ΤΟΣΕΣ ΨΥΧΕΣ
Τόσες ζωές, τόσες ψυχές, στο χώμα.
Κι ακόμη δεν ρόδισε το φως.
Προσπάθησαν οι άνθρωποι
να πιουν
νερό από το ποτάμι.
Και σκοτείνιασε ο ουρανός.

Έσβησε ξαφνικά το καντήλι.
Στέρεψε κι ο καημός.

Αχ ουρανέ, ήλιε μου καημέ.
Κάποτε τελειώνει ο πόνος.
Και αρχίζουν οι χοροί.
Τίποτα δεν πάει χαμένο.
Στην δική μας την ζωή.

Κανένας σπόρος δεν πέφτει
άκαρπος στην γη.
Η φύτρα στο χώμα υπάρχει.
Και η άνοιξη θα`ρθει,
Να ανθίσουν οι καρποί.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ