ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΝΗΜΗΣ
Τα καλύτερα του χρόνια
στους δρόμους της πόλης του
τα έζησε.
Θυμάται το χρώμα της , τα σπίτια
την θάλασσα, τα λουλούδια
στις γλάστρες, τα ασβεστωμένα
μικρά φτωχόσπιτα.
Τον φάρο στο έμπα,στο
παλιό λιμάνι
με τα ψαροκάικα.
Τα μακρύκαρα
με το εμπορικό τους
φορτίο.
Τα μικρά
φορτηγά πλοία, με τους
λιμενεργάτες ιδρωμένους
να δουλεύουν ασταμάτητα.
Για τα νιάτα του που έφυγαν
γοργά, είναι χρέη.
Μικρός, από τα δώδεκα
στην βιοπάλη
Πωλητής πραγμάτων
και του ονείρου, ταξιδευτής.
Γι`αλλού ήταν το όνειρο
κι αλλού η ζωή σε πάει.

Άλλος γι`Αυστραλία
εκείνο τον καιρό, τράβηξε
κι άλλος για Γερμανία
Το αίμα του να αφήσει
στις φάμπρικες
για μια αξιοπρεπή κηδεία.

Και οι γονείς πίσω στην χώρα
βουτηγμένοι στο πένθος.
Ανέμεναν γράμματα
ώρα, με την ώρα.
Προσευχόταν για τα
σπλάχνα τους με τα πρόσωπα
σκαμμένα.
Κι από την φτώχεια
βασανισμένα.

Ω μαμά Ελλάδα, πατρίδα μας
γλυκιά.
Πότε είσαι μάνα, και πότε μητριά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ