Σάββατο 21 Ιουλίου 2012


ΔΙΗΓΗΜΑ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ Ο Περικλής πλησίαζε τα εβδομήντα. Δεν το έβαζε όμως κάτω. Τι είναι σήμερα ένας εβδομηντάρης. Ένας έφηβος της εποχής μας. Ήταν ακόμη ένας ζωντανός άνθρωπος και αεικίνητος. Δεν ησύχαζε ποτέ. «Έχω καιρό έλεγε να ηρεμήσω, όταν κοιμηθώ στον τον αιώνιο ύπνο, που περιμένει μια ημέρα όλους τους ανθρώπους.»Ο Περικλής δεν ήταν ιδιαίτερα καταπονημένος γιατί ήταν ελεύθερο πουλί. Ποτέ δεν είχε παντρευτεί ποτέ δεν είχε χωρίσει , δεν είχε οικογένεια, παιδιά, εγγόνια, βάσανα και στενοχώριες. Ο Περικλής δεν είχε όμως και μυαλό. Το μυαλό του ήταν άπηκτο. Η ωριμότητα του ήταν μεταξύ παιδιού και εφήβου. Με την παρέα του σ`εκείνη την καφετέρια που σύχναζαν, ήταν φωνακλάς και μιλούσε διαρκώς για γυναίκες. «Σοβαρέψου Περικλή, τον παρατηρούσαν οι φίλοι του.» «Μας ακούνε οι θαμώνες της καφετέριας, και μας κοιτάζουν περίεργα.» «Εμείς δεν είμαστε σαν και σένα μαγκούφηδες , έχουμε κι ένα πρόσωπο στην κοινωνία.» Αυτός συνέχιζε να μιλά για την απαγορευμένη ανατομία των γυναικών, σαν να ήταν μόνος στην αίθουσα. «Εσύ Περικλή μου, του λέει ο Διονύσης γελώντας δεν έχεις τίποτα άλλο που να σε απασχολεί παρά μόνο το πουλί σου. «Εδώ ο κόσμος καίγεται, και το νινί χτενίζεται που λέει ο λόγος.» Η κρίση έχει ξεπατώσει την ελληνική κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι σιτίζονται από την φιλανθρωπία της εκκλησίας, από κοινωνικές οργανώσεις αλληλοβοήθειας, και από τους Δήμους. «Οι γιατροί του κόσμου» αναφέρουν σε συνεντεύξεις τους, ότι καθημερινώς αυξάνονται οι πολίτες που προσέρχονται σε αυτούς επειδή είναι άνεργοι και ανασφάλιστοι.» «Εσύ Περικλή το χαβά σου.» «Τι να κάνω εγώ απαντά ο Περικλής. «Μπορώ να διορθώσω τα στραβά του κόσμου;» «Έχει δίκιο ο Διονύσης του λέει ο Δημήτρης. «Εγώ τώρα σκέπτομαι τα δύο παιδιά μου την Ανδριάνα και τον Χρίστο, που είναι πτυχιούχοι Α.Ε.Ι και δουλεύουν όπου βρουν, για να μην κάθονται και επιβαρύνουν την χαμηλή σύνταξη μου. Την ευχή μου να έχουν τα παιδιά μου, γιατί με συμμερίζονται και είναι καλά παιδιά, είπε ο Δημήτρης συγκινημένος . «Μερικοί φίλοι μου, μου λένε ότι τα παιδιά τους, τους έχουν ρημάξει στο φέρε και φέρε. Δεν τους αφήνουν ψιλά ούτε για καφέ.» Ο Περικλής απτόητος τους λέει μειδιώντας. «Ποιος σας είπε να κάνετε οικογένειες βρε κορόιδα. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω υποχρεώσεις και διασκεδάζω την ζωή μου.» Πράγματι ο Περικλής είχε μια καλή σύνταξη δημοσίου υπαλλήλου πριν την πετσοκόψει το δημόσιο, δύο ενοίκια από ακίνητα, μετρητά υπό προθεσμία στην τράπεζα, αλλά και ένα μικρό σκάφος που το είχε αγοράσει κοψοχρονιά για να το παίζει πλούσιος ωραίος και σκαφάτος. Το ότι δεν γνώριζε τους κανόνες ναυσιπλοϊας, ούτε πως παίρνει μπροστά η μηχανή, αλλά ούτε και να κάνει τον καπετάνιο ουδόλως τον ενοχλούσε. Αρκεί που βρισκόταν κάποιοι φίλοι του που γνώριζαν πλοήγηση έπαιρναν μαζί τους και μερικές πουτανίτσες από αυτές που έκαναν πληρωμένο σεξ και έκοβαν θαλάσσιες βόλτες. Ήταν άραγε ευτυχισμένος ο Περικλής μέσα στην άγνοια του; Είχε ποτέ αγαπηθεί από γυναίκα; Είχε αγαπήσει γυναίκα; Με ποιες αξίες και αρχές είχε δώσει νόημα στην ύπαρξη του; Είχε καθόλου βάθος σκέψης και ίχνος προβληματισμού γύρω από το ανθρώπινο είναι; Στην παρέα του πάντως φαινόταν τόσο αβαθής ,και με μια ανόητη παιδικότητα. Μιλούσε πολύ για γυναίκες με την λαχτάρα του έφηβου, που δεν είχε γνωρίσει ακόμη το άλλο φίλο, και ήθελε να το κατακτήσει όπως οι άνδρες της γενιάς του. Ο Περικλής ίσως να μην είχε συνάψει ποτέ δεσμό. Ποτέ δεν το έκρυβε και παινευόταν ότι έπαιρνε πότε το σεξουαλικό βοήθημα «βιάγκρα» και πότε το «κιαλίς», όταν πήγαινε με πόρνες. Μάλιστα όπως έλεγε, πήγαινε μόνο με νεαρές πόρνες, αλλοδαπές όπου με 30,ή 40 ευρώ¨ «τα κάνουν όλα» κατά την έκφραση του Περικλή. Οι νεαρές γυναίκες, κυρίως από το πρώην ανατολικό μπλοκ είχαν πλημμυρίσει τα τελευταία χρόνια την χώρα μας. Δυστυχισμένες νεαρές υπάρξεις παρασυρμένες από αδίστακτους δουλεμπόρους πουλούσαν το τρυφερό κορμί τους, και έδιναν τα χρήματα στους νταβατζήδες τους. «Δεν τα λυπάσαι τα κοριτσάκια που έρχονται εδώ και πουλάνε το κορμί τους, του λέει μια μέρα με αυστηρότητα ο καθηγητής της παρέας.» «Δεν παρατάς τα ηθικοπλαστικά κ. καθηγητά, του απαντά γελώντας ο Περικλής. «Γιατί τσιγκουνεύεσαι τα λεφτά και δεν πας καμιά φορά με κοπέλα να ξεχαρμιανιάσεις; «Εγώ σου μιλάω σοβαρά αλλά εσύ αδιόρθωτος» του απάντησε ο καθηγητής. Ο Ξενοφών που ήταν και ο καλαμπουρτζής της παρέας είχε ονομάσει τον Περικλή¨ «μορφωτικό ακόλουθο ανατολικοευρωπαϊκών χωρών.» Όταν ο Περικλής καθυστερούσε να έρθει στην παρέα πάντα ο Ξενοφών ρωτούσε ¨ «Που είναι ο ακόλουθος» . «Δεν ήρθε σήμερα ο ακόλουθος;» Εκείνη την Παρασκευή το βράδυ από την μεγάλη παρέα των συνταξιούχων είχαν έρθει μονάχα δύο άνδρες ο Αντώνης και ο Κώστας. Συζητούσαν μεταξύ τους μέχρι που σε λίγο ήρθε και ο Περικλής και τους παρακολουθούσε που συζητούσαν ζωηρά. Μιλούσε ο Αντώνης και ό άλλος κουνούσε το κεφάλι του. «Σήμερα ο κάθε άνθρωπος ζει στην μοναξιά του. Δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή μεταξύ των ανθρώπων. Ζούμε σε ένα διαρκές στρες είτε για να εξασφαλίσουμε ένα αβέβαιο παρόν λόγω της οικονομικής κρίσης είτε για όσους μπορούν προσπαθούν για περισσότερα υλικά αγαθά. Χάσαμε την ψυχή μας, και την παραδώσαμε στον θεό του χρήματος και της υλικής ευημερίας. Αυτή η ευμάρεια δεν κράτησε πολύ γιατί ήταν μια φούσκα..» Τώρα θα πληρώσουν τα παιδιά μας τα λάθη των παλιότερων γενεών.» Ακούει τον διάλογο ο Περικλής και τους λέει¨ «Κύριοι πολύ προβληματισμός έπεσε απόψε στο τραπέζι.» «Σε λίγο περιμένω μια μικρούλα. «Να πάρω τηλέφωνο να έρθουν δύο κοπελίτσες μόνο με 40 ευρώ και για σας.» Πάντα αδιόρθωτος ήταν ο Περικλής .Στα εβδομήντα του θα άλλαζε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου