ΑΜΕΡΙΜΝΙΣΙΑ
Κάποτε εμείς βαριόμαστε .
Του Κουκακίου η παρέα.
Κι ήμασταν καμιά τριανταρέα.
Αμέριμνοι βολτάραμε 
στην Βουλιαγμένης επάνω
και ακόμη παραπάνω.

Μας έτρωγε ο διπλανός μας.
Μες το καλοκαιράκι
Με φρέσκο αεράκι.
Για νυχτερινή βαρκάδα.
Και ύστερα ψαράκι.

Κοιτάζαμε τον μπούλη μας.
Μόνο τον εαυτούλη μας.

Αυτοί κρυφά σχεδίαζαν.
Στην πλάτη μας επάνω.

Να μας πιουν το ζουμί.
Να μας τρίψουν στο γουδί.
Να μας γδύσουν ολότελα.
Τα ρούχα μας να λύσουν.
Να τα μοσχοπουλήσουν.

Όλα τα υπάρχοντα μας.
Σαν να μην ήταν δικά μας.

Τα χαμηλά τα σπίτια μας.
Και τα οικόπεδα μας.
Τα σέα μας τα μέα μας
κι όλα τα όργανα μας.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ