ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΗΠΟΥ ΜΟΥ
Μια ημέρα σαν κι αυτή φύτεψα
στον κήπο μου ένα δέντρο.
Το φρόντιζα καλά να μην μου ξηραθεί.
Καθημερινά το πότιζα και τακτικά πετούσα
στις ρίζες του λίπασμα.
Το έβλεπα που ψήλωνε και το καμάρωνα.
Έδειχνα με χαρά στους επισκέπτες
τα φρέσκα του κλωνάρια.
Και με υπερηφάνεια.
Μια σκοτεινή ημέρα τα κλωνάρια
μαραίνονταν, ξηραίνονταν, κρέμονταν
άγαρμπα, έτοιμα να πέσουν.
Ω! Τι συμφορά μου.
Πάει η περηφάνια μου για το απόκτημα μου.
Γιατί βλαστάρια μου μαραθήκατε;
Δεν σας πότιζα;
Δεν σας φρόντιζα;
Δεν σας αγαπούσα;
Γιατί βλαστάρια μου γιατί;
Μου γεμίσατε με πίκρα την ψυχή;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Μια ημέρα σαν κι αυτή φύτεψα
στον κήπο μου ένα δέντρο.
Το φρόντιζα καλά να μην μου ξηραθεί.
Καθημερινά το πότιζα και τακτικά πετούσα
στις ρίζες του λίπασμα.
Το έβλεπα που ψήλωνε και το καμάρωνα.
Έδειχνα με χαρά στους επισκέπτες
τα φρέσκα του κλωνάρια.
Και με υπερηφάνεια.
Μια σκοτεινή ημέρα τα κλωνάρια
μαραίνονταν, ξηραίνονταν, κρέμονταν
άγαρμπα, έτοιμα να πέσουν.
Ω! Τι συμφορά μου.
Πάει η περηφάνια μου για το απόκτημα μου.
Γιατί βλαστάρια μου μαραθήκατε;
Δεν σας πότιζα;
Δεν σας φρόντιζα;
Δεν σας αγαπούσα;
Γιατί βλαστάρια μου γιατί;
Μου γεμίσατε με πίκρα την ψυχή;
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου