ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΜΗ ΜΕ ΧΤΥΠΑΤΕ



Ανοίγω το πουκάμισο μου.

Τα στήθια μου σε σας προτάσσω.

Τα βέλη σας, τα δηλητηριασμένα

να τα καρφώσετε ευθεία στην καρδιά μου.

Χτυπήστε με εάν μπορείτε με ευθείες βολές,

Χωρίς μισόλογα, ψελλίσματα και ύπουλες

περιστροφές.

Δεν έχω τίποτα να κρύψω ζω στο διάφανο

το φως. Αγαπώ με πάθος τους ανθρώπους.





Αλλά δεν είναι αυτοσκοπός.

Γράφω και στίχους πότε, πότε

Για να γλυκάνω με τις λέξεις.

Όσες ζωντανές ψυχές.

Μην κρύβεστε σαν τα ποντίκια.

Στα λαγούμια κάτω από το χώμα.

Σαν τυφλοπόντικες κρυμμένοι,

Ανώνυμοι και περιφρονημένοι.

Πιο δυνατό με κάνετε με τα

Κρυφά σας τα βελάκια.

Ποτέ δεν πάνε στην ψυχή μου

τα ύπουλα σας τα φαρμάκια



ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚ