ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ

Σβήνουν ένα ένα τα κεράκια του.
Λυπάται ο γέρος και αναπολεί
τα νιάτα του.
Άσπρα τα μαλλιά, κυρτό το κορμί.
Φορτωμένα αναμνήσεις από τα παλιά.
Μελαγχολικός ζει ξανά το παρελθόν.
Και νοιώθει ότι δεν τον φτάνουν οι ημέρες
Συνεχώς στα όνειρα του παράταση ζητά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ