Ο ΙΔΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Μην με κοιτάζεις παράξενα.
Που ζάρωσα μικρέ.
Κάποτε όπως κι εμένα 
θα γεράσεις.
Από τον ίδιο δρόμο.
Που διάβηκα, κι εσύ 
θα περάσεις.

Πόσοι και πόσοι ήρθαν.
Σε τούτο τον δρόμο.
Με τα πλατάνια.
Τα τρεχούμενα ποτάμια.
Τον φωτεινό τον ουρανό.
Κι όμως ποτέ δεν ξεδίψασαν
από το δροσερό
της πηγής νερό.

Γιατί το πλήθος περίμενε
Στην ουρά.
Να δοκιμάσει κι εκείνο
της ζωής την χαρά.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ