ΟΤΑΝ
Ο ΠΟΝΟΣ
Όταν ο πόνος είναι τόσο
οδυνηρός και μόνο το σκοτάδι
βλέπεις εμπρός σου.
Όταν αισθάνεσαι τη ματαιότητα
της ζωής να σε τυλίγει στο λαιμό
και να σε πνίγει.
Τότε τι κάνεις;
Έχεις τη δύναμη να πάρεις τον πόνο
σου ψηλά μέχρι τον ουρανό
και να χαθείς μαζί του
μέχρι το θάνατο;
Όπως είπε κάποτε ο ποιητής;
Κι αν δεν είσαι τόσο δυνατός
να φυλάς ερμητικά κλειστό
μέσα σου ένα ηφαίστειο
Όταν ο πόνος είναι τόσο
οδυνηρός και μόνο το σκοτάδι
βλέπεις εμπρός σου.
Όταν αισθάνεσαι τη ματαιότητα
της ζωής να σε τυλίγει στο λαιμό
και να σε πνίγει.
Τότε τι κάνεις;
Έχεις τη δύναμη να πάρεις τον πόνο
σου ψηλά μέχρι τον ουρανό
και να χαθείς μαζί του
μέχρι το θάνατο;
Όπως είπε κάποτε ο ποιητής;
Κι αν δεν είσαι τόσο δυνατός
να φυλάς ερμητικά κλειστό
μέσα σου ένα ηφαίστειο
έτοιμο να εκραγεί;
Αν είσαι ένα μικρό και
ασήμαντο σπουργιτάκι;
Τότε τι κάνεις;
Αν θέλεις να συνεχίσεις
να ζεις
έστω με τη θλίψη σου αγκαλιά.
Τότε τι κάνεις;
Ανοίγεις το κουτί να μοιραστείς
τον πόνο που σε πνίγει.
Έστω κι αν ξέρεις
ότι η έκθεση αυτή
είναι ένα δίκοπο μαχαίρι.
Όπου μια ημέρα
στη πλάτη σου θα καρφωθεί.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Αν είσαι ένα μικρό και
ασήμαντο σπουργιτάκι;
Τότε τι κάνεις;
Αν θέλεις να συνεχίσεις
να ζεις
έστω με τη θλίψη σου αγκαλιά.
Τότε τι κάνεις;
Ανοίγεις το κουτί να μοιραστείς
τον πόνο που σε πνίγει.
Έστω κι αν ξέρεις
ότι η έκθεση αυτή
είναι ένα δίκοπο μαχαίρι.
Όπου μια ημέρα
στη πλάτη σου θα καρφωθεί.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου