ΑΝΑΠΟΛΗΣΕΙΣ
Αναπολεί με ζαρωμένο δέρμα.
Τα χρόνια που πέρασαν
Την ζωή που δεν έζησε.
Μελαγχολία η μνήμη τού φέρει.
Θνητοί οι άνθρωποι.
Σαν αστραπή και η ζωή.
Αναχωρεί, διαρκώς αναχωρεί.
Σαν το νεράκι ο χρόνος.
Είναι αδυσώπητος Κρόνος.
Καταπίνει τα παιδιά του.
Ο γέρος στο παρελθόν ξαναγυρνά.
Και η θλίψη τον σκεπάζει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ