ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ
Ανεπανάληπτε Σουρή.
Στίχους σου διαβάζω.
Και χύνω ένα δάκρυ μου.
Που ακόμη δεν σου μοιάζω.
Πέρασες λίγο από την Κρήτη;
Να αφήσεις λίγη σπορά;
Γιατί; Μεγάλη συμφορά.
Που δεν υπάρχει δεύτερος.
Σουρής στην οικουμένη.
Και μένει τώρα η μούρη μου.
μονίμως ....ξυνισμένη.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ