ΚΑΠΟΤΕ
Κάποτε ήταν απαγορευμένες.
Οι θεμιτές επιθυμίες.
Οι δρόμοι της χαράς.
Μονάχα της φωτιάς.

Κλειστοί λεωφόροι.
Με αλυσίδες.
-Και τα στενάκια φριχτά.
-Και αδιάβατα δρομάκια.
Πλήγωναν τα γυμνά μας
ποδαράκια.

Αν σού`κοβαν
"εισιτήριο ."
Οι εξουσίες.
Ήταν με παρακάλια
και δωροδοκίες.

Δρόμοι σκαμμένοι.
Με αγωνίες.
Και με χαμένες ευκαιρίες.
Μισή ζωή τι να την κάνεις.
Ποιο ήταν το μέλλον.
Για να προκάνεις;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ