ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό φίλοι μου όταν ήμουν 20 χρονών το 1968 μέχρι τον Απρίλιο το 1969, υπηρέτησα για 6 μήνες στο 562 Τ.Π Λίγο πιο έξω από την πόλη των Σερρών την "ακανία" όπως την ονόμαζαν μερικοί φαντάροι από τα περίφημα λουκούμια -ή κάτι σαν κουραμπιέδες;- που παρασκεύαζαν οι ζαχαροπλάστες της πόλης. Δικτατορία τότε κι "όλα τα σκίαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά". Θυμάμαι τα πρωινά όταν μαζευόμασταν όλοι οι λόχοι μπροστά στον διοικητή του τάγματος, όπου οι διοικητές λόχων έδιναν τις αναφορές λόχου. Μπροστά στον διοικητή του τάγματος, ήταν το μαρμάρινο άγαλμα του ΕΜ. ΠΑΠΠΑ. Ο διοικητής του Τάγματος ρωτούσε τους φαντάρους που καταγόταν από διαφορετικά μέρη της Ελληνικής επικράτειας και δεν γνώριζαν τοπική ιστορία. {Όπως γνωρίζετε οι παλιότερες γενιές δεν είχαν μάθει {η πλειοψηφία} γράμματα πέρα από το δημοτικό.{Αν καταγόταν και από αγροτικές περιοχές δεν είχαν τελειώσει ούτε το δημοτικό.}Κανένας φαντάρος δεν γνώριζε ποιος υπήρξε ο άνθρωπος εκείνος που είχε γίνει μετά θάνατον άγαλμα και το στρατόπεδο είχε πάρει το όνομα του. Στρατόπεδον "ΕΜ.ΠΑΠΠΑ." Τότε ο διοικητής του τάγματος τάχα θυμωμένος αλλά και ειρωνικά μονολογούσε δυνατά¨ "Ώστε όλοι ξέρετε ποιος ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης και κανείς ο Εμ. Παππάς;" {Σημείωση για όσους δεν γνωρίζουν.} Ο Εμ. Παπάς ήταν μέλος της φιλικής εταιρίας και έδρασε στην Χαλκιδική εναντίον των Οθωμανών στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν γιατρός βαλκανιονίκης και βουλευτής της ΕΔΑ όπου δολοφονήθηκε από την οργάνωση "Καρφίτσα" στην Θεσσαλονίκη από το τότε παρακράτους της δεξιάς το 1963.Δράστες ήταν ο Γκοτζαμάνης οδηγός του δικύκλου και ο και ο Εμμανουηλίδης με τα δολοφονικά καδρόνια.