ΘΥΜΑΤΑΙ
Θυμάται τα παιδικά του χρόνια.
Με αγάπη και με θλίψη.
Το ψωμί και το γάλα στο σχολείο.
Την δύστυχη δασκάλα να προσπαθεί
να βάλει μια τάξη σε ένα λόχο,
άτακτων και ζωηρών παιδιών.
Βγαλμένα από τα σπλάχνα της
αγροτικής γης, γεννημένα 
στη δίνη του εμφυλίου πολέμου.
Θυμάται τις γλάστρες με τα λουλούδια
στη φτωχογειτονιά,και τα ξυπόλητα
παιδάκια που έπαιζε μαζί τους,
παιδικά παιγνίδια στα χωράφια.
Μεγάλωσε ωρίμασε έζησε και θυμάται.
Έχει πολλές ιστορίες για τα εγγόνια του.
Μόνο ιστορίες έχει πια να διηγάται.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ