Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι αρχαίοι Αθηναίοι στη πρώτη άμεση δημοκρατία του κόσμου είχαν απεριόριστο ελεύθερο χρόνο διότι το σύστημα ήταν δουλοκτητικό. Στην Αθηναϊκή δημοκρατία που ήταν αριστοκρατική, δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι ελεύθεροι πολίτες. Με τον τρόπο αυτό οι άρχοντες είχαν όλο το χρόνο δικό τους. Να επιδίδονται στο «άθλημα» των συνεχών πολέμων μεταξύ των πόλεων κρατών, να συχνάζουν στα συμπόσια, να ασχολούνται με τις καλές τέχνες και την φιλοσοφία, να συγγράφουν κωμωδίες και τραγωδίες, να αθλούνται στις παλαίστρες και στα γυμναστήρια, να πηγαίνουν στην αγορά να παρακολουθούν με ζωηρή περιέργεια την φιλοσοφία του Σωκράτη, όπως και του Πλάτωνα, στην «ακαδημία» αλλά και του Αριστοτέλη στο «γυμνάσιον», να θαυμάζουν το Σωκράτη υιό της Φαιναρέτης και του Σωφρονίσκου, αλλά και πολλές φορές να μη κατανοούν την μαιευτική του μέθοδο, όπου και εξήγαγε το συμπέρασμα κατά την διάρκεια της συζήτησης ότι¨ «εν οίδα ότι ουδέν οίδα. {Ένα πράγμα ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω} και να τον καταδικάζουν σε θάνατο με κώνειο. {δηλητηριώδες φυτό} «επειδή διέσπειρε κενά δαιμόνια στους νέους.»
«Η ευτυχία λέει ο Αριστοτέλης συνίσταται στην πνευματική ενατένιση. Η δραστηριότητα της ενατένισης είναι η νοητική δραστηριότητα, η πνευματική ζωή, η φιλοσοφία, η καθαρή αναζήτηση, η τέχνη, οτιδήποτε δεν είναι απαραίτητο, ούτε χρήσιμο{ακόμη κι αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί} αλλά χρησιμεύει μόνο για να βιώνουμε με τον υψηλότερο τρόπο τον ελεύθερο χρόνο μας, τον προσωπικό μας χρόνο, τον απαραχώρητο προσωπικό αγαθό, την προσωπική μας ζωή.»
Έχοντας λοιπόν οι άνδρες Αθηναίοι απεριόριστο ελεύθερο χρόνο για άθληση μόρφωση και ψυχαγωγία, με την έννοια της αγωγής της ψυχής, άφηναν την δουλεία της εργασίας στους δούλους. Μέχρι και ο μέγας Σταγιρείτης φιλόσοφος Αριστοτέλης ήταν υπέρ της δουλείας που για το χρόνια εκείνα φαινόταν απολύτως παραδεκτό και φυσιολογικό.
Στα νεώτερα χρόνια ο μαρξιστής και επαναστάτης γαμπρός του Κ. ΜΑΡΞ ΠΙΕΡ ΛΑΦΑΡΓΚ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο¨ «ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ.»
«Ο Λαφάργκ μέμφεται τους προλετάριους γιατί έχουν πέσει στην αστική πλάνη ότι η δουλειά, η πολύ δουλειά είναι ευλογία. Για τον Λαφάργκ η δουλειά είναι απλά ένα μέσο της αστικής τάξης να ελέγχει τους προλετάριους, μέσω του καπιταλισμού που εξαθλιώνει τους ανθρώπους μέσα από την "πολύτιμη" δουλειά. Ο Λαφάργκ προτρέπει τους προλετάριους να επαναστατήσουν εναντίον της δουλειάς, να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στα πάθη,την καλοπέραση και την τεμπελιά. Για αυτόν 3ώρες δουλειά από τον καθένα είναι αρκετό να καλύψει την παραγωγή των απαραίτητων αγαθών για την επιβίωση των ανθρώπων. Η υπερπαραγωγή είναι προϊόν του καπιταλισμού και το μόνο που καταφέρνει είναι να παράγει άχρηστα πράγματα και να κάνει δούλους τους προλετάριους καθώς τους αναγκάζει να δουλεύουν 12 ωρα. Ο Λαφάργκ λέει ότι οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι, οι αρχαίοι Έλληνες και άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί, δεν δούλευαν καθόλου αντίθετα απεχθάνονταν την δουλειά και θεωρούσαν ότι ήταν για τους κατώτερους.»
«Μόνον ο Μαρξ ανάμεσα σε όλους τους μεγάλους στοχαστές του περασμένου αιώνα , αρνήθηκε να βάλει την φαντασία του να αυτοσχεδιάσει για την μελλοντική κοινωνία και «να φτιάξει το μενού για τις κουζίνες του μέλλοντος.» Και υπήρξε φυσικά και ο μόνος που τοποθέτησε σωστά το πρόβλημα του εργάσιμου και του ελεύθερου χρόνου, αντιμετωπίζοντας τον όχι σαν αφηρημένο ηθικό πρόβλημα, αλλά σαν συγκεκριμένο ιστορικό πρόβλημα, που πηγάζει από την ανάπτυξη των δυνάμεων και των σχέσεων παραγωγής.»
«Η διάρκεια της εργάσιμης μέρας δεν υπήρξε ποτέ ένα σταθερό μέγεθος, αλλά πάντοτε ένα μέγεθος μεταβλητό, ανάλογο με τα ανόμοια μεταξύ τους φυσικά, κοινωνικά και ηθικά όρια στις κάθε φορά διαφορετικές συνθήκες.»
«Χρόνος απελευθερωμένος {σήμερα}σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου και αυτό είναι «η μέγιστη παραγωγικότητα.» Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει σταθερό κεφάλαιο και «αυτό το σταθερό κεφάλαιο είναι ό ίδιος ο άνθρωπος.»
Στην κερδοσκοπική κεφαλαιοκρατική εποχή που ζούμε «ο χρόνος είναι χρήμα» και δεν αφήνει στους εργαζόμενους πολύ ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούν με την αυτογνωσία και τα αγαθά του πνευματικού πολιτισμού.
ΠΗΓΗ GIANNI TOTI- Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ -ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ
ΠΙΕΡ ΛΑΦΑΡΓΚ- ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ- ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ- ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΧΡΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Οι αρχαίοι Αθηναίοι στη πρώτη άμεση δημοκρατία του κόσμου είχαν απεριόριστο ελεύθερο χρόνο διότι το σύστημα ήταν δουλοκτητικό. Στην Αθηναϊκή δημοκρατία που ήταν αριστοκρατική, δικαίωμα ψήφου είχαν μόνο οι ελεύθεροι πολίτες. Με τον τρόπο αυτό οι άρχοντες είχαν όλο το χρόνο δικό τους. Να επιδίδονται στο «άθλημα» των συνεχών πολέμων μεταξύ των πόλεων κρατών, να συχνάζουν στα συμπόσια, να ασχολούνται με τις καλές τέχνες και την φιλοσοφία, να συγγράφουν κωμωδίες και τραγωδίες, να αθλούνται στις παλαίστρες και στα γυμναστήρια, να πηγαίνουν στην αγορά να παρακολουθούν με ζωηρή περιέργεια την φιλοσοφία του Σωκράτη, όπως και του Πλάτωνα, στην «ακαδημία» αλλά και του Αριστοτέλη στο «γυμνάσιον», να θαυμάζουν το Σωκράτη υιό της Φαιναρέτης και του Σωφρονίσκου, αλλά και πολλές φορές να μη κατανοούν την μαιευτική του μέθοδο, όπου και εξήγαγε το συμπέρασμα κατά την διάρκεια της συζήτησης ότι¨ «εν οίδα ότι ουδέν οίδα. {Ένα πράγμα ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω} και να τον καταδικάζουν σε θάνατο με κώνειο. {δηλητηριώδες φυτό} «επειδή διέσπειρε κενά δαιμόνια στους νέους.»
«Η ευτυχία λέει ο Αριστοτέλης συνίσταται στην πνευματική ενατένιση. Η δραστηριότητα της ενατένισης είναι η νοητική δραστηριότητα, η πνευματική ζωή, η φιλοσοφία, η καθαρή αναζήτηση, η τέχνη, οτιδήποτε δεν είναι απαραίτητο, ούτε χρήσιμο{ακόμη κι αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί} αλλά χρησιμεύει μόνο για να βιώνουμε με τον υψηλότερο τρόπο τον ελεύθερο χρόνο μας, τον προσωπικό μας χρόνο, τον απαραχώρητο προσωπικό αγαθό, την προσωπική μας ζωή.»
Έχοντας λοιπόν οι άνδρες Αθηναίοι απεριόριστο ελεύθερο χρόνο για άθληση μόρφωση και ψυχαγωγία, με την έννοια της αγωγής της ψυχής, άφηναν την δουλεία της εργασίας στους δούλους. Μέχρι και ο μέγας Σταγιρείτης φιλόσοφος Αριστοτέλης ήταν υπέρ της δουλείας που για το χρόνια εκείνα φαινόταν απολύτως παραδεκτό και φυσιολογικό.
Στα νεώτερα χρόνια ο μαρξιστής και επαναστάτης γαμπρός του Κ. ΜΑΡΞ ΠΙΕΡ ΛΑΦΑΡΓΚ έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο¨ «ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ.»
«Ο Λαφάργκ μέμφεται τους προλετάριους γιατί έχουν πέσει στην αστική πλάνη ότι η δουλειά, η πολύ δουλειά είναι ευλογία. Για τον Λαφάργκ η δουλειά είναι απλά ένα μέσο της αστικής τάξης να ελέγχει τους προλετάριους, μέσω του καπιταλισμού που εξαθλιώνει τους ανθρώπους μέσα από την "πολύτιμη" δουλειά. Ο Λαφάργκ προτρέπει τους προλετάριους να επαναστατήσουν εναντίον της δουλειάς, να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στα πάθη,την καλοπέραση και την τεμπελιά. Για αυτόν 3ώρες δουλειά από τον καθένα είναι αρκετό να καλύψει την παραγωγή των απαραίτητων αγαθών για την επιβίωση των ανθρώπων. Η υπερπαραγωγή είναι προϊόν του καπιταλισμού και το μόνο που καταφέρνει είναι να παράγει άχρηστα πράγματα και να κάνει δούλους τους προλετάριους καθώς τους αναγκάζει να δουλεύουν 12 ωρα. Ο Λαφάργκ λέει ότι οι μεγαλύτεροι φιλόσοφοι, οι αρχαίοι Έλληνες και άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί, δεν δούλευαν καθόλου αντίθετα απεχθάνονταν την δουλειά και θεωρούσαν ότι ήταν για τους κατώτερους.»
«Μόνον ο Μαρξ ανάμεσα σε όλους τους μεγάλους στοχαστές του περασμένου αιώνα , αρνήθηκε να βάλει την φαντασία του να αυτοσχεδιάσει για την μελλοντική κοινωνία και «να φτιάξει το μενού για τις κουζίνες του μέλλοντος.» Και υπήρξε φυσικά και ο μόνος που τοποθέτησε σωστά το πρόβλημα του εργάσιμου και του ελεύθερου χρόνου, αντιμετωπίζοντας τον όχι σαν αφηρημένο ηθικό πρόβλημα, αλλά σαν συγκεκριμένο ιστορικό πρόβλημα, που πηγάζει από την ανάπτυξη των δυνάμεων και των σχέσεων παραγωγής.»
«Η διάρκεια της εργάσιμης μέρας δεν υπήρξε ποτέ ένα σταθερό μέγεθος, αλλά πάντοτε ένα μέγεθος μεταβλητό, ανάλογο με τα ανόμοια μεταξύ τους φυσικά, κοινωνικά και ηθικά όρια στις κάθε φορά διαφορετικές συνθήκες.»
«Χρόνος απελευθερωμένος {σήμερα}σημαίνει ολοκληρωμένη ανάπτυξη του ατόμου και αυτό είναι «η μέγιστη παραγωγικότητα.» Ο απελευθερωμένος χρόνος παράγει σταθερό κεφάλαιο και «αυτό το σταθερό κεφάλαιο είναι ό ίδιος ο άνθρωπος.»
Στην κερδοσκοπική κεφαλαιοκρατική εποχή που ζούμε «ο χρόνος είναι χρήμα» και δεν αφήνει στους εργαζόμενους πολύ ελεύθερο χρόνο να ασχοληθούν με την αυτογνωσία και τα αγαθά του πνευματικού πολιτισμού.
ΠΗΓΗ GIANNI TOTI- Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ -ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ
ΠΙΕΡ ΛΑΦΑΡΓΚ- ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ- ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ- ΝΕΑΝΙΚΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου