ΤΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΜΕ ΤΟΤΕ!!!!
-----------------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
----------------------------------------------------------------

1960. Κάπου στην Ελλάδα. Φτώχεια γρίνια πολυμελής οικογένειες και μετανάστευση.
Ο Γιαννάκης μόλις που είχε τελειώσει το δημοτικό σχολείο.
Στην αρχή πήρε ένα ταμπλά από ένα φούρνο της εποχής και πουλούσε κουλούρια.
Μετά από μερικούς μήνες του έφτιαξαν ένα καροτσάκι.
Πήγε σε μια αποθήκη ψιλικών όπου του έδωσαν να πουλάει ψιλικά.
Κάλτσες, μαντήλια, τσατσάρες.
Το βραδάκι μετρούσε την είσπραξη και πλήρωνε στο αφεντικό το εμπόρευμα το οποίο είχε πουλήσει.
Ένα βράδυ που πήγε να πληρώσει το αφεντικό στην αποθήκη του,ένας ηλικιωμένος υπάλληλος του λέει με χαιρεκακία¨
"Το απόγευμα ήρθε ο πατέρας σου μεθυσμένος τρικλίζοντας."
"Μας ζήτησε χρήματα δανεικά για να αγοράσει ψωμί για την οικογένεια του."
Ο Γιαννάκης κοκκίνισε από την ντροπή του.
Έσκυψε το κεφάλι του και έφυγε ντροπιασμένος.
Ήταν μόνο δεκατριών χρονών μα τόσο μεγάλος που μπορούσε να σηκώσει κι όλη τη γη στους ώμους του.
Πόση ντροπή ένοιωσε για τον πατέρα του δεν λέγεται.
Ορκίστηκε τότε πως όταν μεγαλώσει και δημιουργήσει οικογένεια θα έκανε το παν για να είναι υπερήφανα γι`αυτόν τα παιδιά του.
---------------------
ΤΕΛΟΣ

ΑΡΝΗΣΗ
----------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
---------------------------------------------------------
Ο Κώστας πλησίαζε τα πενήντα.Δήλωνε ότι ήταν φανατικός εργένης. 
"Δεν παντρεύομαι έλεγε. Γιατί να παντρευτώ; Για να αποκτήσω παιδί και να γίνει αργότερα στην εφηβεία χρήστης ναρκωτικών ουσιών;"
"Να του αγοράσω μηχανάκι και να σκοτωθεί σε τροχαίο;"
"Κι αν αποκτήσω παιδί ΑΜΕΑ;"
Ο Κώστας έβαζε συνεχώς αρνητικές σκέψεις στο μυαλό του.
Λογάριασε όμως χωρίς την Ευτυχία.
Την ερωτεύτηκε σαν πρωτάρης έφηβος.
Ήλθαν εις γάμου κοινωνίαν και ενώθηκαν "εις σάρκαν μίαν΄"
Ήρθαν και τα κουτσούβελα.
Θυμάσαι Κώστα τι έλεγες;

ΖΗΤΗΜΑ ΕΠΟΧΗΣ
-----------------------------------------------------------------
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
--------------------------------------------------------
Κάθε εποχή έχει τους δικούς της γενικούς ηθικούς κανόνες.
Οι άνθρωποι παλιά δεν μιλούσαν ποτέ για σεξουαλικά ζητήματα.
Ότι είχε να κάνει με τις σχέσεις των δύο φίλων τον έρωτα και το σεξ ήταν ταμπού.
Άλλωστε η γυναίκα απέκτησε πολιτικά δικαιώματα και δικαίωμα ψήφου το 1952.
Η Γυναίκα στο σπίτι και στα παιδιά και ο άνδρας στην δουλειά και στο καφενείο.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τότε το ανδρόγυνο ήταν απομακρυσμένο και δεν είχε καθόλου συναισθηματική σχέση.
Οι μεγαλύτεροι έζησαν μια εποχή όπου η τιμή της γυναίκας ήταν γραμμένη στο γυναικείο αιδείο.
Κάποτε έμαθα για μια περίπτωση ενός ζευγαριού αρραβωνιασμένου.
Η κοπέλα έμεινε έγκυος.
Η μάνα της -γυναίκα της υπαίθρου- την ανάγκασε να προβεί σε έκτρωση για να μην φαίνεται φουσκωμένη η κοιλιά της κόρης όταν θα πάνε στην εκκλησία.
"Πως θα αντικρίσω τους ανθρώπους του χωριού" έλεγε συνεχώς γεμάτη φόβο.
----------------------------------------------------------------------------------
ΒΡΕ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ!
-----------------------------------------------
Σήμερα έχουν αλλάξει οι καταστάσεις. Με στροφή 180ο μοιρών Υπάρχει ελευθερία στις σχέσεις μεταξύ των δύο φίλων.
Τον τελευταίο καιρό τηρώντας οι νέοι το έθιμο του θρησκευτικού γάμου κάνουν ταυτόχρονα γάμο και βάφτιση του παιδιού τους.
---------------------

ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ
-------------------------------
Φαίνεται ότι δεν πίστευε
στον εαυτόν του.
Στις ικανότητες του
ότι είχε καταφέρει
στην ζωή του.
Κάλεσε σημαντικές
προσωπικότητες να μιλήσουν
για τον ίδιο και το έργο του.
Τι θα έλεγαν εκτός
από κολακείες;
-----------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΑΓΝΩΣΤΟΝ
--------------------------------------------------

Tι είναι η αγάπη;
Είναι ένα γλύκισμα;
Τρώγετε με δόσεις;
Είναι πικρή
και άχρωμη;
Είναι η φλυαρία
του πάθους των ερωτευμένων;
Ο παιδικός φόβος της εγκατάλειψης
και του αποχωρισμού;
"Ένα μόνο γνωρίζω
ότι τίποτα δεν γνωρίζω."
-----------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ
-------------------------
Όλοι θα πεθάνετε.
Εκτός από εμένα.
Για να σας υπενθυμίζω
να ζείτε κάθε ημέρα
την ζωή σας.
------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΥΡΕΜΠΟΡΟΣ
-----------------------
Πάμπτωχος ο μπαμπάς με πολλά
παιδιά.
Εσωτερικός μετανάστης χωρίς δουλειά.
Κάποια στιγμή με απελπισία
αρπάζει από το σπίτι
το Κρητικό βουργιάλι και οδεύει
στο λεωφορείο του χωριού.
Μιλάει με μικρούς κτηνοτρόφους όπου
έφερναν στην πόλη
κάποια γραβιέρα για πούλημα.
Βάζει το "κεφάλι" τη γραβιέρα στο σακούλι
και λιανικώς την πουλά σε γραφεία
και καταστήματα.
"Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου
παιδί μου ρωτάει η δασκάλα
τον μικρό."
-"Πουλάει τυρί κυρία."
-"Είναι δηλαδή τυρέμπορος!!!!"
Το παιδί γνέφει το κεφάλι
καταφατικά με αμηχανία και ντροπή.
-----------------------------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ