ΟΙ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Οι συντεχνίες του δημοσίου τομέα {ΔΕΚΟ}έτσι όπως λειτούργησαν διέσπασαν την εργατική τάξη. Ενδιαφέρθηκαν πρωτίστως για τα δικά τους συμφέροντα , και τις δικές τους διεκδικήσεις, εντός των Μονοπωλίων του δημοσίου τομέα, ως να ήταν ατομική τους ιδιοκτησία, και όχι ιδιοκτησία του Ελληνικού λαού. Δεν ενώθηκαν με τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, ως μια γροθιά έχοντας κοινή μοίρα, για να προσπαθήσουν μαζί, για καλύτερες συνθήκες ζωής για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα του χώρου εργασίας τους. Ως αποτέλεσμα ήταν να παίρνουν παχυλούς μισθούς οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ, σε σχέση με αυτούς, του ιδιωτικού τομέα. Ακόμη από την δεκαετία του 80, ο μακαρίτης πρωθυπουργός Ανδρέας Γ. Παπανδρέου, τους είχε αποκαλέσει «ρετιρέ». Εξαιτίας των καλύτερων μισθών , και της μονιμότητας αντιμετώπιζαν τον φθόνο των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Κα όχι μόνο. Οι κυβερνήσεις τους έδωσαν το προνόμιο της εθελουσίας εξόδου, όταν θέλησαν να ιδιωτικοποιήσουν μέρος από τις ΔΕΚΟ , και έφευγαν με σύνταξη σε ηλικία 45 χρόνων και με παχυλή αποζημίωση. Και όλα αυτά βεβαίως γινόντουσαν σε βάρος του δημοσίου ταμείου. Υπάρχει κανείς εργαζόμενος που να μπορεί να κάνει σύγκριση δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, και να μην πιέζει για διορισμό στο δημόσιο; Έτσι διογκώθηκε υπέρμετρα το κράτος ,αλλά επίσης συνέχεια οι διάφορες κυβερνήσεις ίδρυαν και νέους οργανισμούς, για να διορίζουν ημέτερους προς είσπραξη αργομισθιών.

Έχουμε λοιπόν διογκωμένο κράτος, αναποτελεσματικό γραφειοκρατικό, και ανοργάνωτο, μη λειτουργικό. Την ευθύνη βεβαίως την φέρνουν ακέραια οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Η ανοργανωσιά του κράτους διόγκωσε την διαφθορά. Δεν εμπόδισε όμως τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, και μεσάζοντες, να πλουτίσουν κάνοντας δουλειές με το δημόσιο. Το κράτος σήμερα είναι χρεοκοπημένο και ανυπόληπτο. Οι πιστωτές Δ.Ν.Τ και Ε.Ε εφαρμόζουν την γνωστή συνταγή του νεοφιλελεύθερου καθηγητή Μίλτον Φρίντμαν που επιβάλλεται μόνο σε περιόδους ήττας και σοκ. Του επιβάλλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής. Πώληση των κερδοφόρων ΔΕΚΟ, που απέμειναν , και της εν γένει δημόσιας περιουσίας. Μείωση μισθών και συντάξεων, και χτύπημα στο προνοιακό κράτος Θα έρθουν οι πολυεθνικές και οι Έλληνες μεγαλοσπεκουλαδόροι, και θα κάνουν χρυσές δουλειές, με μικρή αποζημίωση. Μέρος της κοινωνίας θα μαζεύει τα συντρίμμια της, βουτηγμένη στην φτώχεια, και στην ανεργία ,μην έχοντας να πληρώσει ενοίκια, δόσεις δανείων, λογαριασμούς ρεύματος, και νερού.