβάλλει ο Βασίλης ολοκόκκινος και ζωηρός, ζωηρός. Η χαρά του πάτερ φαμίλια , κυρ Αντρέα ήταν μεγάλη. Προόριζε τον γιο του ως διάδοχο του στα κτήματα. Ο Βασίλης δεν τον διέψευσε. Από μικρός βοηθούσε τον πατέρα του και παρατηρούσε κάθε του κίνηση. Όταν τέλειωσε το τριτάξιο γυμνάσιο ζήτησε από τον πατέρα του να του νοικιάσει δωμάτιο στην πόλη του Ηρακλείου. Για να τελειώσει στην πόλη το λύκειο, και να βρίσκεται κοντά στα φροντιστήρια. Πράγματι ο πατέρας του, δεν έφερε αντίρρηση και του αγόρασε ένα δυάρι διαμέρισμα. Στο Ηράκλειο όταν σπούδαζε στην τρίτη λυκείου γνώρισε τον Χρήστο και έγιναν αχώριστοι για ένα διάστημα. Ο Χρήστος του έλεγε ότι είναι παιδί του μπαμπά του βουτυρόπαιδο και «γιος τσιφλικά». «Εσύ τι είσαι Χρήστο ; Δεν είσαι αστόπαιδο και γιος μεγαλεμπόρου»; «Ναι του απαντούσε ο έφηβος και επαναστάτης Χρήστος. «Εγώ όμως ξεπέρασα την τάξη μου, και θα εργαστώ για τα δίκια του εργαζόμενου λαού». Ο Βασίλης πέρασε από τους πρώτους στην γεωπονική Αθηνών. Εκεί γνώρισε την Τζίνα μια όμορφη συμφοιτήτρια του συμπτωματικώς από το Ηράκλειο. Σχεδίαζαν να παντρευτούν μόλις θα έπαιρναν το πτυχίο τους. Μετά έξι περίπου χρόνια βλέπουμε τον Βασίλη να έχει αναλάβει τα κτήματα του πατέρα του. Παράλληλα είχε ανοίξει κι ένα μεγάλο κατάστημα με είδη γεωπονίας. Είχε παντρευτεί την Τζίνα η οποία είχε διορισθεί ως γεωπόνος στην διεύθυνση γεωργίας. Την ευτυχία του συμπλήρωσε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι. Ο Χρήστος αντικομφορμιστής και επαναστάτης , δεν στέριωσε σε καμιά δουλειά. Οργανώθηκε στο κόμμα του όπου και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά. .Οι ερωτικές του σχέσεις ήταν περιστασιακές , και δεν παντρεύτηκε ποτέ. Όνειρο του ήταν η επανάσταση και η αλλαγή του κόσμου.
ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΝΤΑΦΙ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου ,άρχισε ο ψυχρός πόλεμος, και το κηνύγι "της αυτοκρατορίας του κακού" από του Αμερικανούς. Όπως αντιθέτως το όνειρο για "παγκόσμια επικράτηση του κομμουνισμού" από τους Σοβιετικούς.Ας μην κριτικάρουμε αυτή την στιγμή το είδος του κομμουνισμού, που θα επικρατούσε.Ήταν τόσο "ονειρεμένος" που έπεσε σαν χάρτινος πύργος και χωρίς σχεδόν , κανείς από τους λαούς να τον υποστηρίξει. Πάντως οι Αμερικανοί μετακατοχικά στήριξαν όλα τα δικτατορικά καθεστώτα ανά την υφήλιο. Διότι είχαν τους λαούς υποταγμένους με σιδηρά πυγμή . Εξάλου με το κηνύγι το κομμουνιστών και προοδευτικών στοιχείων, που επιδίδοντο τα δικτατορικά καθεστώτα, εθεωρούντο ανάχωμα απέναντι στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Ας έλθουμε όμως εν τάχει στο σήμερα.
Συνταράσονται τα αυταρχικά Αραβικά καθεστώτα από τους λαούς τους, που ξεσησηκώνονται και ξεχύνονται οργισμένοι στους δρόμους, διότι απήυδισαν από την άνιση κατανομή του εισοδήματος των χωρών αυτών, και από την καταπίεση των λαών τους.
Ένα ένα καταρρέουν τα τουβλάκια και αποσυναρμολογείται το οικοδόμημα που κράτησαν στέρεα κάτω από την στρατιωτική και αστυνομική μπότα, οι δικτατορίες επί 30 και 40 έτη. Τυνησία ,Αιγυπτος, Εμιράτα, Συρία, Λιβύη. Οι δυτικές δυνάμεις που στήριξαν τα καθεστώτα αυτά, πήραν αποστάσεις και παίρνουν θέσεις για την επομένη ημέρα. Στην Λιβύη επεμβαίνουν νομίμως και με την σφραγίδα του ΟΗΕ. Θα μου πήτε γιατί τα τελευταία 50 χρόνια οι Αμερικανοί,στήριξαν όλες τις δικτατορίες, και τώρα κόπτονται για ανθρώπινα δικαιώματα; Αλλάξανε οι καιροί δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος, ούτε η Αμερική είναι η παλιά υπερδύναμη. Κόπτονται άραγε για τα δικαιώματα των Λίβυων, ή μήπως μυρίζονται τον μαύρο χρυσό, και παίρνουν θέσεις στην νέα κατάσταση; Σίγουρα όπως πάντα η εξωτερική πολιτική, υποκινείται από τα εθνικά συμφέροντα, αμπαλλαρισμένα σε περίτεχνο περιτύλιγμα.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ
Το Ελληνικό μεταπολεμικό μοντέλλο ανάπτυξης, ασφαλώς έφτασε στο τέλος του. Τέλος οδυνηρό σχεδόν με θεραπεία σοκ. Άραγε έφθασε στο τέλος του και το κράτος των πελατειακών σχέσεων , και της "τακτοποίησης" του παιδιού στο δημόσιο; Σε βάρος των υπολοίπων παιδιών , που ξερογλέιφονται κι αυτά για μια θέση στο δημόσιο; Δεν πιστεύω ότι θα γίνει εύκολα αυτό παρά τις τωρινές δυσκολίες του κράτους διότι τέτοιες νοοτροπίες δεν ξεριζώνονται εύκολα από έναν λαό ο οποίος προστατεύει τα παιδιά του, και σύμφωνα με τον διαπρεπή φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο¨ "στην Ελλάδα κυριαρχεί το δίκαιο του αίματος" σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Βεβαίως η ανύψωση του πνευματικού επιπέδου του λαού βοηθάει στο να μην θίγει την αξιοπρέπεια του, επαιτώντας από τον βουλευτή θέση στο δημόσιο δια της πλαγίας οδού. Το μοντέλο ανάπτυξης με τόσα πολλά μαγαζάκια και αυτοαπασχολούμενους επίσης δεν έχει πλέον μέλλον.
Ζητούνται νέες ιδέες από νέους ανθρώπους, που θα ρισκάρουν σε νέες παραγωγικές επενδύσεις. Ασφαλώς κάποιοι πρέπει να στραφούν στην αγροτική παραγωγή που εγκαταλείφθηκε και παρασιτούν στις μεγαλουπόλεις. Μια αγροτική παραγωγή όμως με επιστημονικό τρόπο και σύγχρονα μέσα παραγωγής. Πολλά έπρεπε να γίνουν από τις πολιτικές ηγεσίες πριν φθάσουμε στον πάτο.Παρόλα αυτά τώρα που βρήκαμε πάτο, πρέπει ν σηκώσουμε το βλέμμα και να σκοπεύσουμε ψηλά. Με λογισμό και με όνειρο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΧΑΝΙΑ -ΚΡΗΤΗΣ

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

ΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
Το μοντέλο ανάπτυξης του άναρχου καπιταλισμού έχει μεν ανεβάσει το επίπεδο ζωής στον μεταπολεμικό κόσμο μας, αλλά έχεικαταστρέψει το περιβάλλον. Μόλυνε τους Ωκεανούς προκάλεσεσε το φαινόμεο του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα,μόλυνε τα ποτάμια, καταστρέφει τα δάση.Τα τελευταία τριάντα χρόνια οι πολιτικοί των Μητροπολιτικών κέντρων του καπιταλισμού παρέδωσαν την κυριαρχία στην αγορά, η οποία διοικείται, από τις πολυεθνικές και μια χούφτα τεράστιας ισχύος τραπεζών. Το μοντέλο ανάπτυξης που βασίζεται στην υπερκατανάλωση δεν έχει μέλλον.Οι πηγές πλούτου σιγά σιγά στερεύουν.Το πετρέλαιο τελειώνει, ακόμη και το πόσιμο νερό μειώνεται.Το νέο μοντέλο ανάπτυξης θα πρέπει να εστιάζεται στην ποιότητα της ζωής ,κι όχι στην ποσότητα των αγαθών.Ο υπαρκτός σοσιαλισμός απέτυχε να λύσει το πρόβλημα της κοινωνικής δικαιοσύνης
της δημοκρατίας, και της ελευθερίας.Ο καπιταλισμός με τις κρίσεις του αφήνει ανθρώπινα ερείπια πίσω του.Μήπως θαυμάζει κανείς εχέφρων συμπολίτης μας, την πρώην κομμουνιστική υποτίθεται Κίνα , οποία υιοθέτησε ένα αυταρχικό και απάνθρωπο καπιταλισμό χωρίς ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες; Ζητείται ένα νέος δρόμος όπου "ο άνθρωπος θα είνα πάνω από τα κέρδη" γιατί η ζωή είναι σύντομη, και δεν πρέπει να την σπαταλούμε σε άσκοπες ανταγωνιστικές διαμάχες εξουσίας και ισχύος.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΧΑΝΙΑ- ΚΡΗΤΗΣ

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΗΘΟΥΣ
[ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΔΙΗΓΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Την εποχή εκείνη την οποία θα αναλάμβανε την θέση του λέκτορα στο πανεπιστήμιο Αθηνών ο Μάριος , κυβερνούσε την χώρα ένα διεφθαρμένο κυβερνητικό επιτελείο. Βούϊζαν τα μέσα ενημέρωσης για τα οικονομικά και τα ερωτικά σκάνδαλα των υπουργών της κυβέρνησης .
Εκατομμύρια διασπαθίστηκαν από τον δημόσιο κορβανά χωρίς του άβουλου πρωθυπουργού να ιδρώσει το αυτί.
Γραμματείς υπουργείων ευνοούμενοι του πρωθυπουργού, αυτοκτόνησαν εξαιτίας ερωτικών σκανδάλων.
Ο κόσμος είχε αγανακτήσει εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, η οποία τον ανάγκαζε να περικόψει αναγκαίες δαπάνες, για να χρεώνεται στις τράπεζες, και επί πλέον από την κυβέρνηση, που δεν τιμωρούσε τα διεφθαρμένα στελέχη της, αλλά φόρτωνε τον λαό περισσότερους φόρους.
Σαν από μηχανής Θεός είχε παρουσιαστεί μια οργάνωση, ως εκδικητής και τιμωρός , για να δικαιώσει το δημόσιο αίσθημα το οποίο απαιτούσε παραπομπή των ενόχων στην δικαιοσύνη κι όχι συγκάλυψη των σκανδάλων όπως επιχειρούσε η κυβέρνηση.
Η οργάνωση αυτή είχε στείλει προκήρυξη, στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» και στο «Ποντίκι» όπου έγραφε μεταξύ άλλων ότι η ίδια θα αναλάμβανε δράση για να ξεκαθαρίσει, το τοπίο από τους διεφθαρμένους υπουργούς. και ο νοών νοητό.
Παράλληλα με την δημοσίευση της προκήρυξης, ένας πρωτοκλασάτος υπουργός δολοφονήθηκε από μια σφαίρα στο κατώφλι του σπιτιού του αιφνιδιάζοντας τους φρουρούς του. Επικράτησε σιγή ιχθύος για αρκετό καιρό μέχρι να καταλαγιάσουν, τα πνεύματα και ένας δεύτερος διεφθαρμένος υπουργός βρέθηκε νεκρός.
Συμπολιτευόμενες και αντιπολιτευόμενες εφημερίδες σχολίαζαν το αποτρόπαιο του πράγματος. Παράλληλα τόνιζαν στα σχόλια τους ότι οι πράξεις αυτές είχαν ευρεία λαική αποδοχή. Η ονομασία της οργάνωσης αυτής ήταν «[Ακτιβιστές Συνείδησης»]. Ήταν μια νέα οργάνωση του ακροαριστερού χώρου. Η κυβέρνηση σύντομα έχασε την εξουσία. Η επόμενη κυβέρνηση όμως με το αντιτρομοκρατικό επιτελείο, του υπουργείου δημοσίας τάξεως, εξιχνίασε τις δολοφονίες και συνέλαβε τέσσερα μέλη της οργάνωσης. Η έκπληξη της κοινής γνώμης ήταν τεράστια όταν απεκαλύφθη ότι αρχηγός της οργάνωσης ήταν ο Μάριος Κάρτερ ο νεαρός πανεπιστημιακός και γιός του μεγαλοδικηγόρου Γιώργου Κάρτερ.
Από τα σύννεφα βεβαίως έπεσε και η οικογένεια Κάρτερ η οποία έκανε ατελείωτες αναλύσεις για να κατανοήσει πως μεγάλωσε ένα γιο επαναστάτη. Τι του έλειπε του γιου μας , ψέλιζαν κάτωχροι συνεχώς σε φίλους και συγγενείς.

ΤΕΛΟΣ



ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΗΘΟΥΣ ---- ΔΙΗΓΗΜΑ
[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ]
2]Την επόμενη Δευτέρα η οικογένεια Κάρτερ περίμενε από την Γερμανία τον αγαπημένο της κανακάρη τον Μάριο.
Είχε τελειώσει το διδακτορικό του στην φιλοσοφία του δικαίου μετά πολλών επαίνων ,και τον περίμενε μια θέση λέκτορα στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Δυνατά μυαλά σαν το δικό του ήταν περιζήτητα, σε Ευρωπαικά και Αμερικάνικα πανεπιστήμια.
Ο Μάριος όμως επιθυμούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, στην πατρώα γη, εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής ιστορίας της οποίας, ήταν μέγα θαυμαστής, αλλά και για συναισθηματικούς λόγους.
Γονείς και Ελληνική παράδοση.
Όταν ο Μάριος επέστρεψε στο σπίτι των γονέων του, του παραχώρησαν ένα μεγάλο διαμέρισμα, στην πολυκατοικία τους στο παγκράτι.
Στην βίλα τους στην Εκάλη διοργάνωσαν δεξίωση ,για να γιορτάσουν την
πρόσληψη του Μάριου στο επιστημονικό προσωπικό Δ.Ε,Π. του πανεπιστημίου Αθηνών.
Καλεσμένοι ήταν πανεπιστημιακοί καθηγητές, εκπρόσωποι του νομικού κόσμου, επιχειρηματίες πολιτικοί εκπρόσωποι, συγγραφείς.
Όλοι οι καλεσμένοι έδιναν συγχαρητήρια στο ζεύγος Κάρτερ, και ιδιαίτερα στον Μάριο με το κοφτερό μυαλό και τα πολλά προσόντα.
Ο Μάριος είχε προσγειώσει την ματιά του, σε μια πανέμορφη νέα κοπέλα που συνομιλούσε σε μια γωνιά, με ένα ηλικιωμένο κύριο με γκρίζα μαλλιά. Ζήτησε πληροφορίες και του είπαν ότι είναι η μοναχοκόρη του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως.
Ο Μάριος εκείνη την περίοδο είχε βγει σχεδόν ένα χρόνο από μια σχέση,
χωρίς να γνωρίσει, όλο αυτό τον καιρό, μια νέα κοπέλα με την οποία θα τους ένωναν κοινές επιδιώξεις και όνειρα.
Πλησίασε με θάρρος την κοπέλα και της συστήθηκε.
Η κοπέλα η οποία ονομαζόταν Δανάη , τον χαιρέτησε θερμά και του είπε ότι είχε ακούσει πολύ θετικά σχόλια, για την προσωπικότητα του.
Ο Μάριος και η Δανάη , από εκείνη την βραδιά έμειναν αχώριστοι φίλοι κι εραστές.
ΔΙΗΓΗΜΑ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΗΘΟΥΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

1]Ο καιρός εκείνη την ανοιξιάτικη ημέρα ήταν χάρμα οφθαλμών και αισθήσεων. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος χωρίς ούτε ίχνος σύννεφων.
Το περιβάλλον στην εξοχική κατοικία του ζεύγους Γιώργου και Μαρίας Κάρτερ μύριζε ευωδιές από τα αρώματα της άνοιξης Η κόρη των Κάρτερ καθόταν στην αυλή της βίλας με την παρέα της, έπιναν το τσάι με τις φρυγανιές, το χυμό πορτοκαλιού , και εξέπεμπαν νεανικό ερωτισμό.
Ο Γιώργος Κάρτερ ήταν μεγαλοδικηγόρος . Το γραφείο του απασχολούσε 10 δικηγόρους, και εξ αυτών τρία νέα παιδιά, τα οποία έκαναν εκεί την άσκηση τους.
Ένοιωθαν τυχεροί οι τρις νεαροί ασκούμενοι, επειδή τους δέχτηκε στο γραφείο του ο διάσημος για τις υποθέσεις με δημόσιο ενδιαφέρον, διαπρεπής δικηγόρος Γιώργος Κάρτερ, τις οποίες έφερε με επιτυχία εις πέρας, στο δικηγορικό του γραφείο.
Η γυναίκα του Κάρτερ η Μαρία είχε τελειώσει την φιλοσοφική , και είχε αποκτήσει δύο πτυχία φιλολόγου, και γλωσσολόγου.
Πριν αποφοιτήσει γνώρισε τον Γιώργο της.
Παίρνοντας το δεύτερο πτυχίο της του ανήγγειλε ότι είναι έγκυος.
Αποφάσισαν να έρθουν εις γάμου κοινωνία διότι ήταν σφοδρά ερωτευμένοι.
Ο Γιώργος είχε καταγωγή από παλιά οικογένεια δικηγόρων.
Της Μαρίας ο πατέρας ήταν ένας επιφανής μεγαλέμπορος.
Αποφάσισαν από κοινού επειδή, δεν είχαν ανάγκη από χρήματα η Μαρία να ασχοληθεί, με την ανατροφή των παιδιών ως παραδοσιακή Ελληνίδα μάνα.
Αργότερα όταν το αγόρι και το κορίτσι μεγάλωσαν, η Μαρία άνοιξε μια πολυτελή μπουτίκ με εισαγωγές, από φίρμες γνωστών οίκων ενδυμάτων από το Παρίσι και το Λονδίνο
Περισσότερο το έκανε η Μαρία για να περνά ευχάριστα τον χρόνο της, και να αποφεύγει ορισμένες ανιαρές παρέες του κύκλου της.
Δεν της άρεσε καθόλου ο ρόλος της άπραγης αστής γυναίκας μεγαλοδικηγόρου, η οποία ασχολείται παίζοντας κουμ καν και κάνοντας φιλανθρωπίες.
Η Μαρία ήταν ένας σκεπτόμενος άνθρωπος με πνευματικά ενδιαφέροντα και υψηλή πνευματική καλλιέργεια.
Τον ελεύθερο χρόνο της ασχολιόταν με την ζωγραφική στο ατελιέ που είχε δημιουργήσει στο υπόγειο της βίλας τους.


ΜΠΑΜΠΑ ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ
ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Φοίβος καθόταν στον τιμόνι του «Όπελ κόρσα» οδηγώντας στην εθνική οδό, από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη. Στο ταμπλό του αυτοκινήτου είχε καρφιτσώσει με υπερηφάνεια σε μικρό μεταλλικό πλαίσιο, την φωτογραφία των διδύμων παιδιών του.
Της Ισμήνης και του Περικλή. Τι χαριτωμένα παιδιά και τι ευτυχία έρρεε, στην ψυχή, και το πρόσωπο του Φοίβου όταν γεννήθηκαν. Δεν μπορούσε να κοιμηθεί για ημέρες από το αίσθημα ευτυχίας και πληρότητας που τον πλημμύριζε. Στα παιδιά έδωσε αρχαία Ελληνικά ονόματα, γιατί επηρεάστηκε από την αγάπη- λατρεία καλύτερα- του πατέρα του, που ήταν καθηγητής φιλολογίας και υμνούσε την αρχαία Ελλάδα. Ο Φοίβος ήταν ατίθασο παιδί, και δεν του άρεσε να κάθεται στα θρανία και να στρώνεται στο διάβασμα. Ήταν ένας έξυπνος αδιάβαστος, ή ολίγο διαβασμένος σωστότερα νέος.
Μόλις και μετά βίας τέλειωσε το λύκειο προς μεγάλη απογοήτευση του καθηγητή πατρός του. Του άρεσαν πολύ τα ταξίδια. Ο πατέρας του βλέποντας την ανεμελιά του και το ρέμπελο του χαρακτήρα του τον αποκήρυξε οργισμένος. Πέντε χρόνια έκανε να του μιλήσει. Ο Φοίβος λυπήθηκε αλλά συνέχισε απτόητος την πορεία του. Γύρισε όλη την Ελλάδα με την βοήθεια των διερχομένων οχημάτων πάσης φύσεως που τα σταματούσε στην εθνική οδό. Ήταν μια εποχή που δεν υπήρχαν μεταναστευτικά ρεύματα στην Ελλάδα και ο κόσμος έκοβε ταχύτητα εύκολα και έπαιρνε μέσα τους διαβάτες, νοιώθοντας περισσότερη ασφάλεια. Ο κύκλος αυτός του πήρε πέντε χρόνια. Επειδή δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς διόλου να μην εργάζεται, έκανε ότι δουλειά του τύχαινε και εύρισκε πρόχειρη. Αρκεί να εξασφαλίζει το φαγητό της ημέρας τον ύπνο, και που και που, χαρτζιλίκι για τις κοπέλες ελευθέρων ηθών. Μόνιμη φιλενάδα δεν είχε διότι ήταν πλάνητας τύπος, και ποτέ δεν έμενε για καιρό στην ίδια πόλη. Όταν εξάντλησε την ακόρεστη περιέργεια του , να τριγυρίζει στις πόλεις της Ελλάδας, αναχώρησε για το εξωτερικό. Όπως πάντα ,με το γνωστό του οτοστόπ. Τον βλέπουμε κάποια στιγμή καθισμένο στην θέση του συνοδηγού, σε μια νταλίκα διεθνών μεταφορών. Πρώτη στάση της Ευρωπαϊκής του διαδρομής, ήταν το Βερολίνο. Ήταν τυχερός γιατί βρέθηκε εκεί στο 1990 εκείνη την εποχή, που οι Γερμανοί έριχναν το τοίχος που χώριζε στα δύο τις Γερμανίες. Δυτική και Ανατολική. Πήρε κι αυτός ένα κομμάτι από το τοίχος για ενθύμιο. Έστω κι αν ήταν ένα απολιτικό ον, που δεν γνώριζε ούτε ποιος είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στο τοίχος του Βερολίνου γνώρισε την Φρίντα μια καλλιτέχνιδα η οποία ζωγράφιζε γκράφιτι, επάνω στο τοίχος που για ιστορικούς λόγους είχε απομείνει. Ο Φοίβος γνώριζε ελάχιστα Γερμανικά, αλλά για καλή του τύχη η μητέρα της Φρίντα ήταν Ελληνίδα και η Φρίντα γνώριζε άπταιστα Ελληνικά. Ερωτεύτηκαν και για δύο χρόνια έκαναν παρέα. Για την ακρίβεια εκείνη τον «σπίτωσε» στο διαμέρισμα της, γιατί αυτός ήταν επί ξύλου κρεμάμενου. Στο Βερολίνο έμαθε από ένα συγγενή του που εργαζόταν σε μια Γερμανική εταιρεία για τον θάνατο του πατέρα του. Αυτό ήταν ένα σοκ για τον Φοίβο.
Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον πατέρα του. Συνεχώς και αδιαλείπτως τον βασάνιζαν οι ενοχές και οι τύψεις, που δεν μπόρεσε όσο ήταν στην ζωή να συμφιλιωθεί μαζί του. Ο Φοίβος οδηγούσε στην Εθνική οδό Αθηνών Θεσσαλονίκης . Όταν πλησίασε κοντά στα διόδια της Λάρισας τον σταμάτησε ένας τροχονόμος για ένα τυπικό έλεγχο. Με την ευκαιρία αυτή πάρκαρε στον παρακείμενο σταθμό βενζίνης. Έσβησε την μηχανή του αυτοκινήτου, και βγήκε στην καφετέρια για λίγη ξεκούραση και καφέ.
Όταν αποχαιρέτησε την Φρίντα της είπε ότι θα επιστρέψει αλλά και οι δύο γνώριζαν ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ. Ήταν τόσο το σοκ από την απώλεια του πατέρα του, που στα σαράντα του χρόνια αποφάσισε να αλλάξει την ζωή του. Έβλεπε την αδελφή του επιτυχημένη αρχιτεκτόνισσα να χαίρεται την οικογένεια της με τα δύο κορίτσια της στην προεφηβεία, και εφηβεία, στο κοινό αρχιτεκτονικό γραφείο με τον σύζυγο της. Για μια στιγμή ένοιωσε ένα αδιόρατο αίσθημα ζήλειας αλλά και απογοήτευσης. Πως θα ξεκινούσε τώρα αυτός και με τι εφόδια; Όμως ήταν άνθρωπος πείσμων και με ισχυρή θέληση. Δανείστηκε από την αδελφή του ένα μικρό κεφάλαιο δανείστηκε και από την τράπεζα, με εγγύηση τα περιουσιακά στοιχεία του γαμπρού του, κι άρχισε να κάνει εξαγωγές αγροτικών και γαλακτοκομικών προϊόντων προς την Γερμανία. Σύναψε εμπορικές συμφωνίες με μεγάλες αλυσίδες και οι δουλειές του πήγαιναν υπέροχα. Μέσα σε πέντε χρόνια ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Και όχι μόνο. Είχε βρει τον έρωτα της ζωής του , την όμορφη Πηνελόπη και έκανε οικογένεια μαζί της. Ο Φοίβος βγήκε από την καφετέρια και εισήλθε στην Εθνική οδό. Πάτησε γκάζι αλλάζοντας ταχύτητα. Κοίταξε την φωτογραφία των παιδιών του χαμογελώντας ικανοποιημένος.




Πολιτισμός πηγή δυστυχίας" τιτλοφορείται ένα βιβλίο με σκέψεις για τον σύγχρονο πολιτισμό του πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγμουντ Φρόϋντ. Οι κοινωνίες με την βοήθεια της επιστήμης, και τη τεχνολογίας αλλάζουν ραγδαία. Η τεχνολογία αφαιρεί την σκληρή εργασία ακόμη και στον αγροτικό τομέα, που τόσο ταλαιπώρησε σκληρά του παππούδες μας οι οποίοι ζούσαν με μέσον όρο ζωής τα 40 χρόνια. Στα πλαίσια των γραμμών ενός ολιγόλογου σχολίου δεν μπορεί να περιγραφεί η ραγδαία εξέλιξη της σύγχρονης εποχής,με τα θετικά της και τα αρνητικά της.Η Ελλάδα έχει τις ιδαιτερότητες της όσον αφορά την ιστορία της , το πελατειακό της σύστημα τον κομπραδόρικο τρόπο ανάπτυξης.Σήμερα πληρώνουμε την άφρονα πολιτική της εξουσίας μετά την μεταπολίτευση. Μειώθηκαν οι παραγωγικές δυνάμεις, και διογκώθηκαν οι κρατικές σπατάλες, αλλά και οι δαπάνες για την άμυνα όπου ξοδέψαμε 100 δις ευρώ την τελευταία δεκαετία, για να τσεπώσουν "οι αρμόδιοι" τις χρυσοφόρες μίζες τους, ενώ η ευρωπαϊκή ένωση μπορούσε να εγγυηθεί τα σύνορα μας. Η φτωχή ψωροκώστενα Ελλάδα έγινε μια πλούσια χώρα , 26η σε πλούτο χώρα του κόσμου. Στηριγμένη όμως σε πήλινα πόδια. Τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής. Θα βοηθήσουν οι εξέχοντες μεγαλοαστοί που έχουν καταθέσεις 600 δις ευρώ στην Ελβετία; Μάλλον όχι διότι αποδείχτηκε ότι το κεφάλαιο δεν έχειούτε πατρίδα ούτε εθνική συνείδηση. Τα ίδια υποζύγια θα πληρώσουν όπως πάντα. Από τα Χανιά με φιλικούς χαιρετισμούς.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

ΝΕΑ ΦΟΡΟΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση του ¨λεφτα υπάρχουν¨βομβαρδίζει με νέα μέτρα λιτότητας και φοροκαταιγίδες εναντίον όσων περπατάνε και όσων "πετάνε". Μόνο εκείνους τους μεγαλοαστούς απάτριδες, δεν "γνωρίζει", που έχουν 600 δις στις τράπεζες της Ελβετίας, και δεν στηρίζουν την Ελλάδα, σε αντίθεση με τους Ιταλούς μεγαλοαστούς, που έβγαλαν ανακοίνωση ότι θα στηρίξουν την Ιταλική κυβέρνηση {το κράτος τους αγοράζοντας ομόλογα}. Δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση του 21% ασκεί νεοφιλελεύθερη πολιτική χωρίς λαϊκή εντολή. Με άλλο όμως, φιλολαϊκό πρόγραμμα την ψήφισε ο Ελληνικός λαός. Η κυβέρνηση παραβαίνοντας την λαϊκή εντολή, σκόρπισε ερείπια στην Ελληνική γη. Ένα εκατομύριο ανέργους, 200.000 μαγαζιά να κλείνουν ,οι φτωχοί να λιμοκτονούν η μεσαία τάξη να συρικνώνεται.Είναι μια κυβέρνηση που ανερυθρίαστα ο πρωθυπουργός της, δηλώνει στην "ΡΕΑΛ" ότι έχει πάρει εντολή για τέσσερα χρόνια. Ποια εντολή και με ποιο πρόγραμμα; Τώρα απλώς τους γιουχάρουν και γιαουρτώνουν τους κυβερνητικούς βουλευτές. Τι θα γίνει αύριο; Θα αντέξουν, οι φτωχοί άνθρωποι, την συνέχεια της κρίσης , ή μήπως από αγανάκτιση θα αρχίσουν να τους πετροβολούν ; Γιατί συνεχίζουν; Για να σώσουν τις τράπεζες, και να πεθάνουν τους εργαζόμενους και όσους χαμηλά αμοιβόμενους, και μικροσυνταξιούχους, πολίτες της χώρας;
ΜΟΝΑΞΙΑ
Αν ζούσε σήμερα ο πατέρας.

«Πατέρα θα του έλεγα».Κοίταξε με».

« Καμάρωσε το γιό σου. Τα κατάφερα».

Αυτός συγκινημένος από χαρά ,

θα με χάϊδευε με το βλέμμα του.

Το πρόσωπο του θα έλαμπε.

Ο πατέρας όμως είναι χρόνια τώρα, που

έφυγε για την χώρα των μακάρων.

Δεν πρόλαβε να του δοθεί η ευκαρία

να πει στα εγγόνια του, παραμύθια.

Για το σύννεφο εκεί ψηλά ,και τη βροχή.

Για την χιονάτη και την κοκκινοσκουφίτσα.

Να τα διδάξει πως καλλιεργείται η σπορά

στους αγρούς. Αλλά και για την αγιότητα, και την

αγριότητα της ανθρώπινης φύσης.

Τι κρίμα οι άνθρωποι να φεύγουν νέοι.

Στα όνειρα να μας αφήνουν μόνους.

Πριν δουν τον σπόρο να καρπίσει

νέους φυσικούς χυμούς. Φεύγουν

σαν γλάροι πετώτας πάνω από το Αιγαίο.

Σαν τα καράβια που ταξιδεύουν,

αναζητώντας νέες θάλασσες να πλεύσουν.

Δίχως να κουνήσουν το μαντήλι ,

του αποχαιρετισμού.

Μήτε φιλί ένα αντίο, κοιτώντας φευγαλέα,

προς το λιμάνι.

Κι εμείς, μόνοι μέσα στο κρύο,

στην μοναξιά μας μιλάμε σιγανά,

για ανθρώπους που αγαπάμε και

ασυναίσθητα μας φεύγουν.



ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΓΟΥΟΛ ΣΤΡΗΤ;

ΦΡΑΝΣΟΥΑΝ ΜΟΡΙΝ

Εκδόσεις Μεταίχμιο 2011

Η ουτοπία είναι ένας αναγκαίος και απαραίτητος όρος για να ξεφύγει η κοινωνία από τις καθημερινές της δουλείες, αναζητώντας αυτό που με μια πρώτη ματιά θεωρείται ανέφικτο. Δεν μοιάζει και πολύ απραγματοποίητο και ανέφικτο αυτό που προτείνει ο καθηγητής Φρανσουά Μορίν . Έναν κόσμο χωρίς χρηματιστήρια, επειδή τα χρηματιστήρια έχουν χάσει τον πρωταρχικό τους ρόλο που είναι η άντληση κεφαλαίων για την βιομηχανία και έχουν γίνει απλά πηγές κερδοσκοπίας, για τα κερδοσκοπικά κεφάλαια κάθε είδους. Ο αρχισυντάκτης της «Λε Μοντ Ντιπλοματίκ» Σερζ Χαλιμί γράφοντας για την οικονομική κρίση κριτικάρει τον νεοφιλελευθερισμό και την ασυδοσία των αγορών, που έφερε τις κρατικές οικονομίες στην διόγκωση του δημοσίου χρέους. «Οι λύσεις- να γυρίσουμε την πλάτη στις μονεταριστικές και αποπληθωριστικές πολιτικές που επιδεινώνουν την «κρίση» να καταργηθεί πλήρως το χρέος, ή ένα τμήμα του, να πάρουμε στην κατοχή μας τις τράπεζες, να υποτάξουμε το χρηματοπιστωτικό σύστημα ,να πετύχουμε την αποπαγκοσμιοποίηση να επανακτήσουμε τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που έχασε το κράτος από την μείωση της φορολογίας, γεγονός που ευνοεί τους πλούσιους{70 δις ήταν ούτε λίγο ούτε πολύ οι απώλειες στην Γαλλία την τελευταία δεκαετία.}-είναι γνωστές. Δεν έχουμε επομένως να κάνουμε τόσο με συζήτηση «τεχνικού» και οικονομικού χαρακτήρα όσον μένα πολιτικό και κοινωνικό αγώνα. Οι φιλελεύθεροι βέβαια θα χλευάσουν λέγοντας πως οι προοδευτικοί διεκδικούν το ανέφικτο. Τι άλλο όμως κάνουν αυτοί πέρα από το να βάζουν την τελευταία πινελιά σε μια ανυπόφορη κατάσταση; Ίσως λοιπόν είναι καιρός να ξαναφέρουμε στην μνήμη μας την προτροπή που απεύθυνε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ με την βοήθεια του Πωλ Νιζάν¨ «Μην ντραπείτε να ζητήσετε το φεγγάρι». Αναρωτιέται ο συγγραφέας Φρανσουά Μορίν στην εισαγωγή του βιβλίου του¨ «Ένας κόσμος χωρίς την Γουόλ Στρήτ καθώς λέτε είναι πράγματι δυνατός και αξιόπιστος; Μήπως πρόκειται πάλι για μια νέα ουτοπία , ελκυστική σίγουρα, αλλά που απέχει μίλια μακριά από τον δικό μας κόσμο; Αυτό εν μέρει είναι αλήθεια Για φανταστείτε όμως τις συνέπειες της επόμενης οικονομικής κρίσης; Τα κράτη δεν θα μπορούν σε καμιά περίπτωση να ανταποκριθούν όπως το έκαναν μέχρι τώρα βοηθώντας τις τράπεζες, επανεκκινώντας τις οικονομίες τους με την αύξηση των δημοσίων δαπανών. Τα δυσμενέστερα σενάρια βρίσκονται μπροστά μας. Είναι καλύτερα να προβλέψουμε αυτό το μεγάλο σοκ και να προτείνουμε ,πριν ξεσπάσει η καταιγίδα ,τους βασικούς άξονες ενός ενδεχόμενου σχεδίου αναπόφευκτα ουτοπικού, καθώς θα είναι εναλλακτικό. Εργαζόμαστε -έτσι ελπίζουμε τουλάχιστον -να το κάνουμε όσο πιο ρεαλιστικό γίνεται.» Είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο όπου ο συγγραφέας του προτείνει λύσεις , στο αδιέξοδο που οδήγησε τις κοινωνίες ο αδηφάγος καπιταλισμός.





Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011


ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΩ ΚΑΤΩ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Το 1990 άρχισε η κατάρρευση του μπλοκ των κρατών του αυταρχικού κρατικίστικου μοντέλου που κατευφημισμόν ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός». Στην Κίνα «της μεγάλης πορείας» του ΜΑΟ η επανάσταση, είχε χάσει την πνοή της . Το ίδιο το Κ.Κ.Κ στράφηκε προς στην οικονομία της αγοράς, και στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Διατηρήθηκε ένα υβριδικό μοντέλο διακυβέρνησης, αυταρχικού τύπου χωρίς κοινοβούλιο , χωρίς πολυκομματισμό, χωρίς ελευθερίες. Με μάλλον μικτή οικονομία. Η Κίνα άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία , με θηριώδης ρυθμούς, βασισμένη στην άγρια εκμετάλλευση των Κινέζων εργαζομένων. Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την οποία θέλησε αρχικώς το κόμμα, να καταργήσει. Η Ινδία σε αντίθεση με την Κίνα που έβαλε περιορισμό στις γεννήσεις, πάσχει από υπερπληθυσμό και έφθασε στον μεγάλο πληθυσμό της Κίνας. Υπάγεται στις αναπτυσσόμενες δυνάμεις παράγει και συσσωρεύει κεφάλαιο. Η Βραζιλία ακολουθεί
και είναι μέλος των ΒΡΙΚ{Βραζιλία ,Ρωσία Ινδία, Κίνα}. Η Ρωσία ανόρθωσε τις πληγές μετά την διακυβέρνηση σοκ του Γιέλτσιν και είναι μια ανερχόμενη μεγάλη δύναμη βασιζόμενη στον πλούτο των πηγών πρώτων υλών της. Στην Λατινική Αμερική έχουν δημιουργηθεί λαϊκά εθνικιστικά κινήματα, τα οποία ανέβηκαν στην εξουσία, κρατικοποίησαν τις πηγές πλούτου, που κατείχαν οι πολυεθνικές ,και ανεξαρτητοποιήθηκαν οδεύοντας ,προς αυτόνομη ανάπτυξη , με δική τους υπερεθνική τράπεζα . Η ηγέτιδα δύναμη τη δύσης ΗΠΑ αιμορραγώντας από τις δαπάνες των πολέμων, που έχει εξαπολύσει και από τις ανταγωνιστικές δυνάμεις είναι καταχρεωμένη , και υποβαθμισμένη από τον οίκο αξιολόγησης «Στάνταρ Αντ Πουρς». Οι αγορές εκδικούνται την πρωθιέρεια τους που τις ύμνησε ως Θεές. Η γηραιά Ευρώπη του πολιτισμού και της βαρβαρότητας, παραπαίει εθνικιστικά στην δίνη της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης μετά το κραχ του 1929.Οι κοντόφθαλμες εθνικές πολιτικές, η έλλειψη μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων, τα συμφέροντα και διαφορές ανάπτυξης βορείων και νοτίων οδηγεί την Ευρώπη σε αναδίπλωση και εσωστρέφεια. Εννοείται ότι νοιώθει την ανάσα του ανταγωνισμού των αναπτυσσομένων χωρών ,κα αντιμετωπίζει στασιμότητα στην ανάπτυξη. Υπάρχει και ένας τρίτος κόσμος δισεκατομμυρίων στην Αφρική στην Ασία και στην καρδιά του πρώτου κόσμου ,όπου βιώνει δραματικές συνθήκες ζωής. ένας κόσμος άνω κάτω.

ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Τάκης και ο Στέφανος, γνωριζόντουσαν από νήπια. Είχαν γεννηθεί και μεγάλωναν σε μια φτωχογειτονιά με παλιές μονοκατοικίες, κάπου σε μια άκρη της Αττικής γης.O Tάκης διένυε το δέκατο έκτο έτος της ηλικίας του, και το δέκατο όγδοο ο Στέφανος.«Δύσκολη ζωή ζούμε Τάκη». «Δεν συμφωνείς;» «Και βέβαια Στέφανε». «Εμένα λέει ο Στέφανος, με είχαν παρατήσει οι γονείς μου". "Μία θεία μου με μεγάλωσε." "Τον πατέρα μου ποτέ δεν τον γνώρισα.» «Η μάνα μου ήταν φιλάσθενη και όταν ήμουν εφτά ετών πέθανε». "Η καημένη η θεία μου ήταν πάμφτωχη. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και ζούσε μαζί μου, για να με φροντίζει . "Πριν δύο χρόνια έφυγε κι αυτή στον ουρανό." "Τώρα κι εγώ σαν κι εσένα είμαστε άστεγοι, και κοιμόμαστε σε χαρτόκουτες». Τάκης . "Αλήθεια υπάρχει τίποτα εκεί ψηλά, Στέφανε εκτός από το χάος;" "Πες μου, αν πιστεύεις στον Θεό;" Στέφανος . «Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό», όπως λέει το τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκη." "Στον ουρανό όμως υπάρχει το χάος." "Δεν κατοικεί κανείς θεός." «Αν πιστεύεις ότι στον ουρανό κατοικεί ο Θεός, γιατί να μην πιστεύεις ότι και στον Όλυμπο, του νομού Πιερίας ,κατοικούσε οπατέρας των Θεών Δίας;" "Όπως πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες και τους ονόμασαν οι Χριστιανοί ειδωλολάτρες». Ο Τάκης κοιτάζει τον Στέφανο με θαυμασμό λέγοντας¨ «Βρε θηρίο που τα έμαθες όλα αυτά»; "Εσύ είσαι σοφός». «Κάνω παρέα με τον «καθηγητή». «Δουλεύουμε μαζί, και κάνουμε μεροκάματα στην λαχαναγορά». "Είναι πολύ διαβασμένος." "Πως τον λένε;" «Δεν γνωρίζω το όνομα του». "Όλοι όμως τον φωνάζουν «καθηγητή» και τον σέβονται για την μόρφωση του.». Ο «καθηγητής» συνέχισε ο Στέφανος, μου είπε ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να ψάξει να βρει τον θεό μέσα του, να αγαπήσει τον εαυτόν του, καιύστερα τους άλλους ανθρώπους». Ας αφήσουμε όμως την θεολογία Τάκη, κι ας γυρίσουμε στην πραγματικότητα." "Εσύ γνώρισες τους δικούς σου;" "Ναι". "Γνώρισα μονάχα μια μάνα." Έμαθα από ένα ξάδελφο μου ,ότι η μάνα μου είχε ένα φίλο, οδηγό στα αστικά λεωφορεία." "Όταν του είπε ότι είναι έγκυος την παράτησε πανικόβλητος."Δεν τον γνώρισα ποτέ." Μην νομίσεις ότι και μητέρα μου ήταν καλύτερη." "Στα δώδεκα μου γνώρισε ένα μαντράχαλο." "Τον παντρεύτηκε κι έκανε οικογένεια μαζί του." "Εμένα με θεώρησε περιττό βάρος και με παράτησε στα απόβλητα." Μην χολοσκάς Τάκη, δεν είναι όλοι οι γονείς καμωμένοι να γίνουν γονείς". "Γονέας δεν γεννιέσαι αλά γίνεσαι." Ο Τάκης κοίταξε στα μάτια τον Στέφανο. "Στέφανε έχεις πάει ποτέ με γυναίκα;" "Βέβαια με πήγε ο καθηγητής σένα "σπίτι" στην οδό Φυλής. "Γνώρισα μια νεαρή πόρνη και μου πήρε την παρθενιά." "Με συμπάθησε κιόλας, και μου είπε ότι δεν θέλει να την ξαναπληρώσω." "Να έρχεσαι μου είπε, σε μένα όποτε θέλεις τζάμπα."
"Πότε θα με πάρεις κι εμένα;" "Ντρέπομαι να πάω μοναχός μου." "Αύριο κιόλας. Στο σπίτι αυτό έχει έξη γυναίκες, θα διαλέξεις όποια σου κάνει κέφι." "Αλλά πρόσεξε" . "Να με βγάλεις ασπροπρόσωπο. Έτσι Τάκη;". Μην είσαι ντροπαλό και φοβιτσιάρης." Δεν πας και για κρεμάλα." "Σ`ευχαριστώ Στέφανε ,είσαι καλός φίλος."
"Αν δεν είχα κα σένα νομίζω ότι θα χανόμουν." Ο Στέφανος του βάζει το χέρι στο στόμα ."Σώπα τώρα έχουμε δουλειά να κάνουμε. Έτσι όπως περπατούσαν στην οδό Αθηνάς, ο Στέφανος σταματάει, σένα περίπτερο και αρπάζει με τρόπο μια πρτοκαλάδα από το ψυγείο και ένα σάντουιτς. Άνοιξε την πορτοκαλάδα, κι άρχισε να ρουφάει λαίμαργα. Το σάντουιτς , το έδωσε στον Τάκη που άρχισε να το δαγκώνει κοιτώντας δεξιά και αριστερά, φοβισμένος.
"Πως τα κατάφερες Στέφανε και δεν σε πήρε κανείς χαμπάρι;" Τον ρώτησε γεμάτος περιέργεια ο Τάκης. "Μαζί μου θα μάθεις πολλά". Του απάντησε ο Στέφανος κορδώνοντας το στήθος του, και γελώντας. Σε λίγη ώρα έφθσαν στην οδό Ευρυπίδου. Σταμάτησαν έξω από το υποκατάστημα τη Εθνικής τράπεζας. "Το βλέπεις αυτό το μαγαζί;" Λέει ο Στέφανος στον Τάκη. "Ποιο μαγαζί" ; "Την τράπεζα ντε." "Μην είσαι αφελής." "Η τράπεζα αυτή έχει μέσα της θησαυρό." "Θα σχεδιάσουμε να πάρουμε μερίδιο από τον θησαυρό." Θ κάνουμε όπως λένε οι οργανώσεις όπως η 17 Νοέμβρη μια μικρή απαλλοτροίωση" "Τι πάει να πει αυτό." Άστο καλύτερα. "Σου εξηγώ μιαν άλλη φορά." "Δεν θα την κάνουμε μόνοι μας την δουλειά." "Όχι μόνοι μας" . Αρχηγός θα είναι ο "καθηγητής." "Τα έχει σχεδιάσει όλα στην εντέλεια." "Θα περιμένουμε μονάχα να μας δώσει το σύνθημα." "Ημέρα και ώρα κατάλαβες;" Ο Στέφανος γυρίζει και βλέπει πελδινό τον Τάκη."Μα εσύ τρέμεις ολόκληρος." "Αν δεν ξεπεράσεις τον φόβο σου, δεν θα σε κάνω ξανά παρέα." "Άκουσες;" "Κατάλαβες;" "Γελοίε. Φοβητσιάρη, βρέφος". θα μας κάνειςρεζίλι". "Εντάξει Στέφανε θα έρθω μαζί σου". "Θα κάνω ότι θέλεις εσύ." "Σου δίνω τον λόγο μου θα ξεπεράσω τον φόβο μου."Σε παρακαλώ πάρε με μαζί σου Στέφανε." "Μην με αφήνεις μόνο μου." Μετά από δυο ημέρες΄με βροχερό καιρό κα με μια διαβολεμένη κυκλοφορία στους δρόμους,έγινε η ληστεία. Ένας ψύχραιμος και ατρόμητος ταμίας της τράπεζας , τους αντιλήφθηκε και ταχύτατα πάτησε το κουδούνι του συναγερμού. Αμέσως κατέφθασε ένα περιπολικό, και δυο μοτοσικλέτες της αστυνομίας. Συνελήφθησαν πριν κάνουν τα πρώτα βήματα της φυγής. Η πρώτη τους απόπειρα είχε άδοξο τέλος.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

ΓΙΑΤΙ ΕΦΥΓΕΣ ΤΟΣΟ ΕΝΩΡΙΣ;
ΔΙΗΓΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Γιώργος ήταν ένας πρόσχαρος νέος γεμάτο ζωή και όνειρα. Θάταν γύρω στα τριάντα, και μόλις είχε διοριστεί στο δημόσιο, ως δάσκαλος. Πριν διοριστεί στο δημόσιο, είχε δουλέψει σένα ανθοπωλείο για δύο χρόνια, και σένα παραλιακό εστιατόριο-ταβέρνα , ως σερβιτόρος. Παράλληλα είχε βάλει αγγελία σε εφημερίδα όπου βρήκε μαθητές, και τους παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα. Ο Γιώργος ήταν ένας ακούραστος,και δημιουργικός νέος. Δεν φοβόταν οποιαδήποτε δουλειά, και έπιαναν τα χέρια του, έκοβε και το μυαλό του. Είχε πλήρη συνείδηση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης των γονιών του. Άλλωστε εργαζόταν και ως φοιτητής. Στο πανεπιστήμιο γνώρισε την Κάτια, μια συνομήλικη του κοπέλα την ερωτεύτηκε και δημιούργησαν συναισθηματική σχέση. Η Κάτια διορίστηκε στο δημόσιο πρωτύτερα από το ίδιο και την έστειλαν στην Κατερίνη. Εκεί έμεινε δύο χρόνια. Βλέπονταν στις γιορτές, και στις διακοπές του καλοκαιριού. Όταν επέστρεψε στην πόλη του αρραβωνιάστηκαν επισήμως. Για κουμπάρο τους προόριζαν τον Κωνσταντίνο παιδικό φίλο του Γιώργου. Μια Κυριακή απόγευμα τον επισκέφθηκαν στο σπίτι του. Ζούσε ακόμη με του γονείς του, και με τα δύο αδέλφια του. Την Νίκη και τον Σταύρο. Είχαν ορίσει την ημερομηνία του γάμου τους, και θέλησαν να το γνωστοποιήσουν στον κουμπάρο τους. Τους υποδέχτηκε ο αδελφός του κουμπάρου τους με το χέρι στο νάρθηκα. Ο Γιώργος τον ρώτησε τι του συναίβει. Ο Σταύρος τους απάντησε ότι έδωσε μια παρατιμονιά με το αυτοκίνητη του κι ότι χτύπησε. Που να φανταζόταν την δυστυχία του Σταύρου. Ο Σταύρος ήταν ένα χρόνο μικρότερος από τον αδελφό του, αλλά έμοιαζαν σαν δύο σταγόνες νερό. Ερωτεύτηκε την Φανή παράφορα. Αυτή έκανε παρέα, και με τα δύο αδέλφια και έπαιζε και με τους δύο. Ήταν αρκετά φιλάρεσκη και αρκούντως ανώριμη. Στο τέλος σύναψε δεσμό με τον Κωνσταντίνο. Ο Σταύρος τότε το πήρε κατάκαρδα. Περιέπεσε σε μελαγχολία. Οι γονείς στην αρχή δεν είχαν αντιληφθεί τίποτα. Με τον καιρό όμως έβλεπαν την ψυχρότητα ανάμεσα στα δύο αδέλφια. Αντιλήφθηκαν ότι ο Σταύρος δεν έβγαινε καθόλου έξω και κλεινόταν ολοένα στον εαυτόν του. Ο πατέρας του τον ρωτούσε τι του συμβαίνει αλλά αυτός αποκρινόταν «τίποτα». Μετά το «ατύχημα» οι γονείς θορυβήθηκαν. Φοβήθηκαν μήπως δεν ήταν πραγματικό ατύχημα, αλλά κάτι άλλο που δεν ήθελαν καθόλου ούτε να το πιστέψουν ούτε να το διανοηθούν. Εντωμεταξύ ο Κωνσταντίνος έδιωξε την Φανή, γιατί ήταν ένα παλιοκόριτσο. Μια βραδιά που είχε βγει παρέα μένα φίλο του για καφέ, την είδε αγκαλιασμένη σένα πάρκο να φιλιέται μένα κρεμανταλά. Την επομένη την απέλυσε τηλεφωνικώς και τελεσιδίκως. Εν τέλει ο Γιώργος συνεννοήθηκε με τον φίλο του για την ημερομηνία του γάμου του. Θα γινόταν στις 20 Ιουλίου σένα εξοχικό μικρό εκκλησάκι. Όλα είχαν κανονιστεί, για εκείνη την ημερομηνία. Ο γάμος, ο ιερέας, το γλέντι του γάμου. Στις 18 Ιουλίου ανοίγει ο Γιώργος την εφημερίδα στην στήλη¨ «κοινωνικά».Πέφτει το μάτι του σε μια κηδεία. Ήταν η κηδεία του Σταύρου ετών 28. Ενός ωραίου και με προοπτικές νέου.
Φόρεσε το σκούρο του κοστούμι, και πήγε με την αρραβωνιαστικιά του την Κάτια στην κηδεία. Έμαθε ότι ο Σταύρος είχε κρεμαστεί από ένα δέντρο της πίσω αυλής του σπιτιού του. Η οδύνη για την οικογένεια ήταν μεγάλη. Ο Γιώργος αναγκάστηκε ν`αναβάλλει συγχυσμένος και με μεγάλη του λύπη τον δικό του γάμο. Θα περίμενε να περάσει το πένθος για να συζητήσει τα δικά του, με τον κουμπάρο του και παιδικό του φίλο. Ένα πελώριο γιατί όμως, απασχολούσε τον Γιώργο για καιρό. «Και ήταν τόσο νέος ,με την ζωή μπροστά του». « Γιατί»; «Γιατί»; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Δευτέρα, 15 Αυγούστου 2011

Ο ζωηρός κ. Δήμαρχος
ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο Δήμαρχος δεν ήταν κανείς δραστήριος και με οράματα Δήμαρχος. Παρόλα αυτά είχε εκλεγεί για δεύτερη φορά στο ίδιο αξίωμα. Το όνομα του ήταν Αθανάσιος, αλλά είχε κρατήσει το Σάκης, όπως τον φώναζαν οι δικοί όταν ήταν παιδί. Ήταν άνθρωπος του κόμματος, με καλές σχέσεις με τον αρχηγό. Στην Ελλάδα δεν χρειάζονται περισσότερα προσόντα, για να ανέλθεις πολιτικά. Χρειάζεται υπακοή στην ηγεσία και «να τας λες» στην τηλεόραση. Είναι πρόσθετο προσόν επίσης , να μπορείς με την ρητορική σου δεινότητα να συναρπάζεις το πλήθος. Όσο για τα προγράμματα και τα ανύπαρκτα οράματα, αυτά μπορείς να τα σερβίρεις, χωρίς κόπο, μέσω του πολιτικού μάρκετινγκ, στην πολιτική αγορά. Διότι συνηθίζεται στην Ελλάδα, άλλα να λες, και άλλα να κάνεις, και να σε ξαναψηφίζουν σαν να έχουν αμνησία. Οπότε δεν διακινδυνεύεις αξιοπιστία και καλή φήμη. Ο Δήμαρχος ο Σάκης, ήταν ένας ψηλός ίσαμε δύο μέτρα άνδρας ,κι αδύνατος σαν την στέκα του μπιλιάρδου. Δεν ήταν, ότι δεν έτρωγε αρκετό φαγητό, ή ήταν λιτοδίαιτος. Έτρωγε κανονικότατα και με το παραπάνω. Ήταν όπως φαίνεται το σκαρί του τέτοιο, και δεν μπορούσε να πιάσει λίγο ξύγκι πάνω του. Το επάγγελμα του Δημάρχου ήταν πολιτικός μηχανικός. Πριν εκλεγεί Δήμαρχος είχε στην ιδιοκτησία του μια κατασκευαστική εταιρεία. Όταν ανέλαβε το αξίωμα του Δημάρχου άφησε στην θέση του διευθυντή, έναν ξάδελφο του τον Ορέστη στον οποίο, είχε τυφλή εμπιστοσύνη, και ο ίδιος δήλωσε εικονική παραίτηση για να μην ισχύει το ασυμβίβαστο. Με τον Ορέστη είχαν μεγαλώσει μαζί από παιδιά, αλλά, πήγαινε κι ο Σάκης τακτικά και επόπτευε στην εταιρεία του. Είχε κι ένα άλλο λόγο να πηγαίνει ο κ. Δήμαρχος, στο παλιό του γραφείο. Συναντούσε την Σούλα, μια νεαρή αρχιτεκτόνισσα, με την οποία διατηρούσε δεσμό. Βλεπόντουσαν μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα σένα ιδιαίτερο δωμάτιο της επαγγελματικής του στέγης δύο φορές την εβδομάδα.Της είχε υποσχεθεί γάμο, κι ότι σύντομα θα χώριζε την σύζυγο του. Διόλου προτότυπη δικαιολογία για αυτούς τους πανδρεμένους, που διατηρούν εξωσυζυγικό δεσμό. Γάμο όμως είχε υποσχεθεί και στην Άριελ μια λυγερή καλοφτιαγμένη κοπελάρα ,να την πιείτε στο ποτήρι. Ο Δήμαρχος την γνώρισε όταν ήρθε να επιθεωρήσει τον υπολογιστή του γραφείου του. Ήταν υπάλληλος του Δήμου του, διπλωματούχος μηχανικός ηλεκτονικών υπολογιστών. Συνήψε δεσμό μαζί της και την έβλεπε στο Δημαρχείο αργά το απόγευμα.
Δύο φορές την εβδομάδα κι αυτήν . Βεβαίως όχι τις ίδιες ημέρες που έβλεπε την αρχιτεκτόνισσα για να μην εξαντληθεί από ...υπερκόπωση. Για κακή του τύχη όμως του κ.Δημάρχου, η όμορφη Άριελ είχε ένα ζόρικο αρραβωνιατικό. Ήταν ζηλότυπος ,και την παραφύλαγε γιατί κάτι υποπτεύθηκε ,από τις υπεκφυγές της. Ένα απόγευμα την είδε να βγαίνει από το γραφείο του Δημάρχου. Στο Δημαρχείο επικρατούσε απόλυτη ησυχία, διότι ήταν κλειστό και η Άριελ βγήκε από το γραφείο του Δημάρχου συνομωτικά ,και
αναψοκκοκινισμένη. Αμέσως ο αρραβωνιατικός αντιλήφθηκε πλήρως τα συμβάντα. Μπήκε αμέσως στο νόημα. Εισήλθε στο γραφείο σαν μαινόμενος ταύρος.
Ο κ. Δήμαρχος δεν πρόλαβε να βγάλει ούτε ένα κιχ.Έφαγε το ξύλο της χρονιάς του.Επί μια εβδομάδα κυκλοφορούσε με επιδέσμους, σε χέρια και κεφάλι. Το πήραν είδηση αμέσως τα σκανδαλοθηρικά έντυπα , και οι κουτσομπολίστικες εκπομπές της τηλεόρασης, κι έγινε χαμός.Ο Δήμαρχος βέβαια μετά από αυτόν τον διασυρμό, δεν τόλμησε να επιστρέψει στην οικογενειακή του εστία.Άλλωστε και να επέστρεφε θα την εύρισκε άδεια.Η σύζυγος του είχε μαζέψει τα πράγματα της, και μαζί με το πεντάχρονο αγοράκι τους, μετακόμισε σε άλλη πόλη.

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Επιστροφή
Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Τρίτη 9 Αυγούστου 2011
Συντεχνία
elet@enet.gr Καταγγέλλει η «Ελευθεροτυπία» τον υπουργό Οικονομίας Ευάγγελο Βενιζέλο ότι χρηματοδότησε με κρατικό χρήμα την «Proton Bank», ενώ η διοίκηση Λαυρεντιάδη ελέγχεται από τις δικαστικές αρχές για αδιαφανείς διαδικασίες, για έλλειμμα 50 εκατομμυρίων και για πιθανόν ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με το δημοσίευμα, παραιτήθηκε όλο το διοικητικό συμβούλιο της προηγούμενης διοίκησης.

Δηλαδή, αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες της κρατικής διοίκησης, προσπαθεί να την καλύψει ο κ. Βενιζέλος μαζί με τη δική του; Θα μου πείτε, ο κ. Βενιζέλος δεν είναι αυτός ο Συνταγματολόγος που εισηγήθηκε και ψήφισε η Βουλή στην προηγούμενη αναθεώρηση των άρθρων του Συντάγματος, να παραγράφονται τα αδικήματα των πολιτικών μετά παρέλευση μιας πενταετίας; Δυστυχώς, ο κ. Βενιζέλος συνεχώς καλύπτει αδικήματα της συντεχνίας του. Μέχρι να πάρουν τους πολιτικούς, που φταίνε και δεν πληρώνουν, με τις πέτρες».

Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

Έντυπη Έκδοση
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 13 Αυγούστου 2011
Μακρύς δρόμος
elet@enet.gr
*Εγωιστές εμείς οι Ευρωπαίοι, άπληστοι αδιάφοροι για τον πλησίον, κρατάμε το μαχαίρι στο ένα χέρι και το ευαγγέλιο στο άλλο παριστάνοντας τάχα μου τους Χριστιανούς.
Υποκριτές και φαρισαίοι όλοι εμείς, καταφέραμε να σκοτώσουμε ότι ζωντανό υπήρχε μέσα μας, να παγώσουμε την αγάπη τού έσω μας κόσμου.
Σχεδόν ανεπαίσθητα εντός μας φώλιασε ο Μαμωνάς, ο Μέγας λατρευτής του υλικού κόσμου. Έφερε μαζί του τα σύνεργα του πολέμου. Την κακία, τη μωροφιλοδοξία, το μίσος. Και τον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου. Νομίζουμε ότι κρατάμε στα χέρια μας τις τύχες του κόσμου. Όμως από πηλό καμωμένοι. Είμαστε σκουλήκια που σέρνονται στο χώμα.
Δεν έχουμε το "γνώθιν σαυτόν". Και σαν γίγαντες βλέπουμε τον εαυτόν μας. Στον καθρέπτη. Είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι να διανύσουμε. Το μονοπάτι που θα μας μετασχηματίσει από ανθρωποειδή σε ανθρώπους».
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ
ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ;

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Το 1981 το ΠΑΣΟΚ είχε ως σύνθημα του, ότι αντιπροσωπεύει τους «μη προνομιούχους Έλληνες.» Τότε ο ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης, είχε διαμαρτυρηθεί λέγοντας ότι¨ «μη προνομιούχο μπορεί να ορίσει τον εαυτόν του, κι ένας βιομήχανος ο οποίος την περασμένη χρονιά δεν είχε κέρδη». Κατά την γνώμη μου το ίδιο πρέπει να αυτοπροσδιοριστούμε και οι αγανακτισμένοι. Γιατί είμαστε αγανακτισμένοι; Επειδή δεν μπορούμε να διορίσουμε τα παιδιά μας με γλείψιμο στο δημόσιο; Επειδή είμαστε γιατροί του δημοσίου, και δεν παίρνουμε αρκετά φακελάκια; Επειδή είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες και δεν μπορούμε να κλέψουμε περισσότερα από την εφορία.; Επειδή δεν εισπράττουμε όλοι επιδόματα ασθματικών όπως στην Λειβαδιά; Επειδή κτίζουμε αυθαίρετες βίλες στα δάση, και δεν μπορούμε πλέον; Επειδή δεν μπορούμε να εισπράττουμε άλλο συντάξεις των αποβιωσάντων συγγενών μας; Επειδή μας γράφουν για παράβαση του Κ.Ο.Κ και τρέχουμε να σβήσουμε τις κλήσεις; Επειδή δεν πληρώνουμε τα ένσημα των υπαλλήλων μας στο Ι.Κ.Α; Επειδή παίρνουμε μαϊμού αναπηρικές συντάξεις ως τυφλοί, κι ως ανάπηροι πάνω από 67% και δεν μπορούμε πλέον επειδή δυσκόλεψαν τα πράγματα; Επειδή ως γιατροί γράφουμε σωρεία εξετάσεων χωρίς λόγο, και επιβαρύνονται τα ασφαλιστικά ταμεία; Επειδή μερικοί φαρμακοποιοί σε συνεργασία με γιατρούς έγραφαν μαϊμού συνταγές, για να κερδίζουν παράνομα και πετούσαν τα φάρμακα σε πηγάδια του Λαυρίου; Επειδή παράγουμε ελάχιστα ως κοινωνία αλλά θέλουμε στην αυλή μας 5 εισαγόμενα αυτοκίνητα; Δεν ήθελα να το πω αλλά μου βγαίνουν αυθόρμητα. τα λόγια του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Θεόδωρου Πάγκαλου. «Μαζί τα φάγαμε σένα φαύλο κράτος». Ασφαλώς δεν τα φάγαμε όλοι ισομερώς. Άλλοι έφαγαν με χρυσά κουτάλια από τις μίζες των κρατικών προμηθειών. Άλλοι έφαγαν λιγότερα άλλοι ελάχιστα κι άλλοι καθόλου. Για να μην πούμε για τις μεγάλους Α.Ε, όπου οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους και νόμιμα φοροδιαφεύγουν. Για να απαιτήσουμε συγκεκριμένες πολιτικές πρέπει πρώτα να ξέρουμε ποιοι είμαστε. Όταν αποκτήσουμε «το γνώθι σ`αυτόν» τότε μαζί με τους ειδικούς, σε μια πολύπλοκη κοινωνία να προσδιορίσουμε τι θέλουμε.


Σάββατο 13 Αυγούστου 2011



ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΡΙΕΡΑ Πεζογράφημα ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ήταν νέος ακόμη στα εικοσιδύο του χρόνια. Ήταν η εποχή περί τα τέλη της δεκαετίας του 60 αρχές του 70. Μόλις είχε απολυθεί από τον στρατό. Για να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία , οι νέοι καλούνταν τότε 20 χρόνων, κι όχι στα δεκαοχτώ που καλούνται σήμερα. Ο Ρούσος ήθελε να ασχοληθεί με το εμπόριο.
Θαύμαζε ένα στενό συγγενή του ,ο οποίος είχε ξεκινήσει από το μηδέν και είχε γίνει μέγας και τρανός μεγαλοεπιχειρηματίας των Αθηνών. Ο Ρούσος ήταν νέος με αισιοδοξία. Δεν είχε όμως χρήματα να δώσει μετρητά ως «αέρα» για ένα μαγαζί που είχε σταμπάρει σε κεντρικό σημείο του Ηρακλείου Κρήτης. Δεν είχε ούτε χρήματα για να το φουλάρει εμπόρευμα. Τότε σκέφθηκε τον συγγενή του στην Αθήνα. Τον επισκέφθηκε στην πολυτελή βίλα του στην Εκάλη. Πω? πω? Πως πρόκοψε ο θείος σκέφθηκε κτυπώντας το κουδούνι της εξώπορτας. Ο θείος του όμως τον δέχτηκε μόνο για δέκα λεπτά, με την δέουσα ψυχρότητα των ανθρώπων της αγοράς που κρύβουν τα αισθήματα τους. Του έφερε ένα σωρό προσκόμματα και δικαιολογίες ότι δεν μπορούσε να τον βοηθήσει διότι¨ «αυτή την εποχή η αγορά ήταν πεσμένη και αντιμετώπιζε οικονομική στενότητα». Ο Ρούσος δεν το έβαλε κάτω. Γύρισε στην Κρήτη αποφασισμένος να ασχοληθεί με το εμπόριο, και να γίνει μια ημέρα μεγαλέμπορος με πολλά λεφτά και ίσως μεγαλοεφοπλιστής. Μήπως ο Ωνάσης δεν ξεκίνησε από το μηδέν σκέφθηκε. Μετανάστης έφυγε από την Σμύρνη στην Αργεντινή και ξεκίνησε με εμπόριο τσιγάρων. Όταν επιστρέφει στο Ηράκλειο άρχισε
να επισκέπτεται τις τράπεζες της πόλεως αναζητώντας χρηματοδότηση. Βλέποντας το νεαρό της ηλικίας του και την οικονομική του κατάσταση, οι αρμόδιοι υπάλληλοι δεν του έδωσαν καμία σημασία. Ο Ρούσος ήταν ορφανός από πατέρα . Ζούσε μόνος μαζί με την φιλάσθενη μητέρα του, η οποία εισέπραττε ένα επίδομα πρόνοιας. Όταν είδε ότι όλα του πήγαιναν ανάποδα και δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει τα σχέδια του , είχε γίνει ταύρος από οργή θυμό, και απελπισία. Ξαναγύρισε στην Αθήνα. Νοίκιασε ένα φθηνό ξενοδοχείο, κι άρχισε να παρακολουθεί το εργοστάσιο του θείου του. Στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας εργαζόταν τότε πάνω από 500 άτομα. Κάθε 15 ημέρες ο λογιστής πήγαινε στην τράπεζα με ένα μεγάλο μαύρο χαρτοφύλακα σήκωνε τα χρήματα της μισθοδοσίας. Ο Ρούσος την ημέρα εκείνη έκλεψε μια μοτοσικλέτα, από την οδό Αχαρνών. Στάθμευσε έξω από την τράπεζα. Φόρεσε μια μαύρη προσωπίδα από ύφασμα και κάλυψε το πρόσωπο του. Παραφύλαγε προσεκτικά τον λογιστή της κλωστοϋφαντουργίας «ΗΡΑ» του θείου του. Μόλις βγήκε έξω και κατευθύνθηκε προς το αυτοκίνητο ο Ρούσος έβαλε μπρος την μοτοσικλέτα έτρεξε με αστραπιαία ταχύτητα και του άρπαξε την τσάντα. Πριν προλάβει να ειδοποιηθεί η αστυνομία να τρέξει ξοπίσω του είχε εξαφανισθεί. «Αφού δεν με βοήθησες θείε μου όταν σου το ζήτησα το έκανα μόνος μου» μονολόγησε όταν έφθασε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Ο Ρούσος μετά από εκείνη την ληστεία άρχισε μια άλλη επικίνδυνη «καριέρα».

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

HTAN MONO ΔΕΚΑΟΧΤΩ
ΓΡΑΦΕΙ ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ήταν μόνο δεκαοχτώ. Τον έλεγαν Κώστα κι ήταν αθλητικός τύπος. Με όνειρα ίσαμε τον ουρανό. Είχε τελειώσει το λύκειο. Περίμενε να βγουν τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων. Είχε διαβάσει εξαντλητικά. Ήταν ένα από τα «φυτά» της τάξης. Ήταν σίγουρος ότι θα πετύχαινε από τους πρώτους, στην νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Τι στο καλό διάβαζε τόσο πολύ, είχε τόσες προσδοκίες, και τόσες ελπίδες; Έβγαλε από την αποθήκη το ποδήλατο του, και το ξεσκόνισε εξαντλητικά. Μετά άνοιξε την βρύση και το έπλυνε μένα λάστιχο. Το σκούπισε και έφυγε για ποδηλατοπορεία. Αγαπούσε την ποδηλασία, το τρέξιμο και το κολύμπι. Τώρα που τελείωσαν οι εξετάσεις ήταν ευκαιρία να ασχοληθεί, με τα αγαπημένα του σπορ. Σε μια έξοδο του με το ποδήλατο συναντήθηκε με την Ευαγγελία. Προχωρούσε με το ποδήλατο κι αυτή, και διασταυρώθηκαν από αντίθετες πορείες . Κάθισαν σένα πάρκο να ξεκουραστούν λαχανιασμένοι. Η κοπέλα ήταν συνομήλικη του, και είχε δώσει εξετάσεις στην φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Σχεδόν με το πρώτο βλέμμα, τους κτύπησε το βέλος του φτερωτού Θεού. Έγιναν αχώριστοι. Σχεδίαζαν να ενοικιάσουν ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, στο Παγκράτι ,ή στου Ζωγράφου για να συζήσουν και να τελειώσουν μαζί το πανεπιστήμιο. Έλεγαν την επομένη ημέρα να συναντηθούν με τα ποδήλατα, και να πάνε πορεία 20 χιλιομέτρων. Συναντήθηκαν στο καθορισμένο σημείο και ξεκίνησαν. Πριν προχωρήσουν στο πέμπτο χιλιόμετρο, μια νταλίκα τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα, τους έκοψε το νήμα της ζωής. Τι κρίμα και ήταν τόσο νέοι και όμορφοι.



ΜΟΥΣΚΕΜΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Ο λαός ή ο βασιλεύς;Εδιερωτώντο οι παλιοί πολιτικοί βλέποντας τις παρασκηνιακές ενέργειες του βασιλέως, ο οποίος υπερέβαινε τις αρμοδιότητες του ,και διόριζε όποιον ήθελε πρωθυπουργό. Από τότε βγήκε η θεωρία του "κηπουρού". Ότι ο βασιλέας διορίζει ακόμη και τον κηπουρό του πρωθυπουργό παραβιάζοντας κάθε ένοια λαϊκης κυριαρχίας. Από το 1975 όμως με το δημοψήφισμα ο λαός με 70% απεφάνθη υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας.Από τότε που έπεσε η χούντα των αφρόνων και εγκληματιών συνταγματαρχών,κι έγινε η μεταπολίτευση κυβερνά ο λαός μέσω των αντιπροσώπων του.
Στην εξουσία εναλλάσονται δύο κόμματα. Η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα . Αν εξαιρέσουμε την συγκυβέρνηση Ν.Δ , Συνασπισμού της Αριστεράς, το 1989, και την βραχεία επίσης οικουμενική κυβέρνηση,του Ξεν. Ζολώτα το 1990.Τα δύο αυτά κόμματα κατάφεραν με τις πράξεις τους και τις παραλείψεις τους, να κυβερνήσουν κόντρα στο λαϊκό συμφέρον.
Υπερχρέωσαν την Ελληνική οικονομία στηρίζοντας ένα διεφθαρμένο πελατειακό και κλεπτοκρατικό κράτος.Τόσα χρόνια γέμιζαν με ψέμματα τον Ελληνικό λαό "με ισχυρές Ελλάδες, και θωρακισμένες οικονομίες".Έχουν Ευθύνη και τα Μέσα που άφησαν τον λαό στο σκοτάδι της άγνοιας. Ούτε στην παιδεία και έρευνα επένδυσαν ούτε στις νέες τεχνολογίες και ανάγκασαν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την παραγωγή και να εγκατασταθούν στην Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τα υπόλοιπα αστικά κέντρα, ζώντας παρασιτικά η μεγάλη τους πλειοψηφία. Γίναμε οι καλύτεροι πελάτες των ανεπτυγμένων βιομηχανικά χωρών με δανεικά από τις τράπεζες του εσωτερικού, και του εξωτερικού.Κάποια στιγμή που το τραπεζικό σύστημα είδε ότι μας μπούκωσε τόσα πολλά ,{κράτος και ιδιώτες} που δεν μπορούσαμε να τα πληρώσουμε ανέβασε τα επιτόκια δανεισμού.Η τελευταία κυβέρνηση οδήγησε την Ελλάδα στην αγχόνη του ΔΝΤ της ΕΚΤ, και της Ε.Ε ,που την κουμαντάρει η προτεσταντική Γερμανία της φράου Μέρκελ , όπου πιστεύει στον Θεό τιμωρό.Αντί να οδηγηθεί η Ευρώπη ταχύτατα σε μια οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση περισσεύουν οι εθνικισμοί.Η Ευρώπη δεν έχει ηγέτες με οράματα και ιδιαίτερα η Γερμανία που ηγείται, μαζί με την Γαλλία. Τώρα ήρθε η ώρα του ξεζουμίσματοςτων Ελλήνων, της επιλεκτικής και ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Κι όποιος αντέξει. Τα πολιτικά πρόσωπα που μας έφεραν μέχρι εδώ διαχρονικά θα τιμωρηθούν;
Θα τιμωρηθούν για την ασυλλόγιστη πολιτική τους,οι μεν και οι δεν, οι οποίοι πήραν μίζες από τις κρατικές προμήθειες;

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ- ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Κατά 25% έχουν αυξηθεί οι άστεγοι από την αρχή του χρόνου, ενώ παράλληλα έχει ήδη κάνει την εμφάνισή της η νεά γενιά αστέγων, αυτή των ανθρώπων που μέχρι πριν από λίγο καιρό είχαν επαρκές βιωτικό επίπεδο.

Τα στοιχεία που διατηρεί η υπεύθυνη της οργάνωσης «Κλίμακα», ανέφεραν ότι μέχρι το τέλος του 2010 οι άστεγοι στην Αθήνα υπολογίζονταν στις 20.000. "Ελευθεροτυπία"
Στον καπιταλισμό της ελεύθερης υποτίθεται οικονομίας, όπου κυριαρχούν τα μονοπώλια και ο χρηματοπιστωτικός τομέας υπάρχει πάντα η ανισότητα και η ταξική εκμετάλευση των κατόχων κεφαλαίου ενάντι των εργαζομένων. Σε μια ιδιόρυθμη οικονομία όπως η Ελληνική με την εκτεταμένη παραοικονομία , και την φοροδιαφυγή που για πολλούς μικροεπιχειρημτίες είναι συμπλήρωμα του εισοδήματος τους, όπως οι ειδικοί ομολογούν, πάντα υπήρχε ένας τρόπος να επιβιώνουν και οι μη έχοντες και κατέχοντες. Σήμερα όμως με την μεγάλη διεθνή δημοσιονομική κρίση χρέους , που τα κράτη αφρόνως δημιούργησαν , οι ασύδοτες από την πολιτική τάξη, αγορές του χρήματος εκμεταλεύονται αγρίως, αυτήν την κατάσταση "σοκ και δέους" φορτώνοντας νέα βάρη στους λαούς, για δικό τους ώφελος.
Η Ελλάδα μην έχοντας ισχυρή παραγωγική βάση, με διογκωμένο κράτος έστω και πελατεικό και ανοργάνωτο παρήγαγε μέρος του ΑΕΠ με τις δράσεις του. Τώρα το κράτος αυτό πληγωμένο θανάσιμα ενώ αιμοδοτούσε την αγορά, τώρα τραβάει με την άγρια φορολογία το λίπος της και μένει το γυμνό σαρκίον της. Η κοινωνία των αστέγων και της βαρβαρότητας είναι ένα σύμπτωμα του βάρβαρου καπιταλισμού, και δεν έχει μέλλον γιατί δεν είναι κοινωνία ανθρώπων αλλά ζούγκλα όπου κατοικούν άγρια θηρία.

ΜΑΚΡΥΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ

Εγωιστές εμείς οι Ευρωπαίοι, άπληστοι αδιάφοροι
για τον πλησίον, κρατάμε το μαχαίρι
στο ένα χέρι, και το ευαγγέλιο στο άλλο
παριστάνοντας τάχα μου, τους Χριστιανούς.
Υποκριτές και φαρισαίοι όλοι εμείς
καταφέραμε να σκοτώσουμε ότι ζωντανό
Υπήρχε μέσα μας, να παγώσουμε την
Αγάπη του έσω μας κόσμου. Σχεδόν ανεπαίσθητα
Εντός μας φώλιασε ο Μαμωνάς, ο
Μέγας λατρευτής του υλικού κόσμου.
Έφερε μαζί του τα σύνεργα του πολέμου.
Την κακία την μωροφιλοδοξία, το μίσος.
Και τον ανταγωνισμό μέχρι θανάτου.
Νομίζουμε ότι κρατάμε στα χέρια μας
τις τύχες του κόσμου. Όμως από πηλό καμωμένοι.
Είμαστε, σκουλήκια που σέρνονται στο χώμα.
Δεν έχουμε το «γνώθιν σαυτόν»
Και σαν γίγαντες, βλέπουμε τον εαυτόν μας.
Στον καθρέπτη.
Είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι να διανύσουμε.
Το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει
από ανθρωποειδή σε ανθρώπους.
Μέχρι τότε ας μην ελπίσουμε
Πως θα αλλάξουμε τον κόσμο.


ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΣΧΟΛΙΑ - ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι αγρότες των Χανίων και ο Αύγουστος, Ρωμαίος αυτοκράτορας, αλλά και μήνας του καλοκαιριού των σύκων και των σταφυλιών , διευθέτησαν συνάντηση επί νομαρχίας Γιώργου Κατσανεβάκη, στα νεώρια το παλιό τελωνείο και τον προαύλιο χώρο τους.Έδωσαν τα χέρια συνάπτοντας άτυπο συμβόλαιο να εκθέτουν τα προϊόντα τους κάθε χρόνο την ίδια εποχή μήπως βρούν κανένα πελάτη , ας είναι και πελάτης της λιανικής να πουλήσουν ένα κιλό μέλι γνήσιο θυμαρίσιο, χωρίς νοθεία με ζαχαρίνες και άνθη. Τυρί γραβιέρα το καλύτερο της Ελλάδος, αλλά έχει πολλές θερμίδες το άτιμο και παχαίνει, κρασί ρωμέίκο νέκταρ των θεών, που σε στέλνει στον παράδεισο πίνοντας λίγα ποτηράκια, να κοιμηθείς και να ονειρευτείς ότι σου λείπει στην επίγεια ζωή. Από τότε ο αγροτικός αύγουστος έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της καλοκαιρινής περιήγησης των του τοπικού πληθυσμού, και των περίεργων ξένων επισκεπτών. Η επόμενη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση συνέχισε ο πανηγυράκι του αυγούστου και τώρα συνεχίζεται από τον νέο καλλικρατικό Δήμο Χανίων. Φέτος η ατραξιόν συνεχίστηκε στην Δυτική τάφρο εσπευμένως , διότι στον προηγούμενο χώρο είχε αντιρρήσεις η αρμόδια υπηρεσία . Τα μνημεία είναι ο θησαυρός μας επί της γης.
Πρέπει να τα διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού,διότι αυτά, τον ήλιο και την θάλασσα πουλάμε στους τουρίστες. Με κατάβαση στην Δυτική τάφρο μέσω προχείρως εριγμένης υπόβασης, ο κόσμος συρρέει αρθρόως, για να απολαύσει τα καλούδια που παρέχουν οι κάθε λογής εκθέτες. Άλλωστε ως γνωστόν οι λαοί πάντοτε εθέλγοντο από τα θεάματα κάθε είδους. Ειδικά στις ημέρες μας αυτό επιβάλλεται διότι ο άρτος είναι δυσεύρετος και το μέλλον θα έχει πολύ ξηρασία.
ΣΥΜΒΟΛΑΙΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ
Τι είναι η συμβολαιακή γεωργία, το νέο "παράγωγο προϊόν" που προβάλλεται ως πανάκεια, και ως λύση του αγροτικού προβλήματος; Όταν μια επιχείρηση συμφωνήσει με ομάδα μεμονωμένων αγροτών, να αγοράσει όλο ή μέρος των προίόντων τους, με συμφωνημένη τιμή βάσει συμβολαίου. Την συμφωνία αυτή την ονομάζουν "συμβολαιακή γεωργία". Η κίνηση αυτή είναι ένα ημίμετρο που δεν βοηθάει δραστικά τους αγρότες, διότι τότε οι αγρότες είναι εξαρτημένοι από τήν μεγάλη επιχείρηση που διακινεί τα προιόντα τους. Η σωστή λύση είναι οι ισχυροί συνεταιρισμοί,
και η αλληλέγγυα γεωργία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν οι αγρότες μέσω των συνεταιρισμών τους, να κάνουν επενδύσεις , να αναπτύξουν και να καθετοποιήσουν την παραγωγή τους {παραγωγή- συσκευασία- επεξεργασία-διακίνηση} και να στραφούν στις αγορές του εσωτερικού και του εξωτερικού , χωρίς μεσάζοντες. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι περισσότεροι συνεταιρισμοί απέτυχαν παταγωδώς λόγω κομματικών πελατειακών σχέσεων, και κακοδιαχείρισης . Τώρα όσοι έχουν κουράγιο -οι νεότεροι αγρότες- πρέπει να αρχίσουν από την αρχή.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΟΝ ΦΡΕ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΝ ΠΑΡΙ ΚΕΛΑΪΔΗ



ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Την Κυριακή στις 8,30 μ.μ στις 6-8-2011 τελέσθηκε στον Φρε Αποκορώνου φιλολογικό μνημόσυνο , για τον θανόντα προ έτους συγγραφέα Πάρι Κελαϊδή. Η εκδήλωση έλαβε χώρα παρουσία πλήθους κόσμου στην πλατεία του χωριού, από φορείς της περιοχής¨ Τον δήμο Αποκορώνου ,τον δήμο Σφακίων, την ένωση Σφακιανών Χανίων, και την ένωση Σφακιανών Αττικής . Κεντρικός ομιλητής ήταν ο ενενηντάχρονος πρώην καθηγητής παιδαγωγικής ακαδημίας δρ. Νικόλαος Πετρουλάκης. Αναφέρθηκε διεξοδικά στο έργο του, αλλά και στα κείμενα που έγραψαν γιαυτόν μετά τον θάνατο του, δημοσιογράφοι και άνθρωποι του πνεύματος στον Κρητικό τύπο, καθώς και το ψήφισμα της ΕΣΗΕΑ της οποίας ήταν μέλος.

Ο Πάρις Κελαϊδής γεννήθηκε το 1931 στο Ρέθυμνο και έζησε στην Αθήνα μέχρι το τέλος του βίου του , Είχε τελειώσει την νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Ο πατέρας του Σταύρος δικηγόρος των Χανίων, τον περίμενε

για να τον διαδεχθεί στο νομικό του γραφείο . Ο νεαρός Πάρις, όμως ακολούθησε τον δρόμο της καρδιάς του, και έγινε δημοσιογράφος. Δούλεψε σε Αθηναϊκά έντυπα , στο ραδιόφωνο του ΕΙΡ καθώς και στην τηλεόραση της ΥΕΝΕΔ. Αγάπησε με πάθος τον τόπο καταγωγής του τα Σφακιά ,και θέλησε να τα αναδείξει μέσα από την ιστορική έρευνα και την συγγραφή βιβλίων όπου έφθασαν στον αριθμό 42.Υπήρξε επί σειρά ετών διευθυντής της εφημερίδας «ΤΑ ΣΦΑΚΙΑ» που εκδίδεται στην Αθήνα και προβάλλει τα θέματα των Σφακίων. Ταπεινός καο ο γράφων αναγνώστης ,και θαυμαστής του σημαντικού έργου του, δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω από κοντά. Αν με ακούει εκεί που βρίσκεται τώρα στην χώρα των μακάρων θέλω να τον ευχαριστήσω, που με συμπεριέλαβε στο προτελευταίο βιβλίο του με τίτλο ¨ "Σφακιανή εγκυκλοπαίδεια".

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

ΕΚΤΟΣ ΟΡIΩΝ ΟΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣTHN "PROTON BANK" ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Εχασε την ψυχραιμία του χθες στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, Ευάγγ. Βενιζέλος. Δεν έδωσε καμία εξήγηση για την επιλογή του να καλύψει αναδρομικά από το 1997 με τροπολογία την τοποθέτηση διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου στις τράπεζες»...
Από την «Αυγή»:
- «Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι η υπόθεση της "Proton" επέβαλε ειδικό χειρισμό, γιατί αυτός ο χειρισμός εξαπλώνεται αναδρομικά στο παρελθόν; Υπάρχουν κι άλλες αδιαφανείς, εκτός ορίων τοποθετήσεις διαθεσίμων του ελληνικού Δημοσίου στις τράπεζες και μάλιστα κατά την εποχή των παχιών αγελάδων; Η γιγάντωση των τραπεζών και η επιβολή τραπεζοκεντρικής ανάπτυξης στην εποχή της "ισχυρής Ελλάδας" τροφοδοτήθηκε υπογείως με κρατικό χρήμα; Οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν για να μάθουμε επιτέλους ποιοι ακριβώς "μαζί τα φάγανε"!».
Σημείωση Συντάκτη. Καταγγέλει η "Ελευθεροτυπία" τον υπουργό οικονομίας Eυάγγελο Bενιζέλο ότι χρηματοδότησε με κρατικό χρήμα την "proton bank" ενώ η διοίκηση Λαυρεντιάδη ελέγχεται από τις δικαστικές αρχές για αδιαφανείς διαδικασίες ,για έλειμα 50 εκατομμυρίων,και για πιθανόν ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Εντωμεταξύ σύμφωνα με το δημοσίευμα παραιτήθηκε όλο το διοικητικό συμβούλιο της προηγούμενης διοίκησης.
Δηλαδή αν υπάρχουν ποινικές ευθύνες της κρατικής διοίκησης προσπαθεί να την καλύψει ο κ. Βενιζέλος μαζί με την δική του; Θα μου πείτε ο κ. Βενιζέλος δεν είναι αυτός ο Συνταγματολόγος που εισηγήθηκε και ψήφισε η βουλή στην προηγούμενη αναθεώρηση των άρθρων του Συντάγματος ,να παραγράφονται τα αδικήματα των πολιτικών μετά παρέλευση μιας πενταετίας; Δυστυχώς ο κ. Βενιζέλος συνεχώς καλύπτει αδικήματα της συντεχνίας του. Μέχρι να πάρουν τους πολιτικούς που φταίνε ,και δεν πληρώνουν με τις πέτρες.
Στην μικρούλα εγγονή μου
Λαμπρινή, που έγινε δύο χρόνων. Τ
ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Το χρώμα της αγάπης παίρνει
η ζωή μου σήμερα.
Το όνομα της ευτυχίας είναι
τα μαύρα αγαπημένα μάτια σου.
Χαρά φέρνει το παιδικό χαμόγελο σου,
και αισιοδοξία η ύπαρξη σου.
Κοιμήσου εσύ τον ύπνο της γαλήνης
κι εγώ μουσικούς θα φέρω με
τον "ύμνο της χαράς"
του Μπετόβεν να σε νανουρίσουν.
Αστέρι μου λαμπρό, στολίδι
του γονιών σου, παραμυθένια
ύπαρξη ,δώρο των Ολυμπίων Θεών.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

ΣΑΤΙΡΑΣ ΠΑΘΗ


Στίχους γράφω κι εγώ

σε νέο Σουρή ν`αναδειχτώ

Μα πήραν φόρα άλλοι

και μου πήραν την σκυτάλη.

Μου έμεινε ένας καημός

πως δεν με αναγνωρίζουν,

και το συκώτι, μου το πρήζουν.

Στην βουλή δεν με τίμησαν

ακόμη ,και δεν ζήτησαν συγνώμη.

Ίσως να πάω να κρεμαστώ

στης αυλής μου τη μουριά.

Με τα πράσινα τα φύλα

μα με πιάνει ανατριχίλα.

Προτιμώ στο ίσκιο της να

πίνω καφεδάκι ,από της

κυράς μου το χρυσό

το εβένινο χεράκι. Και

σάτιρα να κάνω μέχρι να

αποθάνω.

Για την πολιτική επικαιρότητα

στων Ελλήνων την κοινότητα.

Για της βουλής τις πομπές

που δεν κάνει παραπομπές.

και κουκουλώνει, τα σκάνδαλα

των μακροχέρηδων,

Που δεν τους κόβει τάκρα

σαν των κουλοχέρηδων.

Αφήνει να ροκανίζουν το

χρήμα, από το δημόσιο

κορβανά, μήνα με το μήνα.

Στη φυλακή πρέπει να μπουν

όσοι τον όρκο τους δεν τιμούν .

Να τιμωρηθούν, και με την γλύκα

της ποινής κι αυτοί, να ευφρανθούν.

Να τους δίνουν κάθε ημέρα

όσπρια και φασολάδα

να ξεχάσουν πολυτέλειες

και αστακομακαρονάδα.

Θυμήθηκα και τον Γιώργο Αυτιά

έναν μικρούλη τηλεαστέρα

και των συνταξιούχων πατέρα.

Να τον ευχαριστήσω για την

προστασία που παρέχει στον λαό

σαν μεγάλο αφεντικό.

Aχ κι αυτοί οι εργολάβοι

της μεσολάβησης, που γεμίζουν

τα δικά τους τα ταμεία ,από

την ανθρώπινη την δυστυχία.

Το κράτος πρέπει νάναι σοβαρό,

οργανωμένο και ισχυρό,

Να σέβεται τους πολίτες

γιατί έχουν δικαιώματα

και δεν είναι αλήτες.

Σαν άρχοντες να τους τιμά

σε μια κοινωνία που εκτιμά.

Να τους παρέχει υπηρεσίες

χωρίς πολιτικάντικες υστεροβουλίες

Στην ζωή τους έχουν κάνει

κι αυτοί αμέτρητες θυσίες.





ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ - ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Και τι δεν έχει ειπωθεί για την γενιά του Πολυτεχνείου 1973. Η γενιά αυτή έχει μυθοποιηθεί με φωτοστέφανο στην Ελλάδα , όπως την γενιά του Μάη του 68, στο Παρίσι. Κατά αρχήν η γενιά του Πολυτεχνείου, δεν ήταν μονάχα οι γνωστοί πολιτικάντηδες ,οι οποίοι ανελίχθηκαν πολιτικά με σκαλοπάτι τα γεγονότα εκείνα. Ήταν κι εκείνοι οι πολλοί, οι οποίοι υπερήφανα και συνειδητά δεν θέλησαν να πέσουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, επειδή σε μια δoσμένη ιστορική στιγμή, θεώρησαν ότι έκαναν το καθήκον τους, πολεμώντας την χούντα. Από τους γνωστούς
της γενιάς του Πολυτεχνείου οι οποίοι την μεταπολίτευση οργανώθηκαν στα κόμματα αρκετοί της κομμουνιστικής αριστεράς πρόδωσαν τις ιδέες τους, για μια θέση εξουσίας, και ότι αυτό ακολουθεί.{Δόξα προβολή χρήμα}.Από την τότε εκφωνήτρια του σταθμού που σκορπούσε ρίγη με την λεπτή και δυνατή φωνή της¨ "εδώ πολυτεχνείο", μέχρι πολιτικούς συγγραφείς και θεατρίνους. Οποία η έκπληξη του νεαρού φοιτητή φίλου μου , ο οποίος είναι ένας αγνός κομμουνιστής και πιστεύει ακόμη στα κομμουνιστικά ιδεώδη -όπου εγώ σας εξομολογούμαι τα ξεπέρασα- όταν έμαθε ότι γνωστή συγγραφέας, αγρίως μάλιστα βασανισθείσα από την χούντα ,μετά του διασήμου συζύγου της, γευμάτιζε τακτικά με τον αρχηγό της Ν.Δ Κώστα Καραμανλή, όπου τον "φιλοδώρησε" και με κρατική θέση. Βεβαίως ο νεότερος Κώστας Καραμανλής δεν είχε σχέση με τον παλαιότερο Καραμανλή ,των κομμουνιστικών διώξεων της βίας και της νοθείας. Οι εποχές είχαν αλλάξει. Καταρρεύσεις κρατών και ιδεών είχαν προηγηθεί.
Όμως για έναν αγνό κομμουνιστή όπως ο φοιτητής φίλος μου ,δεν έπαυε να υφίσταται ο συμβολισμός του ταξικού αντιπάλου.
Έπρεπε και εκείνοι που συνεργάσθηκαν με τον νεότερο Καραμανλή, να ακούσουν τους αρχαίους Έλληνες που έλεγαν ότι¨ "Πριν το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν των υπαρξάντων κρίνεται".
Η ΜΕΤΑΚΑΤΟΧΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ



Μια φορά κι ένα καιρό

χειμώνας βαρύς, ήταν θαρρώ

ζούσε μια φτωχή Ελλάδα,

που τρεφόταν με φασολάδα.

Μετά την κατοχή στην χώρα

εκείνη, έγινε χαμός και

εμφύλιος σπαραγμός.

Ας μην αναλύσουμε τώρα

τις αιτίες, και ξύνουμε πληγές

από της ιστορίας τις πηγές.

Φτώχια και καθυστέρηση

εκείνο τον καιρό, δεν είχαν

τα χωριά μας, ούτε φως

ούτε νερό. Για τουαλέτες

οι φτωχοί, είχαν το ξέφωτο στ`αστέρια

και λίπαιναν την γη .

με την δική τους παραγωγή.



Οι άθλιοι της Ελλάδας

της υπαίθρου χώρας,

με τας γυναίκας τας μαυροφόρας.

δεν άντεχαν την φτώχεια και

τους διωγμούς, της «εθνικοφροσύνης»

τους κραδασμούς.

Πήραν των ματιών τους απελπισμένοι

και ήρθαν στις πόλεις, σαν συφοριασμένοι.

Τι τραγική κατάσταση, κι αυτή, η εσωτερική

η μετανάστευση.

Αναζητούσαν καλύτερη ζωή

λίγη χαρά ,γλυκό ψωμί,

να δώσουν φρέσκο αέρα

στην πικραμένη τους αναπνοή.



Η πόλη δεν ήταν έτοιμη να τους

υποδεχθεί με εξαίσιες μουσικές

ούτε με πατρικές αγκαλιές.

Τους φέρθηκε σαν κακή μητριά

με τιμωρία σε μία γωνία.

Οι χωρικοί ζούσαν μέσα στα ρίγη

ως παρίες και κολίγοι.

Άλλοι στην οικοδομή ,και

στο πηλοφόρι , με ιδρώτα

έβγαζε το ψωμί το αγόρι.



Και άλλοι καστανάδες κουλουροπώλες

παγωτατζήδες και λαχειοπώλες.

Αν ήσαν τυχεροί έβρισκαν μια θέση

σε πολυκατοικίες ως θυρωροί.

Στις φάμπρικες της Γερμανίας ως ξένοι

εργάτες έβαζαν πλάτες με πόνους και

με κλάματα ,για να στεριώσουν

τα μεταπολεμικά τα «θαύματα».

Πίκρα και εκεί και πολύ κόστος,

για την πατρίδα υπήρχε νόστος.

Έκτισαν και σπίτια στην Ελλάδα

οι παλαιοί αγρότες,

στις παρυφές των πόλεων ως ιππότες.



Δεν θέλησαν να χαλάσουν των αστών την βολή

οι απόκληροι ,οι άθλιοι οι πολλοί.

Το σπίτι το δικό τους το βάπτισε

το αστικό κράτος αυθαίρετο,

μα γιαυτούς ήταν γεγονός εξαίρετο.

Γιατί έβαλαν ένα κεραμίδι πάνω

στο κεφάλι τους ,για να μην βλέπουν

οι άλλοι το . χάλι τους.



Τώρα έρχεται η δεκάτη με

υπουργό, και της εξουσίας αναβάτη

ένα άτεγκτο τεχνοκράτη.

Αναδρομικά αποφάσισε να πάρει των γερόντων,

Το κουφάρι για να γεμίσει των Δαναϊδων το πιθάρι.

Με άγρια φορολογία στα παλιά αυθαίρετα

Αναδρομικά και καθόλου σπλαχνικά

Ζητάει κεφάλια επί πίνακι ξαφνικά.

Αντί να κάνει υποκλίσεις σε

Κουρασμένες από το μόχθο συνειδήσεις.



ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ