ΣΙΝΕ ΚΗΠΟΣ « Ο ΙΡΛΑΝΔΕΖΙΚΟ ΔΡΟΜΟΣ» ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΒΡΕΤΑΝΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Ο πόλεμος είναι μπίζνες. Μεγάλες μπίζνες» μου λέει ο Κεν Λόουτς . « Για τις κυβερνήσεις και το κράτος η ένταξη του πολέμου στο ιδιωτικό κεφάλαιο υπήρξε μια φυσική εξέλιξη.Για ποιον λόγο να θυσιάζεις τον στρατό σου όταν την ίδια βρώμικη δουλειά μπορούν να την αναλάβουν μισθοφόροι ιδιωτικών επιχειρήσεων; Το κόστος είναι λιγότερο γιατί...ποιος νοιάζεται αν πεθαίνουν οι μισθοφόροι; Ούτε σύνταξη, ούτε οικογένειες, ούτε συμβόλαια που πρέπει να εκπληρώσεις...Εχεις καθαρίσει. Για την κυβέρνηση και το κράτος αυτό το τερατώδες σύστημα είναι πολύ συμφέρον ».
Καθόμαστε στην ταράτσα του ξενοδοχείου «Μartinez» στις Κάννες και μιλάμε για την τελευταία του ταινία, τον «Ιρλανδέζικο δρόμο», που αφορά τη δράση βρετανών μισθοφόρων στον πόλεμο του Ιράκ. Είναι η τέταρτη φορά που συναντώ από κοντά τον 75χρονο Κεν Λόουτς και πλέον ξέρω καλά τι θα αντιμετωπίσω. Ο Λόουτς ανήκει στους σκηνοθέτες οι οποίοι όταν δίνουν συνεντεύξεις μιλούν έτσι όπως γυρίζουν τις ταινίες τους: οι χαμηλοί τόνοι, η λιτότητα και η ακρίβεια λόγου είναι τα χαρακτηριστικά του.
Η ταινία ξεκινά από μια δυνατή φιλία προτού καταλήξει σε έναν τραγικό απολογισμό ανομολόγητων εγκλημάτων πολέμου»: ΠΗΓΗ «ΤΟ ΒΗΜΑ»

Ο Κεν Λόουτς ποτέ δεν εγκατέλειψε την πίστη του στα σοσιαλιστικά ιδεώδη για την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Πάντα οι πόλεμοι ήταν κατακτητικοί για καθυπόταξη των λαών και λήστευση των πηγών πλούτου τους. Δεν θα μπορούσε σήμερα να είναι διαφορετικός ο πόλεμος που διεξήγαγε η Αμερική εναντίον του Ιράκ. Οι μεγάλες εταιρείες ουσιαστικά όπως η «Χαλιμπάρτον» η «Μπέχτελ» και άλλες, είχαν πάρει στα χέρια τους τα λάφυρα του πολέμου. Λεπτομέρειες μπορούν να διαβάσουν οι αναγνώστες στο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του Σοκ. « Εκδόσεις Λιβάνη». Μέσα από την ιστορία δύο φίλων ο Κεν Λόουτς προσπάθησε να κριτικάρει την αγριότητα των εγκλημάτων πολέμου, την απανθρωπιά και την κτηνωδία τους, όσο αφορά την δολοφονία εν ψυχρώ άμαχου πληθυσμού, γυναικών παιδιών ηλικιωμένων. Φυσικά και κύρια, και τον ρόλο των εταιρειών που έχουν αναλάβει εργολαβικά από τις συμμαχικές δυνάμεις Αμερική, και Αγγλία , να στρατολογήσουν μισθοφόρους, για να διεξάγουν τον πόλεμο, τα τεράστια έσοδα που καρπώνονται οι εταιρείες, από την ανάθεση αυτή, από το Αμερικάνικο κυρίως αλλά και Αγγλικό κράτος, και να ληστεύσουν τις πρώτες ύλες του Ιράκ. Είναι μια ταινία γροθιά εναντίον του πολέμου και των αιτίων που τους προκαλούν.