ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΜΟΥ

Ένα τραγούδι για σένα.
Θα γράψω λουλούδι μου.
Μια βιολέτα θα φυτέψω, 
Στο χώμα με το όνομα σου, 
τραγούδι μου.

Των ονείρων μικρή μου 
πριγκήπισσα.
Την καρδιά μου έκλεψες
μόλις σε αντίκρισα.

Όταν βγει το φεγγαράκι
θα περιμένω να μου πεις,
Την αλήθεια τη δική σου,
Να μου εξομολογηθείς.
Αν με αγάπησες λιγάκι .
Όπως σε αγαπώ εγώ.
Τριαντάφυλλο στο στήθος
Σ`έχω και τ`ομολογώ.

Ένα τραγούδι για σένα.
Θα γράψω λουλούδι μου.
Μια βιολέτα θα φυτέψω
Στο χώμα με το όνομα σου,
τραγούδι μου.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Ένας κλωβός είναι η ζωή μου.
Και εγώ εγκλωβισμένος,
Στα¨ "θα και τα πρέπει."
του καθιερωμένου
ασφυκτικού
πλαισίου.
Όπου άλλοι καθόρισαν
για εμένα.
Χωρίς εμένα.
Θέλει αρετή και τόλμη η
προσωπική ελευθερία.

Ρίσκα πολλά σκέψεις και πόνο.
Και λέω¨
"Ίσως είναι χάσιμο χρόνου."
Ακολουθεί η αίσθηση από
αδιέξοδη μελαγχολία.

Προτιμώ όμως τη σιγουριά
της φυλακής μου.
Κι ας χάνω σταγόνα σταγόνα
το αίμα μου, και τη ψυχή μου.
Να χάσω τώρα την καθημερινή
βολή μου;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

           ΓΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

Εγώ δεν είμαι εκτιμητής.
Ούτε φτηνός πραματευτής.
Μη περιμένετε
θαύματα, στην αγκαλιά σας.
Ούτε λαγούς με πετραχείλια,
Στα όνειρα σας.

Τραχύ και δύσκολος,
Είναι ο δρόμος με,
Αδιέξοδα και αστυνόμους.
Άλλος δρόμος δεν υπάρχει
για να βγείτε εις τη μάχη.

Όποιος μάχεται για ιδανικά.
Πεθαίνει μόνο μια φορά.
Όποιος διολισθαίνει.
Κάθε μέρα πεθαίνει.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ

Στις μέρες τις δικές μας τις
Παράξενες δεν χτυπούν,
Πια με σφαίρες.
Χτυπούν ύπουλα.
Κατευθείαν στη καρδιά
Με δηλητήρια μαγικά.
Με φίλτρα ερωτικά.

Με ανέξοδες υποσχέσεις.
Για παραδείσιες συνευρέσεις.

Είναι μεταμφιεσμένοι.
Με παπιγιόν ντυμένοι.
Τύρρανοι της οικουμένης.
Αλλοίμονο σε αυτούς
που παρασύρονται
από το ρεύμα και
δεν χωρίζουν
την αλήθεια
από το ψέμα.

Μένουν αιχμάλωτοι.
Με πολύτιμη κατάθεση.
Τους κόπους μιας ζωής.
Χωρίς οδό διαφυγής.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

             Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ
Η ζωή από το θάνατο απέχει ένα τσιγάρο δρόμο.
Αν δεις το ποτήρι μισοάδειο την χάνεις.
Αν δεις το ποτήρι μισογεμάτο την κερδίζεις.
Αν δεις το ποτήρι γεμάτο μέχρι επάνω την ζεις.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΖΩΗΣ

O πατέρας κρατούσε από το
χέρι ένα αγοράκι, και βάδιζαν
κατά μήκος ενός κεντρικού δρόμου.
Στην άκρη του δρόμου 
Ήταν παρκαρισμένο
ένα πανάκριβο αυτοκίνητο.

Ο οδηγός του, καλοθρεμένος
σαν τον σκύλο του, τον τάϊζε
μοσχαρίσιες μπριζόλες.
Ο διευθυντής στη τράπεζα
διαπραγματευόταν
με άστεγους πελάτες
μακροχρόνια δάνεια.
Στο χρηματιστήριο οι μετοχές
ανεβοκατέβαιναν συνεχώς.

Παρακάτω δύο αστυνομικοί
κυνηγούσαν πλανόδιους
μικροπωλητές.
Ένα ξυπόλητο παιδάκι
εισήλθε σένα φούρνο κρυφά
βούτηξε ένα σταφιδόψωμο
και το έφαγε λαίμαργα.

Δύο παιδάκια ρακένδυτα,
σκούπιζαν τα τζάμια των
αυτοκινήτων στα φανάρια
"Τι είναι αυτά που βλέπουμε
μπαμπά;"
"Ρώτησε ο μικρός,"
"Καπιταλισμός παιδί μου."
"Στο καπιταλισμό η αστυνομία
κυνηγά μόνο τους φτωχούς
μπαμπά;"
"Αυτοί είναι τα εύκολα
θύματα παιδί μου."

"Ζούμε σε παράδεισο ελευθερίας."
"Έτσι μας λένε αλλά,
εγώ σου λέω, για λίγους."
"Αυτοί μας λένε για όλους και
εννοούν τους εαυτούς τους."
"Εμείς δεν το έχουμε
κατανοήσει λένε."
"Γιατί είμαστε¨ αφελείς."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕΛΛΟΝ

Κι αν υπάρχει κρίση .
Κι αν υπάρχει φτώχεια.
Εμείς θα ζήσουμε. 
Και θα ευτυχίσουμε.
Κοιτάζουμε μπροστά.
Δεν μας φοβίζουν.
Της θάλασσας τα κύματα.
Είμαστε νέοι.
Ερωτευμένοι.

Της ζωής ευλογημένοι.
Με την αγάπη μας.
Και με τα νιάτα μας.
Θα πολεμήσουμε.
Θα μοχθήσουμε.

Το μέλλον θα χαρούμε.
Δεν θα παραιτηθούμε.
Είμαστε νέοι ερωτευμένοι.
Της ζωής ευλογημένοι.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΟΦΟΙ ΠΡΟΦΕΣΟΡΟΙ

Η Ελισάβετ της Αγγλίας 
πήγε επίσκεψη 
στο φημισμένο 
"london school of ekonomics"
Ρώτησε τους προφεσόρους.
Τους φημισμένους τους ντοτόρους.
"Πως δεν προβλέψατε
Την οικονομική κρίση
Που σπαράσσει τη δύση;"

"Θα μου πάρουν τα πλούτη
της Λόντρας οι ετούτοι.
θα χάσω τους στάβλους μου
Και τα παλάτια μου
Τα διαμάντια και τα χρυσάφια μου."
"Δεν την προβλέψαμε
μεγαλειοτάτη γιατί είμασταν
απασχολημένοι
και με
αριθμούς καταπιασμένοι."

"Ποιοι πούλησαν στο κόσμο
τα παράγωγα
αμπαλαρισμένα με όμορφες
μοντέλλες;
Τους κάναμε κι αγόρασαν
φύκια για μεταξωτές κορδέλες."

"Εμείς διοικήσαμε κράτη
και μονοπώλια.
Δεν είχαμε χρόνο
για αναλύσεις και σχόλια.
Εμείς δεν προβλέπουμε
εμείς διοικούμε.
Όταν χρειαστεί στο λαό,
το χαλινάρι τραβούμε."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

                   ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ




                                   ΠΟΙΗΜΑΤΑ


                         ΕΚ

                                   ΒΑΘΕΩΝ

   "ΕΥ ΑΓΩΝΙΖΕΣΘΑΙ"

Οι Ολυμπιακοί αγώνες αναβίωσαν
έπειτα από πολλούς αιώνες.
Οι αθλητές δεν στέφονται
σήμερα από φύλα ελιάς.
Μα από εμπορικά σήματα
Του κέρδους ορο-σήματα. 
Ο Ολυμπισμός είναι πια θεσμός.
Κάθε τέσσερα χρόνια.
Επιτροπές γίνονται με
Λομπίστες και χομπίστες
Και άλλους αριβίστες. 

Οι πόλεις αρχίζουν μεταξύ τους
να ερίζουν, κι αν επιλεγούν¨
Τη τύχη τους μακαρίζουν.
Για τα λεφτά τα κάνουν όλα.
Τη διογκωμένη πορτοφόλα.

Το πνεύμα του "ευ αγωνίζεσθαι."
πάει χαράμι εμπρός στο χρήμα
Που ρέει ποτάμι.
Οι νικητές τα παίρνουν όλα.
Χρήμα δόξα μεγαλεία.
Σπορ αυτοκίνητα και¨
Μαιζονέτες στη παραλία.


Πολλοί κερδίζουν από.
Αυτό το πανηγύρι.
Για της αθλητικής.
Ιδέας το χατήρι.
Έμποροι και μεσάζοντες.
Πολιτικοί παράγοντες.
Τραπεζίτες αγιογδύτες.
Κάθε είδους λωποδύτες.

Ο μόνος χαμένος.
Από αυτή την ιστορία.
Είναι ο αθλητισμός το
"Ευ αγωνίζεσθαι."
Και η ανιδιοτέλεια
Που θάφτηκε βαθιά
Μες των ανθρώπων.
Την ευτέλεια.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Το πνεύμα του "ευ αγωνίζεσθαι."
πάει χαράμι εμπρός στο χρήμα
Που ρέει ποτάμι. 
Οι νικητές τα παίρνουν όλα.
Χρήμα δόξα μεγαλεία.
Σπορ αυτοκίνητα και¨ 
Μαιζονέτες στη παραλία.
Νους παραφουσκωμένος
Κι από το χρήμα προδομένος.
Που είναι η αθλητική ιδέα;
Για μαζικό αθλητισμό
Με υψηλό φρόνημα
Και με καλό σκοπό;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

            2.500 Μ.Χ
Όποιος διαβάζει αρχαία ελληνική
ιστορία των πόλεων κρατών
παρατηρεί πως ούτε στιγμή
οι αρχαίοι, ήσυχοι και αδρανείς 
δεν μπορούσαν να μείνουν.
"Πόλεμος πατήρ πάντων."
Όταν δεν σκοτωνόταν μεταξύ τους
αντιμαχόταν τους Πέρσες.
Στην Αθήνα να δείτε φιέστες.
Ο Αλκιβιάδης πρόδιδε τους Αθηναίους
και αυτομολούσε
στη Σπάρτη.

Όταν επέστρεφε τον έκαναν ξανά στρατηγό.
Ο Θεμιστοκλής ήταν ο στρατηγός της νίκης
εναντίων των Περσών.
Όταν το ξεχνούσαν, τον οστράκιζαν για 10 χρόνια.
Χολωμένος πήγαινε στην αυλή του Ξέρξη.
Γιατί να μην έχουν τηλεόραση
σε κάθε δωμάτιο cd ,dvd , και pc
να αποχαυνωθούν και να τους φύγει
όλη η επιθετικότητα;
Ήταν πολύ πίσω
οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Ευλογημένος ο σύγχρονος κόσμος
με τις τεχνολογικές ανακαλύψεις του.
Κάθεστε στο καναπέ σας και βλέπετε
στη τηλεόραση σας,τους ναύτες του 6ου
Αμερικανικού στόλου να πατάνε ένα κουμπί
και να εξαφανίζουν από το χάρτη
ολόκληρες πόλεις στο Ιράκ.
2.500 χρόνια πολιτισμού και ανθρωπισμού.
Ποιος το περίμενε ότι η ανθρωπότητα
θα προόδευε τόσο πολύ;

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΗ
"Ανυπομονούμε να δούμε
την ανάσταση."
Ποια ανάσταση;
Την ανάσταση των νεκρών;
Είναι θρησκευτικά παραμύθια.
Την ανάσταση του έθνους;
Η¨"την σωτηρία του έθνους;"
Είναι πολιτικά παραμύθια.
Και κατά συνθήκη ψεύδη.

Όποιος κοιμάται με παραμύθια.
Ξυπνά γεμάτος ψευδαισθήσεις.
Η άνοιξη ήρθε χαρούμενη
η οποία θα φέρει
και την ανάσταση.

Ποία ανάσταση;
Δεν θα έλθει η ανάσταση αν δεν
έχει φωλιάσει εντός μας.
Κι ύστερα το βρέφος ξύπνησε.
Συνειδητοποίησε ότι έγινε άνδρας
και έπρεπε να ωριμάσει.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Για το νέο θα σας πω,
και για εκείνο το καιρό
τον δίσεκτο.
Τότε
που ο ουρανός 
ήταν ακόμη καθαρός.
Του είχε γυαλίσει 
ένα αυτοκίνητο.

Έκανε πολλές οικονομίες
για τη προκαταβολή.
Όπως κόρδωνε και
για τη προβολή του.
Προς τας νεαράς υπάρξεις.
Κι όταν ήρθε ο έρως
και ο γάμος
δεν είχε που την κεφαλή κλίναι.
"Την αγάπη μου κι ένα καλύβι είπε
γεμάτος ρομαντική διάθεση."

Ο καιρός πέρασε, η φλόγα έσβησε
η αγαπημένη έφυγε,
κι έμεινε μόνος με το καλύβι.
Με τα χρόνια
ο ρομαντισμός
έμεινε από "καύσιμα"
κι έγινε ρεαλισμός.
Ο ρεαλισμός γέννησε
συντήρηση.

Η συντήρηση
έφερε το μαρασμό.
Ο μαρασμός τη φθορά.
Η φθορά το θάνατο.
Του το έλεγα εγώ.
Και δεν με άκουγε.
Ο χοντροκέφαλος.
"Μην αλλάξεις μείνε
ρομαντικός και επαναστάτης."
Έφυγε ξαφνικά χθες από τη ζωή.
Τώρα προσπαθώ να βρω
τα λόγια που θα γράψω
στον επικήδειο.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

         ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Σπίτια δίπατα και τρίπατα.
Σπίτια παλιά , αιωνόβια.
Σπίτια διατηρημένα ,με στυλ.
Σπίτια που επάνω τους
είναι χαραγμένη .
Η δωρεάν του δημιουργού
μιας άλλης εποχής.
Εκείνης της απλότητας.

Η παλιά πόλη με τα στενά της.
Τις Ενετικές ονομασίες
"Κάζα Ντελφίνο" και κάζα Πιέτρο."
Και τις καθολικές βασιλικές.
Ως ιστορικά ενθυμήματα.
Τις Τούρκικες ονομασίες.
Τα χαμάμ και οι μιναρέδες
αποτυπώματα χαραγμένα
στο σώμα της.

Σένα κούφωμα χωμένη
και η Εβραϊκή συναγωγή.
Για να θυμίζει μέρες σκοτεινές
της κατοχής.
Δρόμοι στενοί που περπάτησα
και αγάπησα.
Δρόμοι μυρωμένοι με βασιλικό
και γιασεμί.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΦΑΡΙΣΑΪΣΜΟΣ

Πακτωλός αφορολόγητων
χρημάτων αποθηκεύεται
σε φορολογικούς 
προορισμούς που 
ονομάζει η δημοσιογραφική άδεια
"φορολογικούς παραδείσους."
"Φορολογικοί παράδεισοι
για ποιον;"

Η θρησκεία διδάσκει ότι
ένας ήταν¨ "ο παράδεισος"
με τους πρωτόπλαστους.
Όταν παράκουσαν
τις εντολές του Θεού.
Τους καταράστηκε ο Θεός¨
"Να βγάζουν το ψωμί τους
με τον ιδρώτα τους."
Όχι από την εκμετάλλευση
χιλιάδων ψυχών όπως
πράττουν οι ολιγάρχες του
χρήματος και της
πραγματικής εξουσίας.

Ο μαρξισμός έχει επικριθεί
ως σύστημα αθεϊας.
Από ποίους;
Από εκείνους όπου μοναδικό
Θεό τους έχουν
την απόλαυση του χρήματος.
Είπε ο σοφός ποιητής ¨
"Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας
μπροστά στην ίδρυση της;"

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

        ΤΟ ΔΑΣΟΣ

Στο δάσος βίωσε τη ζωή σου
για να την αγαπήσεις
πιο βαθιά.
Μείνε σε απόσταση .
Από τη καθημερινή φθορά.
Από τα πολλά τα όχι θα κριθείς.
Τα ναι σε επικίνδυνα μονοπάτια
οδηγούν.
Γράψε τους προσωπικούς σου κώδικες
με ανεξίτηλα γράμματα, στο ρίζωμα
των βράχων.
Μην απιστήσεις στο όνειρο σου.
Αφαίρεσε τα θέλω και τα πρέπει.
Ευτυχισμένος ο αντλών το παρόν
από το ελάχιστο της ύλης.
Και το μέγιστο της αγάπης.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

     ΑΘΑΝΑΤΟΙ

"Φοβάμαι το θάνατο."
Μου είπε.
"Υπάρχει κανείς που να μην
τον φοβάται;"
Του απαντώ, δια της ερωτήσεως.
"Γιατί δεν μιλάμε για το θάνατο;
με ρωτά;"
"Θέλεις να κάνουμε τη ζωή μας 
καθημερινή τραγωδία;"
"Με τον θάνατο αντάμα
θα έχουμε ζωή;"

Βεβαίως φερόμαστε
σαν να είμαστε αθάνατοι.
Έχουμε γίνει πλάστες της γης.
Ζούμε με ευδαιμονία.
Διατηρούμε τραπεζικές
καταθέσεις.
Επί αορίστου ημερομηνίας.
Κτίζουμε κτήρια μεγαθήρια
μέχρι τον ουρανό.
Ταξιδεύουμε ακόμη
και στον πλανήτη Άρη.

Υποκρινόμαστε συνεχώς.
Κοροϊδεύουμε τους
εαυτούς μας.
"that,s life."
Όπως λένε και οι Αγγλοσάξωνες
Πονηρά καταφέρνουμε
να κερδίσουμε μια μέρα ακόμη
από τον σκοτεινό καβαλάρη
που μας περιμένει στη γωνία.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

          ΕΡΩΤΑΣ

Σήμερα γνώρισε ο νέος τον έρωτα.
Ο έρωτας συναντήθηκε με τον θάνατο.
Τον βίαιο ανταγωνιστή του. 
Σήμερα ο ουρανός συνευρέθη
με τη γη χάρισε ζωή
και νίκησε τον θάνατο.
Ο ανίκητος στη μάχη
έρωτας έστησε
χορό στη πλατεία του χωριού.
Τα λουλούδια άνθισαν.
Το δροσερό νερό,
Κύλησε χαρούμενο στη πηγή.
Τα αγόρια και τα κορίτσια
Βιάστηκαν να δώσουν
τα χέρια για
να αρχίσουν το χορό.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ . ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΑΡΟΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ

"Η μηχανή του χρόνου"
μας θύμισε¨
Το 1953,και τη Σπυριδούλα.
Έξη χρονών παιδούλα
Που δόθηκε σαν 
"ψυχοκόρη"- δούλα.
Σε οικογένεια χωρίς ευγένεια.
Αυτοί που την ανέλαβαν
χωρίς οίκτο τη σιδέρωσαν.
Για να μας θυμίζουν
τα αρχέγονα άγρια ένστικτα
της μακρινής μας καταγωγής.

Στις ημέρες μας
{Ζούμε στο 2013.}
Έτη φωτός από την εποχή
εκείνου του πυρός.
Η ιστορία πλέον μακρινή
μας φαίνεται
σαν ένα παραμύθι
με κακό λύκο.

Γιατί εμείς προοδεύσαμε
Οι Έλληνες νοικοκυρέψαμε.
Οι αστοί δεν παίρνουν
πια από τα χωριά,
στα σπίτια "ψυχοκόρες."
Φέρνουν από τις Φιλιππίνες.
Μικρές υπηρετριούλες
Ως "νοικοκυρές" και δούλες.

Κι από την Ασία{ Μπάγκλαντες}
καλούν στην Μανωλάδα
Ρακένδυτους συλλέκτες φράουλας
να τους ετοιμάζουν
με το αίμα τους
ματωμένη βυσσινάδα.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΟΡΓΗ

Κατανοώ δεν δικαιολογώ,
Το γιατί οι φανατικοί Ισλαμιστές
κτύπησαν τους δίδυμους πύργους
τα σύμβολα της Νέας Υόρκης
το 2001.
Θέλησαν να ταπεινώσουν
την υπεροπτική υπερδύναμη.
Και θέρισαν χιλιάδες αθώους.
όπως αθώους θέριζε
και η υπερδύναμη στους
δικούς της κατακτητικούς
πολέμους.
"Όποιος σπέρνει θύελλες
θερίζει καταιγίδες."

Οφθαλμός αντί οφθαλμού.
Άλογη εκδίκηση χωρίς τέλος.

Η επόμενη ιστορία
είναι χωρίς νόημα.
Χωρίς λογική και όραμα.
Το 2013 δύο νεαρά παιδιά
από την Τσετσενία
ζώστηκαν πυρομαχικά
και δολοφόνησαν αθώους
στο "Μαραθώνιο"
της Βοστώνης.
Σε μια τυφλή και
παράλογη πράξη.
Ανασσυρόμενη
μέσα από τους
σκοτεινούς
κυκεώνες του μίσους.

Ναι, δεν το καταλαβαίνω
τούτο τον αιώνα.
Εμείς οι άνθρωποι
μιας άλλης εποχής
αδυνατούμε να συλλάβουμε
τις χαώδεις πληγές
που το σήμερα χαράσσει.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ

Ο Θεμιστοκλής ήταν 
ένας σπουδαίος και ιδιοφυής
Αθηναίος στρατηγός.
Έσωσε την Αθήνα.
{Τον δυτικό πολιτισμό}
Με την ναυμαχία στη Σαλαμίνα.
Ένωσε και τον Πειραιά
με "τα μακριά τα τείχη."
Ο ίδιος όμως έχασε την τύχη.

Πέρασαν τα χρόνια και
Οι Αθηναίοι λησμόνησαν
προς τη πατρίδα προσφορά του.
Ω. Του γενναίου ανδρός, συμφορά του.
Τον τιμώρησαν δια του οστρακισμού.
Δρόμος ατίμωσης για τη μεγάλη νίκη.
Ο Θεμιστοκλής προσχώρησε
στα Προύσα στο παλάτι του Ξέρξη.
Εκεί ήταν και ο Σπαρτιάτης
Δημάρατος
μαζί με Έλληνες ευγενείς.

Που περίμεναν να προδοθεί
η Ελλάς για να γίνουν Βασιλείς.
Έλα πίσω στρατηγέ η πόλη
σε αγάπησε.
Λάθη αν έκανες σε συγχώρεσε.
Είσαι ένα άξιο τέκνο της Αθήνας.
Τιμή και δόξα σου πρέπει
γιατί έσωσες των
Ελλήνων τη τιμή.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

               ΟΜΙΧΛΗ
Ζωή χωρίς ουσία κι αν τη ζήσεις.
Δεν έχει σημασία.
Αν δεν βιώσεις, βίο
όπως θέλεις, καθημερινά
άθελα σου αργοπεθαίνεις,
με σταγόνες μαρτυρίου.
Ύπαρξη από μόνη της τίποτα
δεν σημαίνει.
Από νωρίς στην ομίχλη αν χαθεί.

Ζωή χωρίς νόημα κι αν ζήσεις.
Ανούσια είναι σαν το ανάλατο
γεύμα.
Ταξίδεψε στα πέρατα του νου.
Κάνε μεγάλα ταξίδια της γης,
και του ουρανού.
Αγάπη, έρωτας, λύπη, πόνος, χαρά.
Ζήσε συναισθήματα ανθρώπινα.
Μην αφήσεις τη μουσική των σειρήνων
να σε παρασύρει εκεί που
δεν θ`άθελες να ταξιδέψεις.

Βούλωσε τ`αυτιά σου με βουλοκέρι.
Μη μείνεις στο πέλαγος χωρίς προορισμό.
Άδραξε τη μέρα, ζήσε τη στιγμή
ο χρόνος τελειώνει
Αν συντομεύσεις το βάδισμα.
θα θέσεις το πετραδάκι σου
στη θαυμάσια γλυπτική του μέλλοντος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΣΠΡΗ ΜΠΛΟΥΖΑ

Άσπρη μπλούζα σημαίνει
Ταπεινότης προσφορά στον άνθρωπο.
"Στην αυτού εξοχότης."
Άσπρη μπλούζα σημαίνει αγάπη.
Και πίστη στον όρκο του Ιπποκράτη.
Άσπρη μπλούζα σημαίνει θυσία.
Και νοιάξιμο ειλικρινή 
για κάθε ασθενή.

Άσπρη μπλούζα σημαίνει ψυχή.
Με πάθος κινούμενη και ορμή.
Καθόλου από τα πλούτη καλεσμένη.
Από το χρήμα ταπεινωμένη.
Άσπρη μπλούζα δεν σημαίνει
"φακελάκι" εις βάρος του κοσμάκη.
Οι επίορκοι δεν τιμούν τον όρκο
του Ιπποκράτη, και δεν έχουν θέση
στων εντίμων λειτουργών την πλάτη.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΗΣ

ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Είμαι και αυτό και εκείνο
και το άλλο.
Με έκαναν κομμάτια
παρά τη θέληση μου.
Ράγισα και θρυμματίστηκα.
Όταν συνήλθα μαζεύω
ένα ένα τα κομμάτια μου
με την ελπίδα να γίνω ένας
άλλος που τώρα γνωρίζω.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ . ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

     ΤΟ ΦΙΛΑΡΑΚΙ

Σ`ένα δίπατο μικρό σπιτάκι
ζούσε ένα φιλαράκι.
Τον επισκεπτόμουν όταν
είμαστε παιδιά.
Τραγουδούσαμε μαζί
πίναμε λίγο κρασί.
Τα χρόνια μας χώρισαν.
Η ζωή δεν είναι όπως τη θες.
Έχει κενά, και εσοχές.
Εγώ ξεκίνησα για αλλού
Κυνηγώντας ένα Μάη.
Το όνειρο μου γλίστρησε
κι αλλού η ζωή με πάει.

Ο φίλος έφυγε 

για ένα ταξίδι αλαργινό.
Πέρασαν αιώνες
πριν τον ξαναδώ.
Μας πήραν τα χρόνια
και η νοσταλγία
ήρθε στο προσκήνιο
της ιστορίας.
Που θα βρω το φιλαράκι μου
το φίλο τ`αδελφάκι μου.
Έχω να του πω τόσα
πολλά.
Δεν μας φτάνει.
Μόνο μια βραδιά.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

                ΞΗΡΑΣΙΑ
Για ένα¨ "μέλλον που θα έχει
πολύ ξηρασία" είπε ο ποιητής.
Το αποξηραμένο μέλλον
είναι ήδη το παρόν μας.
Βιώνουμε εποχές αλλοφροσύνης
αδικίας και μεγάλης
ανισότητας.

Οι μετανάστες εργάτες
φωνάζουν στη Μανωλάδα
για ψωμί.Ούτε απ`αυτό δεν έχουν
στις ευημερούσες υλικών ημέρες μας.
Ζουν σε παράγκες
και τρέφονται από υπολείμματα
τροφών από τα σκουπίδια.
Εργάζονται δίχως αμοιβή.

Στα οικόσιτα ζώα δίνουν τροφή
για να ζήσουν.
Οι εργάτες πληρώνονται
με σφαίρες.
Ω αλλοφροσύνης διάλειμμα.
Αγάπησε τον άνθρωπο.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΟΙ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ

Στους εργάτες που καλλιεργούν
φράουλες φέρονται
με ταπείνωση και σκληρότητα.
Δίνουν το αίμα τους για 
να χρωματίσουν τις φράουλες
και αίμα δεν τους μένει .
Η τροφή μπροστά στο κέρδος
είναι ακριβή για τους εργοδότες.
Οι σφαίρες κοστίζουν μισοτιμής.
Ανοίγουν πυρ στη καρδιά των εργατών.
Σκοτώνουν τις ψυχές τους
Τραυματίζουν το σώμα τους.

Ματώνουν τον ανθρωπισμό
της ανθρωπότητας.
Ποτίζουν οι σταυρωτές χωρίς λύπη
τον εσταυρωμένο με ξύδι και χολή.
Καρφώνουν καρφιά στη καρδιά
σε ότι λέγεται άνθρωπος.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ

Είναι οι καιροί περίεργοι.
Οι εποχές γεμάτες ενοχές.
Μας φόρτωσαν τα λάθη τους
Τα μίση και τα πάθη τους.

Εμείς ναύτες είμαστε.
Δειλοί οι καπεταναίοι.
Δεν φταίμε που ναυάγησαν
για να πνιγούμε νέοι.
Οι καπετάνιοι στη φουρτούνα.
Είχανε καμένη τη γούνα.
Έριξαν έξω το καράβι.
Το ρημάξαν στα πελάγη.

Είναι οι καιροί περίεργοι.
Οι εποχές γεμάτες ενοχές.
Μας φόρτωσαν τα λάθη τους.
Τα μίση και τα πάθη τους.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΥΡΙΑ;

Τι είναι άραγε η ζωή;
Μια σιωπηλή κυρία;
Που απεχθάνεται τη φασαρία;
Είναι μια πορεία θανάτου;
Η μια πορεία σταύρωσης
χωρίς ανάσταση;

Ο θάνατος είναι προδιαγεγραμμένος
από τη γέννηση μας, όπως το παλαιό
γραμμάτιο που έγραφε
"πληρωτέο επί τη εμφανίσει."

Θάρρος χρειάζεται η αυτοχειρία.
Μα και μεγάλη απελπισία
Νάσαι χαμένος στο σκοτάδια.
Να μην ονειρεύεσαι τα βράδυα.
Να έχει η ψυχή σου μαυρίσει.
Χωρίς διέξοδο και λύση.

Θάρρος χρειάζεσαι να ζήσεις
τις μπόρες της ζωής ν`αντιμετωπίσεις.
Να ρίξεις φως μες στα σκοτάδια
ακούραστος και ξάγρυπνος
αν χρειαστεί τα βράδυα.
Το νόημα θα συναντήσεις
αν τη ζωή σου αγαπήσεις.
Η ζωή δεν είναι μια ρομάντζα.
Είναι στα σίγουρα "tabula rasa."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΑΔΕΙΑ

Στη πρόσκαιρη ζωή μας.
Κάποιοι 
μεταξύ μας, είμαστε εχθροί.
Κι όταν ένας πεθάνει τον αγιοποιούμε.
Ακόμη κι όταν δεν τον συμπαθούμε.
Με τα καλά τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα.
Η συμπεριφορά μας αυτή έχει τη λογική της.
Ο αποχωρών δεν είναι πια ο απέναντι αντίπαλος.
Σύμφωνα με τα κρατούντα
ο νεκρός πάντα δικαιώνεται.
Χριστιανικά και υποκριτικά
του συγχωρούμε τις αμαρτίες του.
Τι κάλπικοι που είμαστε εμείς οι άνθρωποι.
Αν ο προκείμενος νεκρός είχε μεγάλο
κρατικό, ή θρησκευτικό αξίωμα.
Περιμένουμε κάθιδροι πρώτοι
μέσα στο πλήθος
για να του εκφωνήσουμε
με ρητορική ορμή
επικηδείους αποθέωσης.
Πόσο δίκαιο είχε ο ποιητής που έγραψε με σοφία¨
"Πέθανες- κι ἔγινες καὶ σύ: ὁ καλός,
Ὁ λαμπρὸς ἄνθρωπος, ὁ οἰκογενειάρχης, ὁ πατριώτης.
Τριάντα ἕξη στέφανα σὲ συνοδέψανε, τρεῖς λόγοι ἀντιπροέδρων,
Ἑφτὰ ψηφίσματα γιὰ τὶς ὑπέροχες ὑπηρεσίες ποὺ προσέφερες.
Ἄ, ρὲ Λαυρέντη, ἐγὼ ποὺ μόνο τὄξερα τί κάθαρμα ἤσουν."
Παρόλες τις κακίες μας συνετό είναι να συγχωρούμε τους
εκλιπόντες.
Έστω σεμνά, ταπεινά
αθόρυβα και με μισή καρδιά.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ