ΔΙΗΓΗΜΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΩΝ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Η φασιστική βαρβαρότητα γεννήθηκε από το πνεύμα του ορθολογισμού."
ΜΑΞ ΧΟΡΚΧΑΪΜΕΡ
"Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δεκατρείς.
Πονάς εσύ, πονάω κι εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ
θα ’ρθει ο καιρός να μας το πει."
Μίκης Θεοδωράκης
Εκείνη την εποχή όπου¨ "όλα τ`άσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" της δικτατορίας των συνταγματαρχών οι περισσότεροι από την νεανική μας παρέα ανήκαν ιδεολογικά και πολιτικά στην νεολαία της προδικτατορικής αριστεράς της Ε.Δ.Α, την " Δ.Ν.Λ" {"δημοκρατική νεολαία Λαμπράκη"}. Το όνομα του λαμπρού αγωνιστή της δημοκρατίας αθλητή, βαλκανιονίκη, ειρηνιστή γιατρού, και βουλευτή της Ε.Δ.Α Γρηγόρη Λαμπράκη είχε δώσει η "ενιαία δημοκρατική αριστερά" στην νεολαία της,- τιμήν ένεκεν,- τον οποίο είχε δολοφονήσει άνανδρα το παρακράτος της ακροδεξιάς με τους τραμπούκους της στην Θεσσαλονίκη το 1963.
Ήμασταν νέοι όλο ζωή με οράματα και ιδέες για ένα καλύτερο ,δικαιότερο, και φωτεινότερο κόσμο. Τα περισσότερα παιδιά, εργατών και αγροτών, μόλις είχαμε απολυθεί από τη στρατιωτική μας υποχρέωση και ανιχνεύαμε το μέλλον μας.
"Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα."
Γιάννης Ρίτσος
Η γενιά μας είχε μεγαλώσει σε μια Ελλάδα αγροτική φτωχή κατεστραμμένη από την Γερμανική κατοχή, και τον εμφύλιο πόλεμο.Επιβίωνε και με την βοήθεια του "σχεδίου Μάρσαλ" από την Αμερική με βαρύ τίμημα, γιατί ο εμφύλιος έφερε τον εθνικό διχασμό ,και με αποστολές τροφίμων από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις του εξωτερικού. Τα παιδιά στα χωριά αλλά και στις πόλεις τα περισσότερα πήγαιναν ξυπόλητα στο σχολείο όπου ακόμη και στο δημοτικό πλήρωναν οι γονείς τα βιβλία, και στριμώχνονταν 70 και 80 παιδιά σε μια τάξη. Τότε οι οικογένειες ήταν πολυμελής και διέθεταν πολλούς στρατιώτες για την "ιερή" δυτική συμμαχία.
Η ακροδεξιά παράταξη που είχε εντός της και δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών ναζί που επικράτησε του εμφυλίου πολέμου είχε διχάσει στα δύο την "έρημη χώρα."
Με το σκεπτικό των αλαζόνων νικητών¨ "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας" ο μακαρθισμός με το κυνήγι μαγισσών που είχε κατασπαράξει τις δημοκρατικές ελευθερίες στην Βόρεια Αμερική, είχε μεταφερθεί σαν " φωτοτυπία" στην πολύπαθη Eλλάδα μας.
Η δεκαετία του 1950 είχε στιγματιστεί με την κρατική δολοφονία του "ανθρώπου με το γαρύφαλλο" Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του - πίσω από την πλάτη του τότε πρωθυπουργού Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα- και με την παρότρυνση της cia που ήταν υπεράνω των κυβερνήσεων εκείνη την εποχή. Η δολοφονία του Μπελογιάννη είχε ξεσηκώσει τους διανοουμένους της Ευρώπης όπου συνέλεξαν υπογραφές συμπαράστασης και εστάλησαν στην ελληνική κυβέρνηση.
Ο μεγάλος ισπανογάλλος ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο, ο δημιουργός του πίνακα της "γκουέρνικα" της εποχής του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, απεικόνισε τον Μπελογιάννη μ`ένα γαρύφαλλο όπου και έκτοτε έμεινε στην ιστορία σαν "ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο."
Η δεκαετία του 1960 ήταν μια εποχή όπου η χώρα σιγά σιγά προσπαθούσε να εξέλθει από την ακραία φτώχεια και την υπανάπτυξη. Η Ελλάδα όμως ακόμη έστελνε τα βλαστάρια της κατά χιλιάδες στις φάμπρικες των ανεπτυγμένων χωρών του εξωτερικού.
"Εδώ στην ξένη χώρα
αχ τι στεναχώρια
Τι θα φάω τι θα πιω
τι θα στείλω στο χωριό."
Γιώργος Σκούρτης
Αλλά και νέα κοινωνικά στρώματα αναδύονταν και επιζητούσαν την συμμετοχή τους στο πολιτικό προσκήνιο.
Την προσπάθεια για εκδημοκρατισμό της χώρας ήλθε βίαια να διακόψει η αμερικανοκίνητη δικτατορία στις 21, Απριλίου του 1967.
Τα τανξ βγήκαν τα ξημερώματα με τις βαριές ερπύστριες κι άρχισαν να κυκλοφορούν στους δρόμους της πρωτεύουσας σκορπώντας τον πανικό και τον φόβο στους πολίτες.
Οι πολιτικοί αρχηγοί περιορίστηκαν σε "κατ`οίκον περιορισμόν" με εικοσιτετράωρη φρουρά, η εξορίστηκαν.
Η βουλή έκλεισε και ανεστάλησαν τα κυριότερα άρθρα του Συντάγματος.
Επεβλήθη κατάσταση πολιορκίας ,{εκτάκτου ανάγκης} και από τότε ίσχυσε ο στρατιωτικός νόμος όπου τα έκτακτα στρατοδικεία καταδίκαζαν τους πολίτες με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα στελέχη της αριστεράς πανελλαδικά εστάλησαν εξορία στα ξερονήσια της "άγονης γραμμής" του Αιγαίου.
Η Ελλάδα "είναι ασθενής" διακήρυττε στους λόγους του ο ηγέτης της χούντας Γεώργιος Παπαδόπουλος ο οποίος κατείχε την μοναδικότητα της "θεραπείας" δια των βασανιστηρίων της φάλλαγγας και των εικονικών δολοφονιών.Για να "θεραπεύσει" "το ασθενές σώμα της" την τοποθέτησε στον "γύψο" από το 1967 μέχρι το 1974, που οι άφρονες χουντικοί κατέστρεψαν "το νησί της Αφροδίτης" προκαλώντας την εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα.
Ο ηγέτης της αριστερής πτέρυγας της "Ε.Κ" Ανδρέας Γ. Παπανδρέου συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ.
Όταν αποφυλακίστηκε με την έντονη μεσολάβηση Αμερικανών διανοουμένων ηγήθηκε της αντίστασης του ΠΑΚ εξωτερικού.
Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Α.Γ.Π στο εξωτερικό με τίτλο¨ "η Δημοκρατία Στο Απόσπασμα" έγραψε ότι η δικτατορία του 1967 στην Ελλάδα και η επέμβαση των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία το 1968 για να κατασταλλεί "η ΄Ανοιξη της Πράγας" ήταν πράξεις αστυνόμευσης των Αμερικανών στην χώρα μας , και της Σοβιετικής ένωσης στην Τσεχοσλοβακία. Η κάθε μεγάλη δύναμη έλεγχε το δικό της στρατόπεδο.
Και ότι ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος πράκτορας της c.i.a που ανέλαβε πραξικοπηματικά την πρωθυπουργία σε χώρα της Ευρώπης.
Στην νεανική παρέα μας κι ο Γιώργος που είχε το 1968 συμμετάσχει στην αριστερή αντιστασιακή οργάνωση του ΠΑΜ με έντονη δράση.Το τμήμα ασφάλειας συνέλαβε την τοπική οργάνωση μετά από προδοσία,δικάστηκαν και φυλακίστηκαν. Στο εξάμηνο περίπου, αποφυλακίστηκαν εξαιτίας της "μεγαθυμίας" του δικτάτορα όπου έδωσε χάρη στους φυλακισμένους "στην πρώτη επαίτειο της επανάστασης."
Ο Κώστας είχε δικαστεί και φυλακιστεί με άλλα 4 άτομα διότι κατηγορήθηκαν ότι
πετούσε αυγά και τομάτες εναντίον ηγετικού στελέχους της ομάδας των αποστατών της "ΕΚ" το 1965.
Ο Στάμος ο βενιαμίν της παρέας μετέβη στην Αθήνα και λίγο καιρό αργότερα έγραψε ο ελεγχόμενος τύπος ότι "καταζητείται" από την δικτατορία μαζί με άλλους "τρομοκράτες" "για βομβιστικές ενέργειες."
Σαν "σεσημασμένοι δολοφόνοι" που ήμασταν δεν μπορούσε παρά να μας παρακολουθεί κατά πόδας ένα φρικιό, τον έλεγαν και σπιούνο, του τμήματος ασφαλείας και να καταγράφει κάθε μας κίνηση.
Εμείς όμως τον χαβά μας.Εξακολουθούσαμε να ονειρευόμαστε ένα κόσμο με "ψωμί, παιδεία, ελευθερία."
ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΩΝ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Η φασιστική βαρβαρότητα γεννήθηκε από το πνεύμα του ορθολογισμού."
ΜΑΞ ΧΟΡΚΧΑΪΜΕΡ
"Βαράνε δυο, βαράνε τρεις, βαράνε χίλιοι δεκατρείς.
Πονάς εσύ, πονάω κι εγώ, μα ποιος πονάει πιο πολύ
θα ’ρθει ο καιρός να μας το πει."
Μίκης Θεοδωράκης
Εκείνη την εποχή όπου¨ "όλα τ`άσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" της δικτατορίας των συνταγματαρχών οι περισσότεροι από την νεανική μας παρέα ανήκαν ιδεολογικά και πολιτικά στην νεολαία της προδικτατορικής αριστεράς της Ε.Δ.Α, την " Δ.Ν.Λ" {"δημοκρατική νεολαία Λαμπράκη"}. Το όνομα του λαμπρού αγωνιστή της δημοκρατίας αθλητή, βαλκανιονίκη, ειρηνιστή γιατρού, και βουλευτή της Ε.Δ.Α Γρηγόρη Λαμπράκη είχε δώσει η "ενιαία δημοκρατική αριστερά" στην νεολαία της,- τιμήν ένεκεν,- τον οποίο είχε δολοφονήσει άνανδρα το παρακράτος της ακροδεξιάς με τους τραμπούκους της στην Θεσσαλονίκη το 1963.
Ήμασταν νέοι όλο ζωή με οράματα και ιδέες για ένα καλύτερο ,δικαιότερο, και φωτεινότερο κόσμο. Τα περισσότερα παιδιά, εργατών και αγροτών, μόλις είχαμε απολυθεί από τη στρατιωτική μας υποχρέωση και ανιχνεύαμε το μέλλον μας.
"Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα."
Γιάννης Ρίτσος
Η γενιά μας είχε μεγαλώσει σε μια Ελλάδα αγροτική φτωχή κατεστραμμένη από την Γερμανική κατοχή, και τον εμφύλιο πόλεμο.Επιβίωνε και με την βοήθεια του "σχεδίου Μάρσαλ" από την Αμερική με βαρύ τίμημα, γιατί ο εμφύλιος έφερε τον εθνικό διχασμό ,και με αποστολές τροφίμων από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις του εξωτερικού. Τα παιδιά στα χωριά αλλά και στις πόλεις τα περισσότερα πήγαιναν ξυπόλητα στο σχολείο όπου ακόμη και στο δημοτικό πλήρωναν οι γονείς τα βιβλία, και στριμώχνονταν 70 και 80 παιδιά σε μια τάξη. Τότε οι οικογένειες ήταν πολυμελής και διέθεταν πολλούς στρατιώτες για την "ιερή" δυτική συμμαχία.
Η ακροδεξιά παράταξη που είχε εντός της και δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών ναζί που επικράτησε του εμφυλίου πολέμου είχε διχάσει στα δύο την "έρημη χώρα."
Με το σκεπτικό των αλαζόνων νικητών¨ "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας" ο μακαρθισμός με το κυνήγι μαγισσών που είχε κατασπαράξει τις δημοκρατικές ελευθερίες στην Βόρεια Αμερική, είχε μεταφερθεί σαν " φωτοτυπία" στην πολύπαθη Eλλάδα μας.
Η δεκαετία του 1950 είχε στιγματιστεί με την κρατική δολοφονία του "ανθρώπου με το γαρύφαλλο" Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του - πίσω από την πλάτη του τότε πρωθυπουργού Στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα- και με την παρότρυνση της cia που ήταν υπεράνω των κυβερνήσεων εκείνη την εποχή. Η δολοφονία του Μπελογιάννη είχε ξεσηκώσει τους διανοουμένους της Ευρώπης όπου συνέλεξαν υπογραφές συμπαράστασης και εστάλησαν στην ελληνική κυβέρνηση.
Ο μεγάλος ισπανογάλλος ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο, ο δημιουργός του πίνακα της "γκουέρνικα" της εποχής του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, απεικόνισε τον Μπελογιάννη μ`ένα γαρύφαλλο όπου και έκτοτε έμεινε στην ιστορία σαν "ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο."
Η δεκαετία του 1960 ήταν μια εποχή όπου η χώρα σιγά σιγά προσπαθούσε να εξέλθει από την ακραία φτώχεια και την υπανάπτυξη. Η Ελλάδα όμως ακόμη έστελνε τα βλαστάρια της κατά χιλιάδες στις φάμπρικες των ανεπτυγμένων χωρών του εξωτερικού.
"Εδώ στην ξένη χώρα
αχ τι στεναχώρια
Τι θα φάω τι θα πιω
τι θα στείλω στο χωριό."
Γιώργος Σκούρτης
Αλλά και νέα κοινωνικά στρώματα αναδύονταν και επιζητούσαν την συμμετοχή τους στο πολιτικό προσκήνιο.
Την προσπάθεια για εκδημοκρατισμό της χώρας ήλθε βίαια να διακόψει η αμερικανοκίνητη δικτατορία στις 21, Απριλίου του 1967.
Τα τανξ βγήκαν τα ξημερώματα με τις βαριές ερπύστριες κι άρχισαν να κυκλοφορούν στους δρόμους της πρωτεύουσας σκορπώντας τον πανικό και τον φόβο στους πολίτες.
Οι πολιτικοί αρχηγοί περιορίστηκαν σε "κατ`οίκον περιορισμόν" με εικοσιτετράωρη φρουρά, η εξορίστηκαν.
Η βουλή έκλεισε και ανεστάλησαν τα κυριότερα άρθρα του Συντάγματος.
Επεβλήθη κατάσταση πολιορκίας ,{εκτάκτου ανάγκης} και από τότε ίσχυσε ο στρατιωτικός νόμος όπου τα έκτακτα στρατοδικεία καταδίκαζαν τους πολίτες με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα στελέχη της αριστεράς πανελλαδικά εστάλησαν εξορία στα ξερονήσια της "άγονης γραμμής" του Αιγαίου.
Η Ελλάδα "είναι ασθενής" διακήρυττε στους λόγους του ο ηγέτης της χούντας Γεώργιος Παπαδόπουλος ο οποίος κατείχε την μοναδικότητα της "θεραπείας" δια των βασανιστηρίων της φάλλαγγας και των εικονικών δολοφονιών.Για να "θεραπεύσει" "το ασθενές σώμα της" την τοποθέτησε στον "γύψο" από το 1967 μέχρι το 1974, που οι άφρονες χουντικοί κατέστρεψαν "το νησί της Αφροδίτης" προκαλώντας την εισβολή και κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα.
Ο ηγέτης της αριστερής πτέρυγας της "Ε.Κ" Ανδρέας Γ. Παπανδρέου συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ.
Όταν αποφυλακίστηκε με την έντονη μεσολάβηση Αμερικανών διανοουμένων ηγήθηκε της αντίστασης του ΠΑΚ εξωτερικού.
Στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Α.Γ.Π στο εξωτερικό με τίτλο¨ "η Δημοκρατία Στο Απόσπασμα" έγραψε ότι η δικτατορία του 1967 στην Ελλάδα και η επέμβαση των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία το 1968 για να κατασταλλεί "η ΄Ανοιξη της Πράγας" ήταν πράξεις αστυνόμευσης των Αμερικανών στην χώρα μας , και της Σοβιετικής ένωσης στην Τσεχοσλοβακία. Η κάθε μεγάλη δύναμη έλεγχε το δικό της στρατόπεδο.
Και ότι ο συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο πρώτος πράκτορας της c.i.a που ανέλαβε πραξικοπηματικά την πρωθυπουργία σε χώρα της Ευρώπης.
Στην νεανική παρέα μας κι ο Γιώργος που είχε το 1968 συμμετάσχει στην αριστερή αντιστασιακή οργάνωση του ΠΑΜ με έντονη δράση.Το τμήμα ασφάλειας συνέλαβε την τοπική οργάνωση μετά από προδοσία,δικάστηκαν και φυλακίστηκαν. Στο εξάμηνο περίπου, αποφυλακίστηκαν εξαιτίας της "μεγαθυμίας" του δικτάτορα όπου έδωσε χάρη στους φυλακισμένους "στην πρώτη επαίτειο της επανάστασης."
Ο Κώστας είχε δικαστεί και φυλακιστεί με άλλα 4 άτομα διότι κατηγορήθηκαν ότι
πετούσε αυγά και τομάτες εναντίον ηγετικού στελέχους της ομάδας των αποστατών της "ΕΚ" το 1965.
Ο Στάμος ο βενιαμίν της παρέας μετέβη στην Αθήνα και λίγο καιρό αργότερα έγραψε ο ελεγχόμενος τύπος ότι "καταζητείται" από την δικτατορία μαζί με άλλους "τρομοκράτες" "για βομβιστικές ενέργειες."
Σαν "σεσημασμένοι δολοφόνοι" που ήμασταν δεν μπορούσε παρά να μας παρακολουθεί κατά πόδας ένα φρικιό, τον έλεγαν και σπιούνο, του τμήματος ασφαλείας και να καταγράφει κάθε μας κίνηση.
Εμείς όμως τον χαβά μας.Εξακολουθούσαμε να ονειρευόμαστε ένα κόσμο με "ψωμί, παιδεία, ελευθερία."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου