ΠΩΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΤΟΝ ΜΑΞΜ ΓΚΟΡΚΙ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΔΙΗΓΗΜΑ
Το 1963 ήμουν δεκαπέντε ετών. Ο πατέρας μου απουσίασε για λίγες ημέρες στην Αθήνα. Όταν επέστρεψε μου έφερε δύο βιβλία. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η κοινωνία της αφθονίας που υπάρχει σήμερα.
Η χώρα προσπαθούσε να ορθοποδήσει από την γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο.
Οι νέοι μετανάστευαν στο εξωτερικό για να βρουν εργασία.
Δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, και ψυγεία, τα ...σταθερά τηλέφωνα ήταν λίγα, όπου τα είχε μια μειοψηφία. Τα κινητά τηλέφωνα και τα τάμπλετ ανέμεναν το νέο 21ο αιώνα για να κυκλοφορήσουν στην αγορά
Τα βιβλία λόγω της οικονομικής στενότητας του πατέρα μου, του τα είχε κάνει δώρο ένας συγγενής του, αδιόριστος καθηγητής μαθηματικών, λόγω αριστερών κοινωνικών φρονημάτων.
Ξετύλιξα το δέμα και διάβασα τους τίτλους των βιβλίων.
"Τα σταφύλια της οργής" του νομπελίστα Αμερικανού συγγραφέα υπήρξε πρώτο. Ήταν μια μυθιστορηματική περιπέτεια αγροτικών οικογενειών του Αμερικάνικου νότου που είχαν ξεσπιτωθεί βίαια, εξαιτίας της βιομηχανικής ανάπτυξης.
Το δεύτερο βιβλίο ήταν του Μαξίμ Γκόρκι.
Είχε ως τίτλο¨ "Η αυτοβιογραφία μου" και ήταν χωρισμένο σε τρις {ηλικιακές} ενότητες.
Δεν τα διάβασα αμέσως.
Δεν ήμουν ώριμος να διαβάσω σοβαρή λογοτεχνία.
Εργαζόμουν κιόλας την ημέρα από τα δώδεκα μου ως πλανόδιος μικροπωλητής.
Επειδή μου άρεσε το διάβασμα, διάβαζα το βράδυ με το φως της λάμπας πετρελαίου.
Μικρότερος αγόραζα από τον "Μαρίνο" που είχε ένα μικρό πωλητήριο εφημερίδων, αντί ελάχιστου αντιτίμου, μεταχειρισμένα βιβλιαράκια του "Μικρού Ήρωα."
Μέσα είχε περιπέτειες της κατοχής, φτωχών ξυπόλητων παιδιών που αγωνίζονταν να χορτάσουν την πείνα τους. Και κάπου κάπου, έκλεβαν καρβέλια από τα καμιόνια των Γερμανών, ή τους τρυπούσαν τα λάστιχα.Ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα, και ο Σπίθας, ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές.
Αργότερα βγήκαν και τα¨ "Κλασικά Εικονογραφημένα" παιδικά κυρίως έργα με εικόνες και κείμενα μεγάλων ξένων λογοτεχνών.
Αγαπούσα και τις αστυνομικές περιπέτειες με τον "Άγιο" Σάιμον Τέμπλαρ ή τον δαιμόνιο ντέτεκτιβ Ηρακλή Πουαρό και πολλά άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα {συγγραφικών} τζινιών. Τις ιστορίες του Ζορό που βοηθούσε πάντα τους κατατρεγμένους τις έβρισκα πολύ ρομαντικές.
Όταν άρχισα να διαβάζω τη πραγματική ιστορία για τη ζωή του Μαξίμ Γκόρκι ταυτίστηκα μαζί του.
Εκείνος γεννήθηκε περίπου 100 χρόνια πριν από εμένα σε άλλη μεγάλη χώρα.
Πέρασε όμως ορφάνια κακουχίες φτώχεια και βάσανα.
Εγώ δεν ήμουν ορφανός αλλά ήμουν φτωχός. Όπως και η πλειοψηφία του Ελληνικού πληθυσμού.
Ότι αναγκάστηκα να βγω στους δρόμους από τα δώδεκα ως πλανόδιος και να μη σπουδάσω είχε κοστίσει την χαμηλή αυτοεκτίμηση μου.
Έκτοτε διάβαζα με πάθος να αποκτήσω καλλιέργεια "άνευ διδασκάλου."
Αγόρασα και τη "Μάνα" ένα άλλο διάσημο έργο του Μαξίμ Γκόρκι.
Το έργο του Γκόρκι "οι μικροαστοί" το είδα στη δημόσια τηλεόραση "στο θέατρο της Δευτέρας."
------------------------------------------------------------------------------------
ΜΑΞΙΜ ΓΚΟΡΚΙ ΡΩΣΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ
Ο Aleksey Maksimovich Peshkov (το Maxim Gorky ήταν φιλολογικό ψευδώνυμο – Gorky σημαίνει πικρός) γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1868 στο Nizhny Novgorod της Ρωσίας. Σε ηλικία 10 ετών έμεινε ορφανός και βρέθηκε να ζει στους δρόμους υπό σκληρές συνθήκες που άφησαν σημάδια τόσο στην ψυχή όσο και στην υγεία του. Εργάστηκε σε διάφορα επαγγέλματα, και η επαφή του με τους κατατρεγμένους, τους φτωχούς εργάτες και τους μουζίκους αποτέλεσαν ύλη για το έργο του. Το Δεκέμβρη του 1887 αυτοπυροβολείται μ' ένα πιστόλι στο στήθος, χωρίς να πεθάνει. Η σφαίρα εκείνη θα παραμείνει στα πνευμόνια του για τα επόμενα 40 χρόνια.
Άστεγος και πάμφτωχος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το 1884 επιχείρησε να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο του Καζάν και εκεί έρχεται σε επαφή με το λαϊκό κίνημα, ενώ από νωρίς έγινε φίλος με τον Anton Chekhov και τον Leo Tolstoy. Έγραψε σε επαρχιακές εφημερίδες και με το διήγημα Μακάρ Τσούντρα, το 1892, καθιερώθηκε στο συγγραφικό χώρο ενώ απέκτησε παγκόσμια φήμη με τα μυθιστορήματα Φόμα Γκορντέγιεφ και Οι μικροαστοί. Στη Μόσχα γνωρίζεται με τους οπαδούς του Λένιν και πλέον μεγάλο μέρος των εσόδων του πάει στα ταμεία του Κομουνιστικού Κόμματος.
TVXS.GR
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΔΙΗΓΗΜΑ
Το 1963 ήμουν δεκαπέντε ετών. Ο πατέρας μου απουσίασε για λίγες ημέρες στην Αθήνα. Όταν επέστρεψε μου έφερε δύο βιβλία. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η κοινωνία της αφθονίας που υπάρχει σήμερα.
Η χώρα προσπαθούσε να ορθοποδήσει από την γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο.
Οι νέοι μετανάστευαν στο εξωτερικό για να βρουν εργασία.
Δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, και ψυγεία, τα ...σταθερά τηλέφωνα ήταν λίγα, όπου τα είχε μια μειοψηφία. Τα κινητά τηλέφωνα και τα τάμπλετ ανέμεναν το νέο 21ο αιώνα για να κυκλοφορήσουν στην αγορά
Τα βιβλία λόγω της οικονομικής στενότητας του πατέρα μου, του τα είχε κάνει δώρο ένας συγγενής του, αδιόριστος καθηγητής μαθηματικών, λόγω αριστερών κοινωνικών φρονημάτων.
Ξετύλιξα το δέμα και διάβασα τους τίτλους των βιβλίων.
"Τα σταφύλια της οργής" του νομπελίστα Αμερικανού συγγραφέα υπήρξε πρώτο. Ήταν μια μυθιστορηματική περιπέτεια αγροτικών οικογενειών του Αμερικάνικου νότου που είχαν ξεσπιτωθεί βίαια, εξαιτίας της βιομηχανικής ανάπτυξης.
Το δεύτερο βιβλίο ήταν του Μαξίμ Γκόρκι.
Είχε ως τίτλο¨ "Η αυτοβιογραφία μου" και ήταν χωρισμένο σε τρις {ηλικιακές} ενότητες.
Δεν τα διάβασα αμέσως.
Δεν ήμουν ώριμος να διαβάσω σοβαρή λογοτεχνία.
Εργαζόμουν κιόλας την ημέρα από τα δώδεκα μου ως πλανόδιος μικροπωλητής.
Επειδή μου άρεσε το διάβασμα, διάβαζα το βράδυ με το φως της λάμπας πετρελαίου.
Μικρότερος αγόραζα από τον "Μαρίνο" που είχε ένα μικρό πωλητήριο εφημερίδων, αντί ελάχιστου αντιτίμου, μεταχειρισμένα βιβλιαράκια του "Μικρού Ήρωα."
Μέσα είχε περιπέτειες της κατοχής, φτωχών ξυπόλητων παιδιών που αγωνίζονταν να χορτάσουν την πείνα τους. Και κάπου κάπου, έκλεβαν καρβέλια από τα καμιόνια των Γερμανών, ή τους τρυπούσαν τα λάστιχα.Ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα, και ο Σπίθας, ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές.
Αργότερα βγήκαν και τα¨ "Κλασικά Εικονογραφημένα" παιδικά κυρίως έργα με εικόνες και κείμενα μεγάλων ξένων λογοτεχνών.
Αγαπούσα και τις αστυνομικές περιπέτειες με τον "Άγιο" Σάιμον Τέμπλαρ ή τον δαιμόνιο ντέτεκτιβ Ηρακλή Πουαρό και πολλά άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα {συγγραφικών} τζινιών. Τις ιστορίες του Ζορό που βοηθούσε πάντα τους κατατρεγμένους τις έβρισκα πολύ ρομαντικές.
Όταν άρχισα να διαβάζω τη πραγματική ιστορία για τη ζωή του Μαξίμ Γκόρκι ταυτίστηκα μαζί του.
Εκείνος γεννήθηκε περίπου 100 χρόνια πριν από εμένα σε άλλη μεγάλη χώρα.
Πέρασε όμως ορφάνια κακουχίες φτώχεια και βάσανα.
Εγώ δεν ήμουν ορφανός αλλά ήμουν φτωχός. Όπως και η πλειοψηφία του Ελληνικού πληθυσμού.
Ότι αναγκάστηκα να βγω στους δρόμους από τα δώδεκα ως πλανόδιος και να μη σπουδάσω είχε κοστίσει την χαμηλή αυτοεκτίμηση μου.
Έκτοτε διάβαζα με πάθος να αποκτήσω καλλιέργεια "άνευ διδασκάλου."
Αγόρασα και τη "Μάνα" ένα άλλο διάσημο έργο του Μαξίμ Γκόρκι.
Το έργο του Γκόρκι "οι μικροαστοί" το είδα στη δημόσια τηλεόραση "στο θέατρο της Δευτέρας."
------------------------------------------------------------------------------------
ΜΑΞΙΜ ΓΚΟΡΚΙ ΡΩΣΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ
Ο Aleksey Maksimovich Peshkov (το Maxim Gorky ήταν φιλολογικό ψευδώνυμο – Gorky σημαίνει πικρός) γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1868 στο Nizhny Novgorod της Ρωσίας. Σε ηλικία 10 ετών έμεινε ορφανός και βρέθηκε να ζει στους δρόμους υπό σκληρές συνθήκες που άφησαν σημάδια τόσο στην ψυχή όσο και στην υγεία του. Εργάστηκε σε διάφορα επαγγέλματα, και η επαφή του με τους κατατρεγμένους, τους φτωχούς εργάτες και τους μουζίκους αποτέλεσαν ύλη για το έργο του. Το Δεκέμβρη του 1887 αυτοπυροβολείται μ' ένα πιστόλι στο στήθος, χωρίς να πεθάνει. Η σφαίρα εκείνη θα παραμείνει στα πνευμόνια του για τα επόμενα 40 χρόνια.
Άστεγος και πάμφτωχος για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, το 1884 επιχείρησε να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο του Καζάν και εκεί έρχεται σε επαφή με το λαϊκό κίνημα, ενώ από νωρίς έγινε φίλος με τον Anton Chekhov και τον Leo Tolstoy. Έγραψε σε επαρχιακές εφημερίδες και με το διήγημα Μακάρ Τσούντρα, το 1892, καθιερώθηκε στο συγγραφικό χώρο ενώ απέκτησε παγκόσμια φήμη με τα μυθιστορήματα Φόμα Γκορντέγιεφ και Οι μικροαστοί. Στη Μόσχα γνωρίζεται με τους οπαδούς του Λένιν και πλέον μεγάλο μέρος των εσόδων του πάει στα ταμεία του Κομουνιστικού Κόμματος.
TVXS.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου