ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ
Οι λέξεις είναι πλούτος γλωσσικός
και πνευματικός.
Αν αγαπάτε βέβαια τόσο τις λέξεις.
Και τις αραδιάζετε στην σειρά.
Σχηματίζοντας προτάσεις.
Είναι λεξιλαγνεία χωρίς νόημα.
Και χωρίς σημασία.
Μοιάζει σαν το άδειο τσουκάλι.
Που καπνίζει στην κουζίνα.
Χωρίς γεύμα για το μεσημέρι.
Δεν φταίνε οι λέξεις.
Η κουφότητα της ψυχής φταίει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

"ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ "
22-5-2015
Η μεγάλη ευκαιρία της Ελλάδας που έγινε κατάρα!

25Πριν από 13 περίπου χρόνια, την 1 Ιανουαρίου 2002 η Ελλάδα και οι άλλες έντεκα τότε χώρες της ευρωζώνης απέκτησαν κοινό νόμισμα, το ευρώ.
Η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ έγινε μετά την επιτυχή πορεία σύγκλισης των δημοσιονομικών μεγεθών και την επίτευξη κατά τη διάρκεια του 2000 των κριτηρίων σύγκλισης της συνθήκης του Μάαστριχτ που αφορούσαν τον πληθωρισμό, το έλλειμμα γενικής κυβέρνησης, το δημόσιο χρέος, τον μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών και το μακροπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού.
Η Ελλάδα από το 2001 έως και το 2005 βρέθηκε να παραβιάζει το κριτήριο για έλλειμμα κάτω από το 3% του Συμφώνου Σταθερότητας, το οποίο είχε ως σκοπό να διασφαλίζει ότι τα κράτη μετά την ένταξη στην ευρωζώνη και την ικανοποίηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, συνεχίζουν να τηρούν τα κριτήρια σύγκλισης. Παρόλα αυτά και κάτω από την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οικονομία της χώρας μας βρέθηκε από το 2002 και έως το 2009 να αξιολογείται και από τους τρεις διεθνούς οίκους αξιολόγησης με Α ή ακόμα και με Α+ ,από την Moody’s και να ανήκει πλέον στις χώρες με υψηλή πιστοληπτική ικανότητα.(1)
Η χώρα βρέθηκε μπροστά με μία μεγάλη ιστορική ευκαιρία καθώς είχαν ανοίξει διάπλατα όλες οι πόρτες των διεθνών αγορών. Ως ισότιμο οικονομικά μέλος της Ευρωζώνης, μπορούσε να δανειστεί από τις διεθνής αγορές πολύ εύκολα, όποιο ποσό ήθελε, όποτε ήθελε και μάλιστα με πολύ μικρό σχετικά επιτόκιο.
Στο διάγραμμα 1 βλέπουμε ότι από το 2002-2008 το επιτόκιο δανεισμού των 5ετών ομολόγων(2), κυμαινόταν από 3,6% έως 5% και βρισκόταν σε ιστορικά χαμηλά, καθώς πριν από το 1995 είχε ξεπεράσει το 20%. Από το 2009 το επιτόκιο δανεισμού 5ετών και 10ετών ομολόγων ακολούθησε ανοδική πορεία παραμένοντας σε επίπεδα άνω του 10% έως και σήμερα, κάνοντας έτσι απαγορευτικό τον δανεισμό από τις διεθνείς αγορές.
Η χώρα είχε μπροστά της μία χρυσή ευκαιρία, μπορούσε να δανείζεται απρόσκοπτα φθηνό χρήμα και με ένα οργανωμένο σχέδιο μαζί με τις τράπεζες θα μπορούσαν να βάλουν τις βάσεις για σημαντική ενίσχυση της παραγωγικότητας, της τεχνολογίας, της εκ-βιομηχανοποίησης ελληνικών προϊόντων και των εξαγωγών ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να κάνουν πιο ανταγωνιστική την Ελληνική Οικονομία αλλά και να την θωρακίσουν εν’ όψει μελλοντικών κρίσεων. Αντί για όλα αυτά, μεγάλο μέρος των 10ετών ομολόγων στις αρχές του 2000, δαπανήθηκαν για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και την κατασκευή νέων αθλητικών εγκαταστάσεων υψηλού κόστους οι οποίες εν τέλει παραμένουν εγκαταλελειμμένες έως σήμερα. Επίσης την περίοδο 2002-2010, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός η γιγάντωση του δημόσιου τομέα καθώς μέσα σε 8 χρόνια, διπλασιάστηκε ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων(3), διάγραμμα 2. Μέσω του δανεισμού καλύπτονταν οι δαπάνες για νέες προσλήψεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και αύξησης μισθών παρέχοντας νέα υψηλά επιδόματα σε συγκεκριμένες συντεχνιακές ομάδες για καθαρά προεκλογικούς σκοπούς, ενώ σε κρατικοδίαιτες πλουτοκρατικές τάξεις διοχέτευε με ευκολία μεγάλο ποσοστό από τα δανειζόμενα κεφάλαια του εξωτερικού.(4)
ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Μεγάλο μέρος ευθύνης έχουν όμως και όλες οι εγχώριες τράπεζες, ιδιωτικές και μή, αφού και αυτές είχαν εύκολη πρόσβαση στον δανεισμό “φθηνού” χρήματος. Αντί να αναζητήσουν νέες επιχειρηματικές ιδέες, με έμφαση στην τεχνολογία, την εξωστρέφεια και καινοτομία, για να επενδύσουν, προτίμησαν να επενδύσουν στο εγχώριο real-estate, όπου από την μία δανειοδοτούσαν εύκολα κατασκευαστικές εταιρείες και από την άλλη ακόμα πιο εύκολα δανειοδοτούσαν ιδιώτες για την αγορά διαμερισμάτων και σπιτιών στο 100% της τρέχουσας τιμής τους, μετατρέποντας πολύ γρήγορα όλο τον κατασκευαστικό τομέα σε φούσκα, με τελικά θύματα όχι μόνο τους κατασκευαστές και ιδιώτες αγοραστές αλλά και τις ίδιες τις τράπεζες.
Την περίοδο 2002-2009 το τραπεζικό σύστημα συνεχίζει να κάνει λανθασμένες επιλογές αφού επενδύει στην λιανική τραπεζική, αυξάνοντας τον αριθμό καταστημάτων τους στην ελληνική επικράτεια και ωθώντας τους αδύναμους σε αγοραστική δύναμη καταναλωτές να αγοράζουν ακόμα περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες μέσω των πιστωτικών καρτών και καταναλωτικών δανείων που προσέφεραν εύκολα και γρήγορα σε πελάτες με χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια.
Όπως ήταν αναμενόμενο η ιδιωτική κατανάλωση(5) είχε εκτοξευθεί, διάγραμμα 3, αφού οι ιδιώτες κατανάλωναν χρήματα τα οποία είχαν δανειστεί χωρίς κόπο από τις τράπεζες για αγορές κυρίως εισαγόμενων προϊόντων και ειδών πολυτελείας, για διακοπές και πολλές άλλες υπηρεσίες, ζώντας μία περίοδο εικονικής ευμάρειας με δανεικά.
Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Η Ελλάδα αν και είχε περιορίσει πληθωρισμό και δημοσιονομικά ελλείμματα σε μεγάλο βαθμό για να πετύχει στην είσοδο της στην Ευρωζώνη, δεν προχώρησε ως όφειλε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις απαραίτητες για την ενίσχυση της οικονομία της, αλλά απεναντίας, φούσκωσε σταδιακά το κράτος με δαπάνες και δημοσίους υπαλλήλους, χωρίς καν να καταφέρει να πετύχει ανάλογη βελτίωση στην παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες(6), αυξάνοντας το εξωτερικό της χρέος. Το 2009 το κράτος δαπανούσε 70% περισσότερα χρήματα από ότι εισέπραττε!!, ποσό που ισοδυναμεί 18 φορές τον ΕΝΦΙΑ!!. Η χώρα δεν εκμεταλλεύτηκε την μεγάλη ευκαιρία που της δόθηκε το 2002 να κατευθύνει ένα μεγάλο όγκο χρημάτων μέσω των τραπεζών στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστικός και εξωστρεφής ο ιδιωτικός τομέας με έμφαση στην ποιότητα των προσφερόμενων προϊόντων και υπηρεσιών καλύπτοντας σταδιακή απόσυρση του δημόσιου τομέα από την παραγωγή υπηρεσιών, με άμεσο αποτέλεσμα τη μείωση της σπατάλης, των δαπανών και τον περιορισμό της γραφειοκρατίας. Επίσης η χώρα μας δεν κατάφερε να οχυρώσει τα δημοσία ταμεία από τις επιθέσεις των κρατικοδίαιτων ομάδων που με κάθε ευκαιρία εφορμούσαν μέσω των κομμάτων και τα λεηλατούσαν. Ήταν τόσο μεγάλη η απληστία αυτών των ομάδων, ώστε τα χρήματα των φορολογουμένων δεν τους ήταν αρκετά. Πίεζαν την χώρα να υπερχρεωθεί με 320 δις δάνεια και 120 δις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις τα οποία εξανέμισαν.
Εάν είχαμε δημιουργήσει ένα δίκαιο κράτος, εάν προχωρούσαμε σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στα δημοσιονομικά, στα κλειστά επαγγέλματα, σε επιτυχή περιορισμό της παραοικονομίας και σε αύξηση των θέσεων εργασίας αλλά και των φορολογικών εσόδων προσελκύοντας μεγάλους ξένους επενδυτές παρέχοντας ένα φιλικό εργασιακό και φορολογικό περιβάλλον, πιθανότατα η οικονομική κρίση να μην μας είχε καν αγγίξει.
Αναφορές:
(1) Μιχαλόπουλος Γιώργος, «Χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών στη διάρκεια της κρίσης», εκδ. Alpha Bank,
(2) Τράπεζα της Ελλάδος, http://www.bankofgreece.gr/…/r…/titloieldimosiou/default.asp
(3) Ο.Ο.Σ.Α., www.oecd.org
(4) Ζοπουνίδης Κων/νος, Ατσαλάκης Γεώργιος, «Κρατικοδίαιτος Καπιταλισμός», Χανιώτικα Νέα, 22/4/2015
(5) Ε.Ε., http://ec.europa.eu/economy_fi…/…/user/serie/SelectSerie.cfm
(6) Γκίκας Χαρδούβελης, «Η ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση και η νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης», Οικονομία & Αγορές, εκδ. Eurobank EFG, Φεβρουάριος 2011.

"ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΠΡΟΙΚΑ"
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι παλιότερες γενιές έχουν ακόμη ζωηρά στην μνήμη τους τον θεσμό της προίκας και τον γάμο με συνοικέσιο. Κι όχι μόνο ως ενθύμιο μιας άλλης εποχής αλλά κι ως βίωμα διότι στις πολυμελής οικογένειες της υπαίθρου αλλά και στα εργατικά και μικροαστικά στρώματα της πόλης σίγουρα θα κοπίασαν να αποκαταστήσουν με προίκα την αδελφή τους ή τις αδελφές τους.
Οι νεότεροι μέσα από τις ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες ηθογραφίας μπορούν παρακολουθήσουν από τα τηλεοπτικά μέσα, τα ήθη και έθιμα εκείνης της εποχής.
"Η προίκα είναι ένας θεσμός κατά τον οποίο η οικογένεια παραχωρεί στη νύφη την περιουσία της όταν παντρεύεται. Ο θεσμός της προίκας υπήρχε από τα αρχαία χρόνια και αποτελούσε τη συμβολή της γυναίκας στον κοινό βίο.
Οι συνήθεις λόγοι που επιβαλλόταν ήταν αρχικά οικονομικοί και στη συνέχεια κοινωνικοί. Πέρα από τα φυσικά προσόντα της νύφης, αιτία γάμου αποτελούσε και η προίκα. Η προίκα ήταν ένα συμβόλαιο γάμου, έγγραφο και ενυπόγραφο, το οποίο επιβεβαιωνόταν από το προικοσύμφωνο. Ήταν μια ενέργεια στην οποία το συναίσθημα είχε ανύπαρκτο ρόλο στην διαδικασία λήψεως της απόφασης.
Ωστόσο ο θεσμός της προίκας δεν είχε θετικά αποτελέσματα στις ζωές των γυναικών, αφού ο γάμος τους δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια συνθηκολόγηση μεταξύ των εμπλεκομένων οικογενειών μόνο για λόγους οικονομικούς." 
" ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ"
"Μάνα με τους εννιά σου γιους και με τη μια σου κόρη,
την κόρη τη μονάκριβη την πολυαγαπημένη,
την είχες δώδεκα χρονώ κι ήλιος δε σου την είδε!
Στα σκοτεινά την έλουζε, στ' άφεγγα τη χτενίζει,
στ' άστρι και τον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της.
Προξενητάδες ήρθανε από τη Βαβυλώνα,
να πάρουνε την Αρετή πολύ μακριά στα ξένα.
Οι οχτώ αδερφοί δε θέλουνε κι ο Κωσταντίνος θέλει.
«Μάνα μου, κι ας τη δώσομε την Αρετή στα ξένα,
στα ξένα κει που περπατώ, στα ξένα που πηγαίνω,
αν πάμ' εμείς στην ξενιτιά, ξένοι να μην περνούμε."
"Η ΝΥΦΗ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΑΘΗΣΕ"
"Η παραλογή "Της νύφης που κακοπάθησε" ξεκινάει με μία κατάσταση ευτυχίας. Η Ελένη, μία πλούσια κοπέλα, παντρεύεται με προξενιό έναν πλούσιο νέο στα ξένα. Ο πλούτος της οικογένειας φανερώνεται από τον χρόνο προετοιμασίας των προικιών, την ποσότητα και την αξία τους. Όλα τα μέλη της οικογένειας συνεισφέρουν στην προίκα της κόρης, δείχνοντας ενδιαφέρον και στοργή. Ακολουθεί μεταβολή της τύχης και από την προηγούμενη κατάσταση ευτυχίας περνάμε σε μία κατάσταση φτώχειας και κοινωνικού ξεπεσμού του ζευγαριού. Η Ελένη και όλη η οικογένεια του άντρα της αναγκάζονται να ξενοδουλεύουν. Έτσι, μια γιορτινή μέρα, παίρνει την απόφαση να γυρίσει στο σπίτι της, έστω και για να δουλέψει σα δούλα. Συνάντάει άλλες δούλες της οικογένειάς της στη βρύση και τις παρακαλεί να την βοηθήσουν. Η μάνα της, που ελπίζει κάποτε να ξαναδεί την κόρη της, τις προστάζει να τοποθετήσουν την άγνωστη στο αργαλειό της κόρης της. Τέλος, γίνεται αναγνώριση της Ελένης από τη μητέρα της, αφού άκουσε το μοιρολόι της και κατάλαβε πως ήταν εκείνη. Τέλος καλό, όλα καλά.
Η ΠΡΟΙΚΑ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
"Σε αντίθεση με το δημοτικό τραγούδι ο Ανδρέας Λασκαράτος παρουσιάζει διαφορετικές απόψεις για το θεσμό της προίκας. Πιστεύει πως ανάμεσα στις θυσίες που κάνει ο γονιός για να παντρέψει την κόρη, συμπεριλαμβάνεται και η ίδια η κόρη. Ακόμη πιστεύει πως η κόρη στερείται πολλά πράγματα και γίνεται δούλα στο ίδιο της το σπίτι ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα για την προίκα. Η κοπέλα συνεχίζει να είναι δούλα και μετά το γάμο, δηλαδή στο σπίτι του γαμπρού. Βέβαια οι γονείς τα κάνουν όλα αυτά για να μην μείνει ανύπαντρη. Αιτία είναι η μη συμπάθεια μεταξύ γονέων και κοριτσιών. Με άλλα λόγια αν τα κορίτσια ανατρέφονταν με περισσότερη αγάπη τότε το πνεύμα τους θα ήταν καλύτερα αναπτυγμένο και θα μπορούσαν να διαλέξουν τον κατάλληλο σύντροφο που δεν θα ενδιαφέρεται για την προίκα τους.
Επιπλέον, τα τελευταία λόγια της "φόνισσας{σ.σ στον Α.Παπαδιαμάντη} είναι για το προικιό της, που αποκτά διαστάσεις συμβόλου την δεδομένη στιγμή καθώς σε αυτό περικλείονται όλα τα στοιχεία εκείνα που σημάδεψαν τη ζωή της και την οδήγησαν στον παραλογισμό. Η αδικία που της έγινε όταν την προίκισαν, οι ατελείωτες υποχρεώσεις απέναντι στην οικογένεια της τα βάσανα της, η φτώχεια και κάθε είδους περιορισμός που συνδεόταν με τη γυναικεία της φύση όλα αυτά συνυπάρχουν¨ Τώρα στο προικιό της «το μποστάνι το χέρσον εις την άγριαν βορεινήν εσχατιάν». Ήταν μέρος της ασήμαντης προίκας που της προσέφεραν οι γονείς της που επιβεβαίωσαν μέσα της την αίσθηση της αδικίας καθώς έβλεπε τα καλύτερα και πολυτιμότερα τμήματα της πατρικής περιουσίας να διανέμονται στα αγόρια της οικογένειας .
Η "Τιμή και το Χρήμα¨{σ.σ του Κερκυραίου Γ.ΘΕΟΤΌΚΗ} μας δίνει κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα άλλα λογοτεχνικά κείμενα όπου έχουν ως θέμα τον θεσμό της προίκας. Δηλαδή το κείμενο αυτό μας περιγράφει την αγάπη δύο νέων και την σχέση που έχουν με την προίκα και τον χρήμα. Ο Ανδρέας είναι ο πρωταγωνιστής του μύθου όπου ερωτεύεται την όμορφη κόρη της σιόρας Επιστήμης τη Ρήνη αλλά δεν έχει χρήματα ώστε να την κάνει ευτυχισμένη. Ζητά λοιπόν 1.000 τάλαρα προίκα από την μητέρα της, όμως αυτή δέχεται να του δώσει μόνο 300. Στην προσπάθεια του να πείσει την σιόρα Επιστήμη να αυξήσει την προσφορά της, παίρνει την Ρήνη στο σπίτι του χωρίς να την παντρευτεί. Καθώς ο καιρός περνά και ο Αντρέας δεν κάνει τον γάμο η Ρήνη μένει έγκυος. Έπειτα από ένα ατύχημα και με τη σύλληψη της σιόρας Επιστήμης, ο Αντρέας παίρνει την προίκα που ζητά. Όταν όμως ο Αντρέας πηγαίνει να ανακοινώσει στη Ρήνη ότι μπορούν να παντρευτούν, η Ρήνη αρνείται και διαλύει τον δεσμό τους. Έχει συνειδητοποιήσει ότι η αγάπη της έγινε αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής και είναι αποφασισμένη να δουλέψει σε άλλους τόπους ώστε να μεγαλώσει το παιδί της. Αυτά συμβαίνουν στο έργο και με αυτόν τον τρόπο το κάνουν να διαφέρει από άλλα λογοτεχνικά κείμενα."
"Σιγά-σιγά όλη η Ελλάδα ξεσηκώθηκε για την κατάργηση του θεσμού της προίκας. Τα πρώτα βήματα έγιναν τον Ιούλιο του 1978 όταν συστάθηκε μια ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή υπό τον ομότιμο καθηγητή της Νομικής Αθηνών Α. Γαζή, με σκοπό την κατάργηση των νόμων 1403-1404 του Αστικού Δικαίου που αφορούσαν στην προίκα και αντιτίθεντο στις αρχές περί ίσων δικαιωμάτων των δύο φύλων του Οικογενειακού Δικαίου του Συντάγματος.
Η επιτροπή τολμηρά είπε «όχι στην προίκα» και ζήτησε την κατάργηση του θεσμού, αναφέροντας ότι οι γονείς δεν θα υποχρεούνται να δίνουν προίκα στα κορίτσια, αλλά να παρέχουν στα παιδιά τους -αγόρια και κορίτσια- όλα τα απαραίτητα εφόδια για το νέο ξεκίνημα στο γάμο τους. Ωστόσο, η οριστική κατάργηση της προίκας έγινε το 1983 με την ισχύ του νόμου 1329/83 που όριζε ότι και οι δύο σύζυγοι υποχρεώνονται να συμβάλλουν, ανάλογα με τις δυνάμεις τους στην αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, στο πλαίσιο της ισότητας, καταργώντας τη προίκα και εκσυγχρονίζοντας έτσι το οικογενειακό δίκαιο."
ΠΗΓΗ 
"Βικηπαίδεια."
"Του νεκρού αδελφού."{δημοτικό}
"aftershool bar blog spot .com"
"ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ blog"{Εργασία μαθητών λυκείου}

ΟΛΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Πριν λίγα χρόνια είχα παρακολουθήσει μια εκπομπή στην δημόσια τηλεόραση.Στην εκπομπή {πολιτισμού} ο συνεντευξιαζόμενος ήταν γνωστός μουσικοσυνθέτης σε μεγάλη ηλικία.Η δημοσιογράφος τον ρώτησε αν έχει οικογένεια. Ο συνθέτης απήντησε ότι¨ "πάντα ήταν εναντίον του γάμου." Και διηγήθηκε μια μικρή ιστοριούλα. Κάποτε λέει, ένας δημοσιογράφος χαρούμενος ανακάλυψε ένα ανδρόγυνο περίπου 100 χρόνων. Το ζεύγος ζούσε επί δεκάδες χρόνια μαζί.Τους ερώτησε για την ζωή που βίωσαν στον έγγαμο βίο τους,και αυτοί αδιάφορα κοίταζαν ο ένας τον άλλο με μίσος στα μάτια."
Ειδικοί ψυχίατροι, ψυχολόγοι έπειτα από μελέτες της σύγχρονης εποχής και της οικογένειας, λένε ότι σήμερα έχει ανέβει αρκετά ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων.
Ότι παλιότερα το ανδρόγυνο ζούσε λίγα χρόνια μαζί, γιατί σύντομα πέθαιναν.Σήμερα όμως ο γάμος κρατά σαράντα, και πενήντα χρόνια. Υπάρχει κόπωση μέσα στον γάμο.Οι ψυχολόγοι επίσης υποστηρίζουν ότι ούτε ένα 5% των ζευγαριών μέσα στον γάμο δεν υποστηρίζουν ότι είναι ευτυχισμένα επειδή διάλεξαν τον συγκεκριμένο -ή την- σύντροφο. Γιαυτό βλέπουμε ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες σε ώριμη ηλικία να χωρίζουν και να προσπαθούν να ξαναδημιουργήσουν οικογένεια.
Είχα διαβάσει μελέτη Αμερικανού κοινωνιολόγου σε ζευγάρια των Η.Π.Α Η μελέτη έδειξε ότι εκείνοι που δεν χωρίζουν βάζουν στόχους και αυξάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.Αντίθετα οι χωρισμένοι μπλέκουν με διατροφές και τις περισσότερες φορές είναι χρεωμένοι.
Μην διανοηθείτε λοιπόν να χωρίσετε αν δε το καλοσκεφθείτε.
Άλλωστε υπάρχουν και οι κρυφοί δεσμοί.
Ένα μεγάλο ποσοστό σήμερα στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες διατηρεί μονογονεϊκή οικογένεια. Στην Γαλλία αν θυμάμαι καλά είναι το 50% και στην Σουηδία πάνω από 60%.
Στην παραδοσιακή Ελλάδα δεν υφίσταται πλέον η οικογένεια όπως την γνώριζαν και την έζησαν οι παλιότερες γενιές.Οι νέοι κατά αρκετά μεγάλο ποσοστό 30% χωρίζουν. Σ`ένα ρεπορτάζ όπου είχα διαβάσει στην εφημερίδα "Καθημερινή" όταν ερωτήθηκαν μερικοί νέοι, και νέες "γιατί χώρισαν;" "δεν γνώριζαν ακριβώς τον λόγο."
Για να παραφράσουμε λοιπόν τους στίχους του ποιητή. Στον γάμο "όλα αλλάζουνε "και όλα τα ίδια, Δεν μένουν.

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ
Χαράχτηκε με σημάδια η ψυχή του.
Την δηλητηρίασε η απόλυτη ένδεια
και η διάχυτη κακία.
Που πλανιόταν τα πέτρινα
χρόνια, που ανδρώθηκε
στον κοινωνικό ορίζοντα.
Σαν παιδί προσπαθούσε
να χαράξει τις δικές τους γραμμές.
στο άγραφο χαρτί
του μέλλοντος .
Οι ευαισθησίες τού
του σφάλιζαν τα μάτια.
Και έχυναν ένα δάκρυ.
Στις άκρες των χειλιών.
Μείωναν τις γραμμές της αμύνης του.
Υπήρχαν φορές που
τον τρόμαξε
η πτώση.
Όσες φορές κι αν έπεσε σηκώθηκε.
Γιατί όπως είπαν οι ποιητές¨
"Η ζωή αλλάζει
δίχως να κοιτάζει
την δική σου μελαγχολία."
"Με σημαίες με σημαίες, και με ταμπούρλα."
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ήταν καλοκαιρινό πρωϊνό του 1961 στο λιμάνι της παλιάς πόλης των Χανίων. Ήμουν ένα παιδί 13 ετών που σιγά σιγά άρχιζε να αχνοφαίνεται η υποψία της προεφηβείας.Ο ήλιος κίνησε να πετάει τις πρώτες του αχτίνες στην γη. Ο πατέρας με πήρε μαζί του καθώς πεζοπόρησε μέχρι το καφενεδάκι που βρισκόταν στην πλατεία Κατεχάκη απέναντι από το Τελωνείο. Εκεί συνάντησε την παρέα του. Με κέρασε ένα λουκούμι και μου είπε ότι μπορούσα να κάνω μια βόλτα στον περίγυρο του λιμανιού. "Να παρατηρήσω την κίνηση." Κίνδυνος ατυχήματος δεν υπήρχε διότι μόνο μακρύκαρα με άλογα κυκλοφορούσαν, όπου μετέφεραν εμπορεύματα σε κιβώτια και που και που, κανένα φορτηγό αυτοκίνητο το οποίο φόρτωνε τα τελάρα με τα ψάρια, όπου ψάρευαν με τα δίχτυα οι ψαράδες, όταν ακόμη ταξίδευαν τα καϊκια στις ακτές της Αφρικής.
Καθώς περιεργαζόμουν τις ψαρότρατες και τα μότορσιπς, ορίστε να βγάζουν μπροστά στα μάτια μου, οι ναύτες του λιμεναρχείου στη στεριά ένα πτώμα. Ήταν ένας ανθρωπάκος με μουστάκι καμιά εξηνταριά χρονών, ταλαιπωρημένος από το "μακροβούτι" στην θάλασσα και παγωμένος.Ήταν πρώτη φορά στην μικρή ζωή μου που αντίκριζα πεθαμένο άνθρωπο.Ήμουν ακόμη παιδί και δεν είχα αυτόνομη κοινωνική ζωή για να πηγαίνω στα σπίτια συγγενών όπου είχαν πεθαμένους για να να ξενυχτήσουν και να κηδέψουν την επομένη ημέρα, σύμφωνα με το έθιμο. Μόλις τον είδα ανατρίχιασα.Για αρκετό διάστημα είχα εφιάλτες όταν τον έβλεπα στον ύπνο μου. Κι ας μην τον γνώριζα τον μακαρίτη ούτε ήταν γείτονας μας, ή συγγενής.Γύρω από τον νεκρό είχαν μαζευτεί περίεργοι όπως γίνεται σε τέτοια έκτακτα γεγονότα ΚΑΙ, άλλος έλεγε το κοντό του κι άλλος το μακρύ του.¨Οτι¨ "ήταν μεθυσμένος {" τάπα στο μεθύσι "} και γλίστρησε έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε. Ότι ¨" έπασχε από μελαγχολία και μόνος του έδωσε τέρμα στην ζωή του. »Και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς ακουγόταν σαν υπόθεση της στιγμής.Φυσικά το λιμεναρχείο θα τον παρέπεμπε στο νοσοκομείο όπου ο ιατροδικαστής θα προέβαινε σε νεκροψία νεκροτομή. Για να διαπιστώσει τα αίτια του θανάτου του ατυχούς ανθρώπου.
Κάθε άλλη υπόθεση και σχόλιο ήταν εκτός πραγματικότητας.
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι μας με τον πατέρα μου ήμουν όλη την ημέρα άκεφος.
Δεν είναι και μικρό πράγμα να μαθαίνεις όταν αρχίζει η ζωή σου, με σχεδόν βίαιο και αναπάντεχο τρόπο το τέλος μιας ανθρώπινης ζωής.
ΤΕΛΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
Ναι στην δημόσια και δωρεάν παιδεία. Κατάργηση των φροντιστηρίων. ΙΣΌΤΗΤΑ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ.
{Ρεαλισμός και επαφή με την πραγματικότητα.} 
Χωρίς τα πανεπιστήμια να γίνονται εξαρτήματα της αγοράς πρέπει με κάποιο τρόπο να υπάρχει σύνδεση για να μπορούν να εργαστούν οι απόφοιτοι. Ίσως να χρειάζεται και έμφαση στην τεχνική, τεχνολογική εκπαίδευση όλων των επιπέδων. ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ; Η ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας.