ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΜΕ ΤΟΤΕ!!!!
-----------------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
----------------------------------------------------------------

1960. Κάπου στην Ελλάδα. Φτώχεια γρίνια πολυμελής οικογένειες και μετανάστευση.
Ο Γιαννάκης μόλις που είχε τελειώσει το δημοτικό σχολείο.
Στην αρχή πήρε ένα ταμπλά από ένα φούρνο της εποχής και πουλούσε κουλούρια.
Μετά από μερικούς μήνες του έφτιαξαν ένα καροτσάκι.
Πήγε σε μια αποθήκη ψιλικών όπου του έδωσαν να πουλάει ψιλικά.
Κάλτσες, μαντήλια, τσατσάρες.
Το βραδάκι μετρούσε την είσπραξη και πλήρωνε στο αφεντικό το εμπόρευμα το οποίο είχε πουλήσει.
Ένα βράδυ που πήγε να πληρώσει το αφεντικό στην αποθήκη του,ένας ηλικιωμένος υπάλληλος του λέει με χαιρεκακία¨
"Το απόγευμα ήρθε ο πατέρας σου μεθυσμένος τρικλίζοντας."
"Μας ζήτησε χρήματα δανεικά για να αγοράσει ψωμί για την οικογένεια του."
Ο Γιαννάκης κοκκίνισε από την ντροπή του.
Έσκυψε το κεφάλι του και έφυγε ντροπιασμένος.
Ήταν μόνο δεκατριών χρονών μα τόσο μεγάλος που μπορούσε να σηκώσει κι όλη τη γη στους ώμους του.
Πόση ντροπή ένοιωσε για τον πατέρα του δεν λέγεται.
Ορκίστηκε τότε πως όταν μεγαλώσει και δημιουργήσει οικογένεια θα έκανε το παν για να είναι υπερήφανα γι`αυτόν τα παιδιά του.
---------------------
ΤΕΛΟΣ

ΑΡΝΗΣΗ
----------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
---------------------------------------------------------
Ο Κώστας πλησίαζε τα πενήντα.Δήλωνε ότι ήταν φανατικός εργένης. 
"Δεν παντρεύομαι έλεγε. Γιατί να παντρευτώ; Για να αποκτήσω παιδί και να γίνει αργότερα στην εφηβεία χρήστης ναρκωτικών ουσιών;"
"Να του αγοράσω μηχανάκι και να σκοτωθεί σε τροχαίο;"
"Κι αν αποκτήσω παιδί ΑΜΕΑ;"
Ο Κώστας έβαζε συνεχώς αρνητικές σκέψεις στο μυαλό του.
Λογάριασε όμως χωρίς την Ευτυχία.
Την ερωτεύτηκε σαν πρωτάρης έφηβος.
Ήλθαν εις γάμου κοινωνίαν και ενώθηκαν "εις σάρκαν μίαν΄"
Ήρθαν και τα κουτσούβελα.
Θυμάσαι Κώστα τι έλεγες;

ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΟΧΗΣ
-----------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
--------------------------------------------------------
Κάθε εποχή έχει τους δικούς της γενικούς ηθικούς κανόνες.
Οι άνθρωποι παλιά δεν μιλούσαν ποτέ για σεξουαλικά ζητήματα.
Ότι είχε να κάνει με τις σχέσεις των δύο φίλων τον έρωτα και το σεξ ήταν ταμπού.
Άλλωστε η γυναίκα απέκτησε πολιτικά δικαιώματα και δικαίωμα ψήφου το 1952.
Η Γυναίκα στο σπίτι και στα παιδιά και ο άνδρας στην δουλειά και στο καφενείο.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τότε το ανδρόγυνο ήταν απομακρυσμένο και δεν είχε καθόλου συναισθηματική σχέση.
Οι μεγαλύτεροι έζησαν μια εποχή όπου η τιμή της γυναίκας ήταν γραμμένη στο γυναικείο αιδείο.
Κάποτε έμαθα για μια περίπτωση ενός ζευγαριού αρραβωνιασμένου.
Η κοπέλα έμεινε έγκυος.
Η μάνα της -γυναίκα της υπαίθρου- την ανάγκασε να προβεί σε έκτρωση για να μην φαίνεται φουσκωμένη η κοιλιά της κόρης όταν θα πάνε στην εκκλησία.
"Πως θα αντικρίσω τους ανθρώπους του χωριού" έλεγε συνεχώς γεμάτη φόβο.
----------------------------------------------------------------------------------
ΒΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ!
-----------------------------------------------
Σήμερα έχουν αλλάξει οι καταστάσεις. Με στροφή 180ο μοιρών Υπάρχει ελευθερία στις σχέσεις μεταξύ των δύο φίλων.
Τον τελευταίο καιρό τηρώντας οι νέοι το έθιμο του θρησκευτικού γάμου κάνουν ταυτόχρονα γάμο και βάφτιση του παιδιού τους.
---------------------

ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ
-------------------------------
Φαίνεται ότι δεν πίστευε
στον εαυτόν του.
Στις ικανότητες του
ότι είχε καταφέρει
στην ζωή του.
Κάλεσε σημαντικές
προσωπικότητες να μιλήσουν
για τον ίδιο και το έργο του.
Τι θα έλεγαν εκτός
από κολακείες;
-----------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΓΝΩΣΤΟΝ
--------------------------------------------------

Tι είναι η αγάπη;
Είναι ένα γλύκισμα;
Τρώγετε με δόσεις;
Είναι πικρή
και άχρωμη;
Είναι η φλυαρία
του πάθους των ερωτευμένων;
Ο παιδικός φόβος της εγκατάλειψης
και του αποχωρισμού;
"Ένα μόνο γνωρίζω
ότι τίποτα δεν γνωρίζω."
-----------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ
-------------------------
Όλοι θα πεθάνετε.
Εκτός από εμένα.
Για να σας υπενθυμίζω
να ζείτε κάθε ημέρα
την ζωή σας.
------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΥΡΕΜΠΟΡΟΣ
-----------------------
Πάμπτωχος ο μπαμπάς με πολλά
παιδιά.
Εσωτερικός μετανάστης χωρίς δουλειά.
Κάποια στιγμή με απελπισία
αρπάζει από το σπίτι
το Κρητικό βουργιάλι και οδεύει
στο λεωφορείο του χωριού.
Μιλάει με μικρούς κτηνοτρόφους όπου
έφερναν στην πόλη
κάποια γραβιέρα για πούλημα.
Βάζει το "κεφάλι" τη γραβιέρα στο σακούλι
και λιανικώς την πουλά σε γραφεία
και καταστήματα.
"Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου
παιδί μου ρωτάει η δασκάλα
τον μικρό."
-"Πουλάει τυρί κυρία."
-"Είναι δηλαδή τυρέμπορος!!!!"
Το παιδί γνέφει το κεφάλι
καταφατικά με αμηχανία και ντροπή.
-----------------------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ
---------------------------------------
Ήταν εβδομήντα πέντε.
Κι ήταν όλα τους παιδιά.
Τόσες ήταν οι τάξεις
στην δική μου εποχή.
1955 -1960
Φτωχά παιδιά ξυπόλητα
ορφανά.
Περήφανα παιδιά
Άνοιγαν το χέρι στην δασκάλα
για την πρώτη χαρακιά.
"Τι δουλειά κάνει
ο μπαμπάς σου παιδί μου;"
"Τελευταία ήρθαμε στην πόλη
από το χωριό κυρία."
"Ακόμη ψάχνει για δουλειά."
-------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΕΙΧΗ
----------------------------------
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
----------------------------
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
-------------------------------------------------------------
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
------------------------------
Τι δυστυχία.
Το παιδί μεγάλωσε
μέσα στην φτώχεια
και την γκρίνια.
Δεν εισέπραξε ποτέ
επαίνους.
Οι επιλογές του ήταν
μονόδρομος.
Δίχως σπουδές.
Από παιδί στο καθήκον¨
Δουλειά δουλειά
δουλειά.
Όλη του την ζωή πέρασε
για να επουλώσει τις πληγές του.
Προσπαθούσε και αγκομαχούσε...
--------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

-------------------------------------------------------

{ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΌ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΜΑΓΑΖΙΩΝ¨

"ΤΑ ΝΑΥΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΖΟΥΜΠΟΥΡΛΟΥΔΙΚΑ."}

--------------------------------------------------------------

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

----------------------------------------------

Το δάσος έχει σημασία και όχι το...δέντρο.{Δηλαδή ο καθαρισμός μιας ακτής στο Ακρωτήρι από τα ναυτάκια του 6ου αμερικάνικου στόλου.}Ποιος είναι ο ρόλος των ΗΠΑ σαν παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης κι αν χρησιμοποιούνται οι αμερικανονατοϊκές βάσεις για κατάπνιξη των λαϊκών κινημάτων των διαφόρων χωρών; Οι Αμερικανοί {το κατεστημένο τους} δεν επεμβαίνουν μακελεύουν και ληστεύουν τους λαούς για λογαριασμό των πολυεθνικών τους; Αν δεν υπήρχε τεράστιο αντιπολεμικό κίνημα στο εσωτερικό των ΗΠΑ την δεκαετία του 1960 θα σταματούσε ποτέ ο πόλεμος στον Βιετνάμ;

"Στον Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι πυρπόλησαν το ρύζι."

Στη Σαϊγκόν δεν μπόραες να ζήσεις,

δε σου `φτανε ο αέρας για να ζήσεις. "

-------------------------------------------------

Διονύσης Σαββόπουλος

----------------------

------------------------------------------------------------

Βιετνάμ γιε γιε

Σαββόπουλος Διονύσης

------------------------------------

Στίχοι

-----------------------------

Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι

πυρπόλησαν το ρύζι.

Στη Σαϊγκόν δεν μπόραες να ζήσεις,

δε σου `φτανε ο αέρας για να ζήσεις.

Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι, ανασαίνεις,

Φο Μι Τσιν, ανασαίνεις

με καλάμι.

Γιε γιε γιε γιε....

Ο καιρός θα `ταν όμορφος στο δάσος

θα `ταν όμορφος στο δάσος

αν δεν κουφαίνονταν τα φύλλα απ’ τον κρότο,

αν δεν πάγωνε ο ήλιος απ’ το κρότο.

Τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια,

τα αεροπλάνα αν δεν καίγανε καλύβια,

Γιε γιε γιε γιε....

Φο Μι Τσιν, τι θα `κανες αλήθεια

τι θα `κανες αλήθεια,

τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια,

τα αεροπλάνα αν δεν καίγανε καλύβια;

Α! το κορίτσι σου θα `παιρνες για βόλτα

χέρι χέρι,

στο δάσος για βολτίτσα χέρι χέρι.

Γιε γιε γιε γιε..

----------------------------------

ΒΟΥΒΟΙ 
-------------------------------------------------------------
Τώρα δεν μιλάμε για πολιτική
Μας πήραν την λαλιά 
οι αρπακτικοί.
Τώρα εμείς βουβοί
πληρώνουμε.
Τα κερατιάτικα
Τα γαμισιάτικα.
Ας είναι και μπαγιάτικα.
Γιατί μωρέ γιατί;
γίναμε μαλθακοί;
----------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΠΑΙΖΟΥΜΕ;
------------------------------------------
Παίζουμε;
Η ζωή είναι ένα παιδικό παιγνίδι.
Ας πούμε σαν το¨ "μονόπωλη."
Ο άνθρωπος σαν δρομέας
ανωμάλου δρόμου.
Θα παλέψουμε μέχρι θανάτου
Θα ξεσκιστούμε.
Θα φάμε τις σάρκες μας.
Θα γίνουμε σαν κανίβαλοι.
Θα χάσουμε κάθε ίχνος ανθρωπιάς.
Όποιος επιβιώσει θα
ονομαστεί¨ "νικητής"
Θα του δώσουν βραβείο.
Ίσως η πολιτεία να τον τιμήσει
με ονομασίες οδών και πλατειών.
Παιγνίδι είναι αυτό.
Ο νικητής τα παίρνει όλα.
Ο χαμένος τίποτα.
-----------------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
----------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
-----------------------------------------------------------
"Γεννήθηκες για την καταστροφή
κι ήρθες να γκρεμίσεις μια ζωή,
δε συλλογίστηκες τι πας να κάνεις
μαχαίρι μου ’μπηξες, τρελή θα με πεθάνεις
Και τώρα τρελοκόριτσο γελάς
μα κατά βάθος κλαις και μ’ αγαπάς."
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
------------------------
Ο τόπος αυτός "ο μικρός ο μέγας" είναι εθισμένος από τα αρχαία χρόνια σε εμφυλίους πολέμους με αποκορύφωμα τον "Πελοποννησιακό πόλεμο."
Δεν πειράζει βρε παιδιά.
Κουσούρι αρχαίο είναι.
Πως θα το αποβάλλουμε;
Για να θυμηθώ και το μυθικό "πουλί" τον Φοίνικα σύμβολο και της καταραμένης δικτατορίας των συνταγματαρχών πάντα από τις στάχτες της η Ελλάδα ξαναγεννιέται.
Θα μου πείτε¨
Μυθικά πρόσωπα της αρχαιότητας δεν ήταν και ο προνοητικός Προμηθέας και ο ασυλλόγιστος Επιμηθέας;
Δεν γέννησε η αρχαία Ελλάδα μόνο την φιλοσοφία την αρχή των επιστημών και τις καλές τέχνες αλλά και τον τρόπο της αυτοκαταστροφής μας.
Ως πότε όμως;

ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ
------------------------------------------------
Δεν πιστεύω σε θρησκείες κύριε.
Οι άνθρωποι ....
Με προδίδουν με φτύνουν.
με σταυρώνουν καθημερινά.
Δεν προσπαθώ να σώσω κανένα κύριε.
Τον εαυτόν μου θέλω
να γνωρίσω να βοηθήσω.
Όλες οι εξουσίες όμως μου ρίχνονται
να με κατασπαράξουν.
Αντιστέκομαι κύριε....
--------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

-------------------------------------------------------------------
Το καράβι προσέκρουσε σε παγόβουνο και βουλιάζει.
Συνεχώς βυθίζεται επί μια εφταετία.
Οι αξιωματικοί του πλοίου διακπληκτίζονται για τον έλεγχο του νέο "ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ."
Στα μεγάφωνα η μουσική ακούγεται δυνατά.
Οι επιβάτες όλων των θέσεων ταξιδεύουν αμέριμνοι.
Οι ελάχιστοι που πρόβλεψαν την πρόσκρουση ταξίδεψαν πρώτη θέση αεροπορικώς.
Το πλοίο θα βουλιάξει και κανείς δεν θα σωθεί.
------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΘΑΝΑΤΟΣ
--------------------------------------------------

«Ένα τίποτα είναι για μας ο θάνατος.»
«Όταν υπάρχουμε εμείς, ο θάνατος είναι απών. 
Και όταν ο θάνατος είναι παρών, δεν υπάρχουμε εμείς».
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
--------------------------------------
Ο νέος έχει όλη την ζωή
μπροστά του.
Κάποτε είχε ακούσει
για τον παππού του
που δεν υπάρχει πια.
"Μικρός είναι ακόμη."
"Να μην βλέπει από τώρα κηδείες."
Ο δυτικός πολιτισμός
έχει ξορκίσει τον θάνατο.
"Όταν πεθάνει ο άνθρωπος
σαν σώμα
η ψυχή του θα μείνει αθάνατη."
-Θρησκείες οι παρηγορητικές.
Όταν έρθει εκείνη η ώρα
Και γεράσει¨
Ο φόβος της αρρώστιας και
του θανάτου κατακλύζει
το είναι του.
-------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
-------------------------------
Κουράγιο μωρέ παιδιά.
Μην το βάζετε κάτω.
Μπόρα είναι κι αυτή 
και θα περάσει.
Τόσες καταιγίδες έχει
αντέξει αυτή η πατρίδα.
Ψηλά το κεφάλι.
Από αύριο δουλειά.
-------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
---------------------------------------------
Ένα δίποδο ζώον είμαι κύριε.
Με τον έρωτα για την ζωή 
την τέχνη και την δημιουργία
μεταμορφώνομαι σε άνθρωπο.
------------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΕΦΙΑΛΤΕΣ
-----------------------------------------------------------------
Κέρινα και γύψινα στρατιωτάκια στους δρόμους παριστάνουν τους πολίτες.
Νεκρές ψυχές σε νεκροζώντανα σώματα.
Στην γωνία όρθιος ένας άνδρας ξεκουμπώνει το παντελόνι του και κάτι κάνει
μόλις αντικρίζει δύο κορίτσια στον δρόμο.
Το τσίρκο ετοιμάζεται για παράσταση.
Στην πλατεία "Ηρώων" κοντά στο "Ηλίου Μέλαθρον" κάθονται σε παγκάκια ρακένδυτοι νεαροί και τρυπούν με ενέσεις το κορμί τους.
Στο πάρκο πλήθος ανθρώπων κοιμάται σε χαρτόκουτες.
Κάθε βράδυ ακούς για φόνους και ληστείες στην τηλεόραση.
Μαυρίζει η ψυχή σου.
Ποια ψυχή;
Δεν έχεις πια ψυχή.
Πέθανες και βρίσκεσαι στον Άδη.
Όνειρο ήταν.
Όλα ήταν ένα ψέμα.
Ένας περαστικός εφιάλτης.
Μήπως όμως είναι μια σκληρή πραγματικότητα;
Στρατιωτικά φορτηγά στην σειρά φορτώνουν κόσμο για τα άσυλα, και τις φυλακές.
Χωρίς δίκη. Η  δημοκρατία τύποις λειτουργεί. Η Χώρα φλέγεται. Θάνατος παντού.Σάπια σώματα νεκρές ψυχές.
Η παρέα των νεαρών τσιγγάνων πιο πέρα, τραγουδά, παίζει φάλτσα μουσική και απλώνει δίσκο επαιτείας.
Το παλιό πεθαίνει μέσα από φλόγες και στάχτες.
Ακούγονται ουρλιαχτά και κραυγές αγωνίας.

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ
---------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
---------------------------------------------------------------------
Σ`ένα μικρομεσαίο τόπο όπου ονομαζόταν¨ "η χώρα του πάθους"
μερικοί άνθρωποι σκεφτόταν πως να ξεχωρίσουν από το πλήθος.
Άλλοι μεταμορφώθηκαν σε ανθρωπόμορφα ζώα, άλλοι σε πτηνά
κι άλλοι άρχισαν να γράφουν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι.
Έφτιαξαν προς τούτο συλλόγους "συγγραφέων" "λογοτεχνών" και "ποιητών" για να έχουν και την επίσημη σφραγίδα της ιδιότητας τους.
Άρχισαν να εκδίδουν βιβλία.
Μόλις τα παραλάμβαναν από το τυπογραφείο κάθε "συνάδελφος" άρχιζε να στέλνει στον "συνάδελφο" του από ένα βιβλίο.
Ο έντυπος και ο ηλεκτρονικός τύπος της "χώρας του πάθους" σχεδόν κάθε δεύτερη μέρα δημοσίευε "ενθουσιώδης κριτικές" όπου αντάλλασσαν οι "συνάδελφοι" μεταξύ τους.
Με τον δικό τους τρόπο φούσκωναν τεχνητά το εγώ τους και λησμονούσαν προσωρινά την ματαιότητα της ζωής και την χριστιανική ρήση¨
"Οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπὶ ματαίω."
"Μην επικαλείσαι το όνομα του Θεού σου άδικα."

ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΑΜΑ
-----------------------------
Νήπιο¨"Φοβάμαι μαμά.
"Αγκάλιασε με.

 "Σφίξε με στην αγκαλιά σου."
"Να με ζεστάνεις με τα φιλιά σου."
-------------------
Γέρος¨ "γέρασα μαμά."
"Φοβάμαι την μοναξιά τις ασθένειες
τον θάνατο." 
"Κρυώνω μαμά."
"Η ψυχή μου πάγωσε."
"Τα παιδιά μου είναι μακριά."
"Η γυναίκα ασθενής."
"Ωχ πνίγομαι."
"Είμαι έρημος και μόνος."
-------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ