21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Το 1968 μήνα Ιούλιο με πήραν φαντάρο. Δεν θυμάμαι όμως αν τότε ή λίγο αργότερα μας μοίρασαν το "ΠΙΣΤΕΥΩ"του αρχιπραξικοπιματία Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ "του μοναδικού πράκτορα της C.I.A κατά τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου στο βιβλίο του "η δημοκρατία στο απόσπασμα¨"που έγινε πρωθυπουργός σε χώρα της Ευρώπης." Δηλαδή το "ΠΙΣΤΕΥΩ" ήταν συγγενές βιβλίο με το "Ο ΑΓΩΝ ΜΟΥ" του Αδόλφου Χίτλερ.{"Τα κομούνια που δεν πρόλαβε να κάνει σαπούνια" ο Αυστριακός δεκανέας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ανέλαβε για λογαριασμό των Αμερικανών ιμπεριαλιστών να το διεκπεραιώσει ο εγχώριος γελωτοποιός "γυψαδόρος" συνάδελφος του.}Εξορίες βασανιστήρια ξερονήσια -Ζάτουνες "κι εσύ λαέ βασανισμένε μην ξεχνάς τον φασισμό"Α ρε πληθωρικέ ουρανομίκη.}Βλέπε και βιβλίο της Χάνα Άρεντ¨ "η κοινοτοπία του κακού." Επακολούθησε αιφνιδιασμός αλλά και αντίσταση κατά της χούντας σε εσωτερικό και εξωτερικό.

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ

Τα ερωτήματα πολλά.
Οι απαντήσεις λίγες.
"Έν οίδα ότι ουδέν οίδα."
Έρχεσαι και φεύγεις
από την ζωή.
Και βασανίζεσαι από
ερωτήματα.
Κι είπε ο ποιητής ότι
παρ`όλα αυτά¨
"Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες και με ταμπούρλα"

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ
Κανείς δεν γνωρίζει.
Τι μέλλεται να του συμβεί
Την αύριον ημέραν.
Αν γνώριζε για τα κακά
συμβάντα.
Τον πόνο , την ασθένεια.
Αργότερα τον θάνατο.
Θα έμενε ακίνητος σαν
στήλη άλατος.
Χωρίς πρωτοβουλίες.
Χωρίς δημιουργικότητα.
Ο άνθρωπος κλείνει τα μάτια
Και στα νιάτα του.
Τα δυσάρεστα τα απωθεί
Την θύρα της ζωής για να διαβεί
Κανείς δεν ξέρει το μέλλον.
Τι πόνο, τι χαρά, θα φέρει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΙ ΚΡΙΜΑ
Ήρθε η ώρα του θανάτου σου
και της ταφής σου.
Τι κρίμα που δεν είσαι ακόμη στη ζωή!
Να χαμογελάσεις μ`εκείνο το ειρωνικό σου
χαμόγελο.
Βλέποντας τους ανθρώπους που όταν σε
συναντούσαν άλλαζαν.
Σε δύσκολους καιρούς πεζοδρόμιο.
Να πλέκουν εγκώμια για τον
χαρακτήρα σου και την προσφορά σου
στα κοινά.
Τι κρίμα να μην είσαι πίσω από μια γωνία.
Να γελάς με τρανταχτό γέλιο.
Για την απέραντη υποκρισία των ανθρώπων.
Όπου σε πολεμούσαν ανελέητα όταν ήσουν μάχιμος.
Και σήμερα που είσαι πεσμένος και ακίνδυνος
Τα χείλη τους στάζουν μέλι και γάλα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΑΣ
Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό
από τα ζώα του πλανήτη.
Όπου έχει επίγνωση της 
φθαρτότητας του και 
της προσωρινής του παρουσίας
πάνω στην γη.
Διακρίνει επίσης ότι πρωταγωνιστεί
στο παιγνίδι
της τρέλας και της φρονιμάδας.
Ο άνθρωπος ο γνωστός μας, ο
δικός μας, και τόσο άγνωστος μας.
Είναι ένας σχοινοβάτης περιπατητής
στην λεπτή κλωστή της ύπαρξης του
και της διανοίας του.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΦΟΒΟΣ
Φοβάμαι τα γεράματα 
και τον θάνατο
Είναι ανίκητος και ύπουλος.
Του αντιστέκομαι με κυκλωτικές
κινήσεις.
Λίγο δροσερό νερό ακόμη
να πιω από την πηγή
Και δύναμη να εξακολουθώ
να είμαι ερωτευμένος
με την ζωή.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΑΘΗ
Τον Θεό τον θέλουμε δικό μας
στήριγμα της αδυναμίας μας.
Δεν τον ανακαλύψαμε τυχαία.
Η πίστη είναι κι αυτή 
μια ανθρώπινη ανάγκη.
Ο επερχόμενος θάνατος κι η σκέψη του
σε κρατά καθηλωμένο και αιωνίως
φοβισμένο.
Η αιώνια ζωή της ψυχής είναι
ένα βάλσαμο μία παρηγοριά.

Ο "παράδεισος" για τους αγαθούς
είναι μια προτροπή
για ξόρκισμα του κακού.
Είπε ο Θεός στον Νώε ότι¨
"Ο κόσμος βούλιαξε στην αμαρτία
"Και ότι όλοι οι καλοί θα σωθούν
αν εισέλθουν στην "Κιβωτό."
Το κακό όμως δεν πέθανε
στον κόσμο.
Τότε ο Θεός έστειλε
τον μονογενή γιο του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΌ.

Όπου σταυρώθηκε για να πάρει
όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων πάνω του.
Για να σώσει τον κόσμο.
Ο κόσμος όμως δεν σώθηκε.

Το καλό βρίσκεται σε μόνιμη
διαμάχη με το κακό.
Πότε νικά το καλό.
Πότε το κακό κυριαρχεί.
Ο μύθος συνεχίζεται μαζί
με την ζωή των ανθρώπων.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ