KΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο πολύ φτωχός, ο άνεργος, αυτός που "δεν έχει στον ήλιο μοίρα" αισθάνεται χαμηλή αυτοεκτίμηση ,εγκατάλειψη, και πολλές φορές εισέρχεται στην ψυχοπαθολογία της νεύρωσης. Η "αναγνώριση" σαν ύπαρξης, άξιας να σταθεί και να προοδεύσει, είναι ένα από τα ζητούμενα του, από την κοινωνία. Τα Συντάγματα στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες θεωρητικά εγγυώνται το δικαίωμα στην εργασία στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στην στέγαση, στην πράξη όμως οι κοινωνίες διέπονται από μεγάλες ανισότητες. Ιδιαίτερα όταν ο καπιταλισμός περνά μεγάλες οικονομικές κρίσεις όπως η σημερινή η ανθρώπινη ζωή υποβιβάζεται σαν ένα εμπόρευμα με χαμηλή αξία χρήσης ή το χειρότερο άνευ αξίας. Δηλαδή κατά Ζ. Μπάουμαν¨ "για τα απορρίμματα." Τότε πραγματώνεται εκείνο που είπε στον "ΛΕΒΙΑΘΑΝ" ο Άγγλος φιλόσοφος Τόμας Χόμπς. Μεταμορφώνεται ¨"ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος." {"Homo homini lupus."}