ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Το δέντρο στην αυλή μας.
Πελώριο να μας δροσίζει.
Το χαιρόμαστε όταν
είναι καταπράσινο.
Μελαγχολούμε. 
Το φθινόπωρο.
Όταν ξεραίνονται τα φύλλα.
Και πέφτουν στο έδαφος.

Όμως¨
"Τίποτα δεν πάει χαμένο"
Τα φύλλα καταλήγουν λίπασμα.
Η φύση προνοεί με σοφία.

Το αγαπημένο το δέντρο!!
Λυπήθηκε μέχρι δακρύων.
Το χρησιμοποίησαν για
αλλότριους σκοπούς.

Σ`ένα δυνατό κλαδί.
Ένας άνδρας σε πλήρη σύγχιση.
Και απελπισία.

Έδεσε σφιχτά την θηλιά στο
λαιμό του .
Κι άρχισε να αιωρείται στο κενό.
Το πένθος βαρύ για τον άνδρα.
Η λύπη ταιριάζει στο δέντρο.

Κλαίνε γοερά και τα δέντρα.

Πάνω του βεβηλώθηκε
Το ωραιότερο δώρο της φύσης.
Η ίδια η ζωή.
Η πολύτιμη ανθρώπινη ύπαρξη .

Μια φορά έρχεται.
Ο άνθρωπος στον κόσμο.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ