ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Όταν πεθάνω να με πάτε
στα Σφακιά.
Στις κορυφές των Λευκών Ορέων.
Να με φυτέψετε στο χώμα
Οι γονείς μου
δεν είχαν οικογενειακό τάφο.
Σ`ένα ταπεινό φτηνό
φέρετρο.

Νομικιανά κι Άσφενδος
ήταν τα πατρικά μου χώματα.
Εκεί είδα το φως της
ημέρας από τη πολύτεκνη μάνα μου.
Κάτω από μια πελώρια ελιά.

Έφυγα μικρό παιδί .
Στο χωριό δεν έζησα.
Τέλος θέλω
να χορτάσω το βουνό.
Το σφύριγμα του βοσκού
Το θόρυβο των προβάτων.
Το θρόισμα τ`ανέμου
Τον καθαρό αέρα δια παντός.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ