Οι μικρομεσαίοι και η αλήθεια
Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
«Ο βρεγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» λέει μια λαϊκή παροιμία. Στην προκειμένη περίπτωση η παρούσα κυβέρνηση ,υπό την πίεση του μνημονίου αναζητεί πόρους για να γεμίσει το δημόσιο ταμείο από παντού. Αν μπορούσε θα φορολογούσε και τον αέρα που αναπνέουν οι πολίτες -παρόλο που στα αστικά κέντρα είναι μολυσμένος, προκειμένου να μειώσει τα γιγαντιαία ελλείμματα του δημοσίου, που οι κυβερνήσεις με την άφρονα πολιτική τους διαχρονικά δημιούργησαν. Είναι γνωστό τοις πάσοι ότι υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή, όπως υπάρχει και στην Ιταλία , στην Ισπανία αλλά ακόμη και στην προηγμένη Σουηδία. Όχι όμως στα δυσθεώρητα Ελληνικά ποσοστά. Υπολογίζεται σε 30 Δις ευρώ η φοροδιαφυγή ετησίως. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου την ορίζει σε συνομιλίες του με ξένους ηγέτες, και σε συνεντεύξεις του στον διεθνή τύπο σε 20 δις ευρώ. Κανείς δεν γνωρίζει επακριβώς το μέγεθος επειδή η πονηρή κυρία είναι ασύλληπτη και κρυπτόμενη επιμελώς. Βεβαίως σοβαροί οικονομολόγοι καταμαρτυρούν στις κυβερνήσεις ότι υπάρχει πολυνομία και χορήγηση φορολογικής ασυλίας προνομίων και νόμιμης φοροδιαφυγής σε μεσαίες και μεγαλομεσαίες κοινωνικές ομάδες και φορείς του μεγάλου κεφαλαίου. Υπό το άγχος της συλλογής εσόδων η κυβέρνηση καλεί για μία ακόμη φορά τις Ελληνικές μικρές μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις να κλείσουν τα βιβλία τους , αυτή την φορά για μία ολόκληρη δεκαετία. Επειδή το ανίκανο κράτος είναι ανήμπορο, και αδύναμο να πατάξει την φοροδιαφυγή τσουβαλιάζει τους πάντες σε μια ρύθμιση, ωσάν όλοι συλήβδην και χωρίς καμία εξαίρεση να είναι φοροφυγάδες. Αυτό δεν είναι κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, του διαφωτισμού της Γαλλικής επανάστασης, και της Μαρξιστικής ουτοπίας. Είναι ένα κράτος που λειτουργεί ακόμη σαν μία μικρή και ασήμαντη επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει αυτή η ισοπέδωση και ουσιαστικά η φορολογική ασυλία, στους έχοντες κι κατέχοντες ,που θα πληρώσουν ελάχιστους φόρους και θα ξεφύγουν ακόμη μια φορά από τον έλεγχο της εφορίας; Η δαγκάνα της εφορίας θα πιάσει τους μικρούς και τους πολύ μικρούς επιχειρηματίες που κλείνουν κατά χιλιάδες .Αλλοίμονο στους μικρούς που αυτοκτονούν απελπισμένοι από τα χρέη, και απογοητευμένοι από το πικρό ποτήρι της ζωής. Πως θα πληρώσει ο ψιλικατζής της γειτονιάς, ο καφετζής, και γενικά ο μικροεπαγγελματίας φόρους για δέκα χρόνια πίσω; Δεν το σκέπτονται καθόλου ότι σε αυτόν τον φτωχόκοσμο δίνουν την χαριστική βολή; Πως θα πληρώσουν 500 ευρώ ετησίως για δέκα χρόνια , όταν ζορίζονται να ζήσουν την οικογένεια τους ; Αυτά είναι ψηλά γράμματα για τους αποπάνω που αποφασίζουν; Όμως δεν τους ενδιαφέρει επειδή οι κρατικοί γραφειοκράτες κάθονται στην θαλπωρή των υψηλών εισοδημάτων τους, κι όχι στην ανασφάλεια των μικροεπαγγελματιών, που αγωνιούν για τον καθημερινό άρτον τον επιούσιον. Οι χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες που θα κλείσουν θα μεγαλώσουν την ήδη διογκωμένη στρατιά των ανέργων. Η λαϊκή οργή θα γίνει ασυγκράτητο ποτάμι, και τότε πως θα εμποδιστούν να μην πνίξουν στη θάλασσα του Αιγαίου τους υπαίτιους της κρίσης; Βουλιάζουμε και το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί από μόνο του να ανανεωθεί και να επιβάλλει την αναγκαία κάθαρση Ας θυμηθούμε το ξεχασμένο σύνθημα για την τιμή των όπλων ¨»Αλλαγή αλλαγή λαϊκή συμμετοχή» «Η που ήσουν νιότη νάβλεπες πως θα γινόμουν άλλος». Βλέποντας αυτή την κατάσταση δεν μπορεί κανείς παρά να αναφωνήσει¨ Αιδώς Αργείοι. Λίγη αιδώς δεν βλάπτει?