ΒΙΩΜΑ ΜΟΥ
Από παιδί αγωνιζόμουν. 
Μου άρεσε το τρέξιμο
Και ο αθλητισμός.
Δεν ονειρευόμουν να γίνω
πρωταθλητής.
Με ικανοποιούσε η χαρά
της συμμετοχής. 

Στον κοινό αγώνα όλοι μαζί.
Έτρεχα τότε πάνω σε
χωματόδρομος με πληγές
στα πόδια μου.
Μέχρι οι δρόμοι να
αποκτήσουν ασφαλτοτάπητα.
Για κούνιες και παιδικές χαρές
ώστε να παίζουν
τα παιδιά.

Ακόμη και παγκάκια να
ξεκουράζονται οι φτωχές
ξεδοντιασμένες γιαγιάδες τους.
Πάντα συμμετέχω στους αγώνες.
Και όσο ζω έστω κι αν
μου έχουν πέσει
τα δόντια, αθλητής
θα παραμείνω.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ