Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ήταν καλοκαιρινό πρωϊνό του 1961 στο λιμάνι της παλιάς πόλης των Χανίων. Ήμουν ένα παιδί 13 ετών που σιγά σιγά άρχιζε να αχνοφαίνεται η υποψία της προεφηβείας.Ο ήλιος κίνησε να πετάει τις πρώτες του αχτίνες στην γη. Ο πατέρας με πήρε μαζί του καθώς πεζοπόρησε μέχρι το καφενεδάκι που βρισκόταν στην πλατεία Κατεχάκη απέναντι από το Τελωνείο. Εκεί συνάντησε την παρέα του. Με κέρασε ένα λουκούμι και μου είπε ότι μπορούσα να κάνω μια βόλτα στον περίγυρο του λιμανιού. "Να παρατηρήσω την κίνηση." Κίνδυνος ατυχήματος δεν υπήρχε διότι μόνο μακρύκαρα με άλογα κυκλοφορούσαν, όπου μετέφεραν εμπορεύματα σε κιβώτια και που και που, κανένα φορτηγό αυτοκίνητο το οποίο φόρτωνε τα τελάρα με τα ψάρια, όπου ψάρευαν με τα δίχτυα οι ψαράδες, όταν ακόμη ταξίδευαν τα καϊκια στις ακτές της Αφρικής.
Καθώς περιεργαζόμουν τις ψαρότρατες και τα μότορσιπς, ορίστε να βγάζουν μπροστά στα μάτια μου, οι ναύτες του λιμεναρχείου στη στεριά ένα πτώμα. Ήταν ένας ανθρωπάκος με μουστάκι καμιά εξηνταριά χρονών, ταλαιπωρημένος από το "μακροβούτι" στην θάλασσα και παγωμένος.Ήταν πρώτη φορά στην μικρή ζωή μου που αντίκριζα πεθαμένο άνθρωπο.Ήμουν ακόμη παιδί και δεν είχα αυτόνομη κοινωνική ζωή για να πηγαίνω στα σπίτια συγγενών όπου είχαν πεθαμένους για να να ξενυχτήσουν και να κηδέψουν την επομένη ημέρα, σύμφωνα με το έθιμο. Μόλις τον είδα ανατρίχιασα.Για αρκετό διάστημα είχα εφιάλτες όταν τον έβλεπα στον ύπνο μου. Κι ας μην τον γνώριζα τον μακαρίτη ούτε ήταν γείτονας μας, ή συγγενής.Γύρω από τον νεκρό είχαν μαζευτεί περίεργοι όπως γίνεται σε τέτοια έκτακτα γεγονότα ΚΑΙ, άλλος έλεγε το κοντό του κι άλλος το μακρύ του.¨Οτι¨ "ήταν μεθυσμένος {" τάπα στο μεθύσι "} και γλίστρησε έπεσε στην θάλασσα και πνίγηκε. Ότι ¨" έπασχε από μελαγχολία και μόνος του έδωσε τέρμα στην ζωή του. »Και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί κανείς ακουγόταν σαν υπόθεση της στιγμής.Φυσικά το λιμεναρχείο θα τον παρέπεμπε στο νοσοκομείο όπου ο ιατροδικαστής θα προέβαινε σε νεκροψία νεκροτομή. Για να διαπιστώσει τα αίτια του θανάτου του ατυχούς ανθρώπου.
Κάθε άλλη υπόθεση και σχόλιο ήταν εκτός πραγματικότητας.
Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι μας με τον πατέρα μου ήμουν όλη την ημέρα άκεφος.
Δεν είναι και μικρό πράγμα να μαθαίνεις όταν αρχίζει η ζωή σου, με σχεδόν βίαιο και αναπάντεχο τρόπο το τέλος μιας ανθρώπινης ζωής.
ΤΕΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου