Ο ΝΕΚΡΟΣ ΘΕΟΣ
"Τι κάνετε; Είστε καλά."
"Η οικογένεια; Τα παιδιά;"
"Σε τι μπορώ να σας εξυπηρετήσω;"
"Είμαι στην διάθεση σας.
Για οτιδήποτε."
"Δώστε μου να φιλήσω το χέρι σας."

Τον μισούσε τον εκμεταλλευτή
των ανθρώπων.
Όσο τίποτα στον κόσμο.
΄Τώρα όμως είχε τεράστια δύναμη.


Υπέκυπτε και του
φιλούσε δουλικά το χέρι.
Δεν ήταν βλάκας.
Έξυπνος ήταν και πονηρός.
Περίμενε πότε θα έρθει σε αδυναμία.
Όλοι οι άνθρωποι.
Κάποια στιγμή έχουν αδυναμίες.
Και πτώσεις.

Καιροφυλακτούσε και παραμόνευε.
Να έρθει η στιγμή.
Το χέρι που μισούσε.
Που τώρα φιλούσε .
Να το κόψει από τον πάτο.
Μπορεί να μην είναι Χριστιανικό.
Οι άνθρωποι μπροστά.
Στο ατομικό τους .
Συμφέρον δεν έχουν Θεό.

Τον προδίδουν για
μια χούφτα χρυσάφι.
Άλλωστε όπως είπε
κι ο φιλόσοφος του 19ου αιώνα.
"Ο Θεός είναι νεκρός."
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ