ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Μικρά παιδιά παίζαμε μπάλα
ξυπόλητα στις αλάνες της γειτονιάς.
Τα κορίτσια πήγαιναν
με την πήλινη στάμνα να φέρουν
στα φτωχικά σπίτια νερό από την
μοναδική βρύση στην πλατεία.
Η γιαγιά ύφαινε τα προικιά
στο αργαλειό.

Ο αδυσώπητος χρόνος
κύλησε χωρίς να ρωτά
για την δική μας μελαγχολία.
Οι αλάνες τεμαχίστηκαν
σε οικόπεδα.
Οικοδομήθηκαν νέες
πολυκατοικίες και,

Η φτωχολογιά ανέβηκε ορόφους.
Εμείς οι παλιοί, οι εκδρομείς
θυμόμαστε με αγάπη
τα περασμένα χρόνια .
Με μια διαβολεμένη γλυκιά
νοσταλγία όπου φέρνει δάκρυα
στα μάτια.

ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ