ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΑ

Σήμερα δεν θέλω τραγούδια
πένθιμα, μελαγχολικά.
Αναστήθηκα και από τη τέφρα
μου, σαν τον φοίνικα 
αναγεννήθηκα.
Είμαι ένας άλλος. 

Ο εαυτός
που πάντα ονειρευόμουνα.
Τον βρήκα μέσα
στο πυκνό σκοτάδι.
Τον παλαιό
κουρασμένο γνώριμο,
αποχαιρέτησα.

Και τον ανήφορο συνεχίζω.
Θα φθάσω εκεί που δεν μπορώ.
Ψηλά στη κορυφή του δέντρου
με τους ώριμους καρπούς.
Το ξέρω είναι μέγας Γολγοθάς.
Έχει ο δρόμος πολύ πόνο και δάκρυα.
Έχει ακάνθινο στεφάνι και χλεύη
από τον όχλο.
Με δύναμη θα ακολουθήσω
τον προορισμό μου.
Για την παραδείσια
γαλήνη της ψυχής μου.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ