ΤΙ ΚΡΙΜΑ
Ήρθε η ώρα του θανάτου σου
και της ταφής σου.
Τι κρίμα που δεν είσαι ακόμη στη ζωή!
Να χαμογελάσεις μ`εκείνο το ειρωνικό σου
χαμόγελο.
Βλέποντας τους ανθρώπους που όταν σε
συναντούσαν άλλαζαν.
Σε δύσκολους καιρούς πεζοδρόμιο.
Να πλέκουν εγκώμια για τον
χαρακτήρα σου και την προσφορά σου
στα κοινά.
Τι κρίμα να μην είσαι πίσω από μια γωνία.
Να γελάς με τρανταχτό γέλιο.
Για την απέραντη υποκρισία των ανθρώπων.
Όπου σε πολεμούσαν ανελέητα όταν ήσουν μάχιμος.
Και σήμερα που είσαι πεσμένος και ακίνδυνος
Τα χείλη τους στάζουν μέλι και γάλα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ