ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ * ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά της παρούσας τρικομματικής κυβέρνησης, είδαμε ότι οι κυβερνητικοί προτίθενται να πουλήσουνότι απέμεινε από τις ΔΕΚΟ, ακόμη την ΕΥΔΑΠ της πρωτεύουσας, και την ΕΥΑΘ της συμπρωτεύουσας. Λογικό είναι το κράτος ,να απολέσει μέρος από τον επιχειρηματικό του ρόλο. Ειδικά στην Ελλάδα που γνωρίζουμε πολύ καλά τον πελατειακό και ρουσφετολογικό χαρακτήρα του κράτους και που ευχόμαστε να αλλάξει.. Εξυγιαντικό για τα δημόσια οικονομικά είναι να κλείσουν όσοι οργανισμοί κοστίζουν στο δημόσιο ταμείο ,και δεν παράγουν έργο.Όσες όμως ΔΕΚΟ είναι κερδοφόρες όπως η βιομηχανία ζαχάρεως και ο ΟΠΑΠ όπου το κράτος έχει ώφελος γιατί να πουληθούν; Εν ονόματι των δογματικών εντολών του Δ.Ν.Τ και της Ε.Κ.Τ να πουληθούν κα τα χρυσαφικά μας; Σε όλα χρειάζεται σύνεση και μέτρο. Θα ήταν ολέθριο λάθος να υιοθετήσει η κυβέρνηση τις έτοιμες συνταγές του Δ.Ν.Τ που εφαρμόστηκαν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως στην Αργεντινή, όπου οι φτωχότεροι έμειναν χωρίς νερό γιατί δεν είχαν να το πληρώσουν? . Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, και είναι υποχρέωση του κράτους να το παρέχει σε χαμηλή τιμή, σε όλους τους πολίτες. Δεν είναι ανεκτό να αφεθεί στα χέρια των ιδιωτικών μονοπωλίων που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος.Στο κάτω κάτω της γραφής ένα μέρος του κόσμου ψήφισε τα κόμματα που κυβερνούν επειδή του υποσχέθηκαν ότι θα επαναδιαπραγματευτούν το μνημόνιο, και όχι ότι θα το εφαρμόσουν όπως έχει. Μήπως δεν πήραν το μήνυμα από τους ψηφοφόρους; Αν όχι, δεν θα μακροημερεύσουν στην εξουσία. Το γνωρίζουμε ότι η Γερμανική προτεσταντική και συντηρητική ελίτ δείχνει τα δόντια της στην Ελλάδα με τιμωρητική διάθεση.Ότι προσπαθεί να Ασιατοποιήσει τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου κι όχι μόνο. Το ίδιο κι ο λαός στις εκλογές τιμώρησε τα κόμματα που κατάντησαν την χώρα του επαίτη της Ευρώπης. Το δυστύχημα είναι ότι δεν τα εξαφάνισε αλλά μας ξανακυβερνούν αποδυναμωμένα, εξαιρουμένου της ΔΗΜΑΡ. Ο λαός βεβαίως ούτε αμέτοχος ευθυνών είναι για την σημερινή κατάσταση, ούτε αθώος αλλά έχει τις λιγότερες ευθύνες γιατί δεν είχε την εξουσία. Το γνωρίζουμε επίσης ότι εμείς δεν έχουμε την οικονομική δύναμη και την διαπραγματευτική ισχύ της Ιταλίας, ούτε το μέγεθος της Ισπανίας. Ορισμένες όμως πολιτικές όπως η ιδιωτικοποίηση του νερού ή της ΔΕΗ δεν πρέπει να της αφήσουμε να περάσουν αβρόχοις ποσοί. Πρέπει να πείσουμε τις φίλιες δυνάμεις και τους λαούς στην Ευρώπη, που τους περιμένει η ίδια τύχη, να μην αφήσουν τις πολιτικές ελίτ να εξωθήσουν τους Έλληνες στα άκρα «Ασφαλώς ο καπιταλισμός ακμάζει σε αντιπροσωπευτικά δημοκρατικά καθεστώτα που υιοθετούν φιλικές προς τις αγορές πολιτικές, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις και οι απορρυθμίσεις. Τι συμβαίνει όμως όταν οι δημοκρατικές επιλογές των πολιτών δεν αρέσουν στους ξένους επενδυτές; Τι συμβαίνει για παράδειγμα , όταν αποφασίζουν να εθνικοποιήσουν μια εταιρεία τηλεφωνίας ή να ασκήσουν μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στον πετρελαϊκό και ορυκτό πλούτο τους; Η απάντηση είναι χιλιάδες νεκροί.» «Στις ημέρες μας όμως οι επεμβάσεις των ελευθέρων αγορών εναντίον δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων είναι συνήθως πιο έμμεσες. Μπορεί να έχουν την μορφή μιας οδηγίας του Δ.Ν.Τ που απαιτεί από τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν νοσήλια καταργώντας την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να περικόψουν δισεκατομμύρια από τον προϋπολογισμό του δημοσίου τομέα, να ιδιωτικοποιήσουν το σύστημα ύδρευσης.» ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΙΝ -ΦΡΑΧΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΥΡΑ {Εκδόσεις Λιβάνη.} Συγγραφέας