ΜΙΚΡΟ ΠΕΖΟ
ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΙΔΗΣΗ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Κι ο χάροντας σαν φίδι τραβάει την κοπελιά
σ’ αγύριστο ταξίδι σ’ ανήλιαγη σπηλιά
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
εχάσανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού."
ΝΙΚΟΣ ΓΚΆΤΣΟΣ
Έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια από τότε κι ακόμη δεν το έβγαλα από το μυαλό μου. Το κορίτσι αυτό ήταν ο πρώτος μου έρωτας.Ο πρώτος κρυφός κι ανομολόγητος έρωτας.Ήταν ένα κορίτσι όμορφο μάλλον ψηλό μελαχρινό με δύο μικρές μαύρες κουκκίδες στα μάγουλα, με μακριά μαλλιά και μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια. Ήταν συμμαθήτρια μου στο βραδινό εξατάξιο γυμνάσιο της εποχής.Την ημέρα δούλευα ως βοηθός σ`ένα μικρεργολάβο οικοδομών για να βοηθήσω την πολυμελή οικογένεια μου με τις πολλές αδελφές, που δεν παντρευόταν εύκολα χωρίς προίκα και αισθανόταν το βάρος να πλακώνει την ψυχή των γονιών μου.Το βράδυ μετά την κοπιαστική εργασία της ημέρας πάσχιζα να τελειώσω το γυμνάσιο και να δώσω εξετάσεις στη νομική όπου ήταν το όνειρο μου. Ραλλού -έτσι έλεγαν το αντικείμενο του πόθου μου-ποτέ δεν της είχα φανερώσει τα αισθήματα μου εξαιτίας και της ντροπαλότητας του χαρακτήρα μου.Δεν είχα χρόνο και για έρωτες λόγω και των μελλοντικών σχεδίων μου.Ο έρωτας μου έμεινε πλατωνικός στο επίπεδο του θαυμασμού και του κρυφού πόθου.
Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν ένα βράδυ του χειμώνα με αστραποβρόντι
οι συμμαθητές μου στο νυχτερινό, είχαν στήσει πηγαδάκι και συνομιλούσαν ψιθυριστά.
Ήταν αγέλαστοι και λυπημένοι.Πλησιάζω και ρωτάω τι συμβαίνει.
Η φίλη της Ραλλού η Μαρία μου απήντησε ότι¨ "η Ραλλού έδωσε τέλος ξαφνικά στην μικρή ζωή της."
Όλοι άκουσαν την είδηση εμβρόντητοι.Σαν να έπεσε κεραυνός εν αιθρία.
Οι συμμαθητές της αποφασίσαμε από κοινού να αγοράσουμε στεφάνι και να την συνοδεύσουμε στη τελευταία της κατοικία.
Ένα λουλούδι έφυγε πρόωρα πριν ολοκληρώσει τους ανθούς του.
Όταν επέστρεψα στην οικία μου ξέσπασα σε κλάματα.
Γιατί οι άνθρωποι να αποφασίζουν μόνοι τους να φεύγουν τόσο νέοι;
Σκούπισα τα δάκρυα μου χωρίς να έχω πειστική απάντηση.
"Σαράντα παλληκάρια με λιονταριού καρδιά
ερίξανε στα ζάρια μια τρελή βραδιά
ζηλεύει το φεγγάρι και στέλνει απ’ τα βουνά
το μαύρο καβαλάρη που μας κυβερνά."
Ν.Γκ.
ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΙΔΗΣΗ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Κι ο χάροντας σαν φίδι τραβάει την κοπελιά
σ’ αγύριστο ταξίδι σ’ ανήλιαγη σπηλιά
σαράντα παλληκάρια στην άκρη του γιαλού
εχάσανε στα ζάρια τη μικρή Ραλλού."
ΝΙΚΟΣ ΓΚΆΤΣΟΣ
Έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια από τότε κι ακόμη δεν το έβγαλα από το μυαλό μου. Το κορίτσι αυτό ήταν ο πρώτος μου έρωτας.Ο πρώτος κρυφός κι ανομολόγητος έρωτας.Ήταν ένα κορίτσι όμορφο μάλλον ψηλό μελαχρινό με δύο μικρές μαύρες κουκκίδες στα μάγουλα, με μακριά μαλλιά και μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια. Ήταν συμμαθήτρια μου στο βραδινό εξατάξιο γυμνάσιο της εποχής.Την ημέρα δούλευα ως βοηθός σ`ένα μικρεργολάβο οικοδομών για να βοηθήσω την πολυμελή οικογένεια μου με τις πολλές αδελφές, που δεν παντρευόταν εύκολα χωρίς προίκα και αισθανόταν το βάρος να πλακώνει την ψυχή των γονιών μου.Το βράδυ μετά την κοπιαστική εργασία της ημέρας πάσχιζα να τελειώσω το γυμνάσιο και να δώσω εξετάσεις στη νομική όπου ήταν το όνειρο μου. Ραλλού -έτσι έλεγαν το αντικείμενο του πόθου μου-ποτέ δεν της είχα φανερώσει τα αισθήματα μου εξαιτίας και της ντροπαλότητας του χαρακτήρα μου.Δεν είχα χρόνο και για έρωτες λόγω και των μελλοντικών σχεδίων μου.Ο έρωτας μου έμεινε πλατωνικός στο επίπεδο του θαυμασμού και του κρυφού πόθου.
Φανταστείτε την έκπληξη μου όταν ένα βράδυ του χειμώνα με αστραποβρόντι
οι συμμαθητές μου στο νυχτερινό, είχαν στήσει πηγαδάκι και συνομιλούσαν ψιθυριστά.
Ήταν αγέλαστοι και λυπημένοι.Πλησιάζω και ρωτάω τι συμβαίνει.
Η φίλη της Ραλλού η Μαρία μου απήντησε ότι¨ "η Ραλλού έδωσε τέλος ξαφνικά στην μικρή ζωή της."
Όλοι άκουσαν την είδηση εμβρόντητοι.Σαν να έπεσε κεραυνός εν αιθρία.
Οι συμμαθητές της αποφασίσαμε από κοινού να αγοράσουμε στεφάνι και να την συνοδεύσουμε στη τελευταία της κατοικία.
Ένα λουλούδι έφυγε πρόωρα πριν ολοκληρώσει τους ανθούς του.
Όταν επέστρεψα στην οικία μου ξέσπασα σε κλάματα.
Γιατί οι άνθρωποι να αποφασίζουν μόνοι τους να φεύγουν τόσο νέοι;
Σκούπισα τα δάκρυα μου χωρίς να έχω πειστική απάντηση.
"Σαράντα παλληκάρια με λιονταριού καρδιά
ερίξανε στα ζάρια μια τρελή βραδιά
ζηλεύει το φεγγάρι και στέλνει απ’ τα βουνά
το μαύρο καβαλάρη που μας κυβερνά."
Ν.Γκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου