ΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΡΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

«Ανέγνων αλλ`ουκ έγνως, ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως».

«Διάβασες αλλά δεν γνώρισες ,αν γνώρισες , δεν έμαθες».

Το τραπεζικό κεφάλαιο των Η.Π.Α και της Ευρώπης αλλά και διεθνώς, παίζει με τις χρεοκοπίες των κρατών, με τα λεγόμενα ασφάλιστρα κινδύνου,{c.d.s.} προσπαθώντας, να κερδοσκοπήσει ,πάνω στις πλάτες των πολιτών ,των χρεωμένων κρατών. Οι αγορές χρήματος γνώριζαν για το δυσθεώρητο Ελληνικό χρέος. Μάλιστα η «Γκόλντμαν Σακς» χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Σημίτη, για να το αποκρύψει από τον προϋπολογισμό ,με την «δημιουργική λογιστική. Εξαιτίας της αύξησης των ασφαλίστρων κινδύνου, αυξήθηκαν τα επιτόκια των Ελληνικών δανείων. Έτσι το Ελληνικό δημόσιο δεν μπορούσε πλέον το 2010 να συνεχίσει την κραιπάλη των δανείων, και ο πρωθυπουργός οδηγήθηκε στις «αγαθές αγκαλιές» του Δ. Ν.Τ της Ε.Ε και της Ε.Κ.Τ, που απαρτίζουν το «τρίγωνο του διαβόλου» που λέγεται τρόικα. Η κριτική που ασκείται στον πρωθυπουργό, είναι ότι έπρεπε αμέσως να πάρει τα μέτρα ,πριν φθάσει ο κόμπος στο χτένι. Η τρόικα πλέον δεν λυπάται τον Ελληνικό λαό, και εννοώ βεβαίως τα φτωχά λαϊκά στρώματα, μισθωτούς συνταξιούχους φτωχοαγρότες, μικροεπαγγελματίες. Έγινε από το 2010 υπερκυβέρνηση, Εκείνο που την ενδιαφέρει περισσότερο και κυρίως, είναι η είσπραξη των δανείων, για να ικανοποιηθούν οι πιστώτριες τράπεζες, και να μην καταρρεύσει το σύστημα όπως το 1929. Η Ιρλανδία π.χ έλαβε από την τρόικα 80 δις όχι για κρατικά χρέη, αλλά για να ενισχύσει τις καταχρεωμένες τράπεζες της. Είναι ηλίου φαεινότερων, ότι το σύστημα πρέπει να ελεγχθεί διεθνώς, διότι βαδίζει κατά κρημνών με την ασυδοσία των αγορών του χρήματος Εδώ βεβαίως διερωτάται ο πολίτης ; Πως φθάσαμε ως εδώ; Με την διόγκωση του πελατειακού κράτους , με τα προνόμια ορισμένων συντεχνιών εις βάρος των υπολοίπων, με την φορολογική απαλλαγή μεγαλομεσαίων αστικών στρωμάτων, με την φορολογική ασυλία του τραπεζικού κεφαλαίου, με το σπάταλο και αναποτελεσματικό κράτος ,και την μεγάλη διαφθορά. Τελευταίο αλλ`όχι έσχατων αλλά πρωτεύον, είναι η διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Καταναλώνουμε διπλάσια απ`ότι παράγουμε σένα αδιέξοδο παραγωγικό μοντέλο. Το παραγωγικό μοντέλο δεν αλλάζει από τη μια μέρα ως την άλλη. Χρειάζεται προσπάθεια από πολλούς και κύρια από το κράτος. Ούτε το κράτος μετασχηματίζεται σε σύγχρονο κράτος, μέσα σε μία νύχτα. Εδώ χρειάζονται «δάκρυα , πόνος και αίμα». Πάντως όσο κι αν δεν μας αρέσει θα δυσκολευτούμε για πολλά πολλά χρόνια. Είτε χρεοκοπήσουμε επισήμως είτε πορευτούμε υποβασταζόμενοι όπως τώρα .Χρεοκοπημένη χώρα είμαστε. Πολιτικά οικονομικά ηθικά. «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλεία πολύ». Πρέπει όσοι ενδιαφέρονται για το καλό του τόπου, να συσπειρωθούν και να απαιτήσουν διαγραφή του χρέους που είναι προϊόν διαφθοράς, και κατά το διεθνές δίκαιο ακυρώνεται διότι θεωρείται «απεχθές χρέος». Προς τα εκεί πρέπει να στραφεί το κίνημα των αγανακτισμένων.

το κίνημα πρέπει να απαιτήσει αλλαγή προσώπων και πολιτικής περισσότερη λαϊκή συμμετοχή και μεγαλύτερος έλεγχος του λαού στα δημοσιονομικά της χώρας. Επί πλέον πρέπει να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή ένωση, να μας εγγυηθεί τα σύνορα της χώρας μας ,για να γλυτώσουμε τις δυσβάσταχτες αμυντικές δαπάνες.