ΟΔΟΣ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ

Ρώτησα μια ημέρα
ένα φίλο ποιητή. 
Να μου πει την γνώμη του
για τον Κ.Π. Καβάφη 
τον παγκόσμιο
ποιητή. 
Αυτόν που την Ελλάδα υπερήφανα
στους ώμους του κρατεί.
"Δεν είναι ποιητής>" Μου
είπε.
"Γιατί τον ερωτώ έκπληκτος
εγώ;"

"Δεν γράφει σε λόγο έμμετρο.
Μπορεί να έχουν οι στίχοι
του, φιλοσοφία μα
δεν είναι ποιητής."
Λησμόνησα να σας πω ότι
ο φίλος ποιητής ήταν πιστός
φίλος του δεκαπεντασύλλαβου.
Ο καθείς βέβαια και
οι προτιμήσεις του.

Δεν μου πέφτει λόγος
να κάνω κριτική
στην δική του αισθητική.
Τα δικά μου ποιήματα
πως τα βλέπεις;
Τον ρώτησα ξανά.
Κατά καιρούς του είχα δώσει
να διαβάσει άπειρα
δικά μου ποιήματα.

Γράφεις κι εσύ ποιήματα
μου, είπε κουνώντας
το κεφάλι του. Μου
φάνηκε υποτιμητικά.

"Όχι του είπα απλά διαβαίνω
της ποίησης τον δρόμο.
Δεν βλέπω όμως φως,
όπως με αγωνία περίμενα.
Δεν βλέπω ένα θετικό σημάδι.
Μόνο ναρκισσισμούς εγώ, εγώ,
και αφήστε τους άλλους.
Ας τους φάει το σκοτάδι."

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ