ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Σώπα όπου να`ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"
Γιάννης Ρίτσος
Για την κρίση δημοσίου Ελληνικού χρέους είναι αλήθεια ότι φταίει η κακοδιαχείριση. Το κόμμα κράτος και η νομή του ,τα ρουσφέτια, η διαφθορά, οι δημόσιες σπατάλες, χωρίς όρια και έλεος. Ποιοι ωφελήθηκαν; Οι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες με τον λαό να τρώει τα ψίχουλα από το τραπέζι για να μην φωνάζει δυνατά.Επίσης μερικοί ανεύθυνοι εργατοπατέρες, κι οι συντεχνίες που ενδιαφερόταν για την τσέπη τους και όχι για το κοινό καλό. Δεν διέθεταν όλοι αυτοί, ούτε τσίπα ούτε κανένα σεβασμό στο δημόσιο χρήμα λέτε και δεν ήταν ιδρώτας των φορολογουμένων αλλά κάποιο χαρτί περιτυλίγματος για τα σκουπίδια.Πάντως μερικοί -λίγοι- μίλησαν για το δημόσιο χρέος, αλλά ήταν¨ "φωνή βοώντως εν τη ερήμω." Μήπως θυμάστε τον τότε πρωθυπουργό της οικουμενικής το 1990 Ξενοφώντα Ζολώτα που είπε στους δημοσιογράφους ότι¨ "αγκομάχησε να βρει λεφτά για τις συντάξεις;" Την δεκαετία του 1980 {προς το τέλος, επίσης}, θυμάμαι ότι ο Λεωνίδας Κύρκος είχε κρούσει το κώδωνα του κινδύνου για το ύψος του δημοσίου χρέους. Την δεκαετία του 1990 ο δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος τακτικά έγραφε στο "Βήμα" της Κυριακής και στηλίτευε τις κυβερνήσεις για το δημόσιο χρέος. Κατά την επανάκαμψη του στην πρωθυπουργία το 1994 ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι¨ "ή θα τσακίσουμε το δημόσιο χρέος ή το δημόσιο χρέος θα τσακίσει τη χώρα." Αλίευσα στην αρχή της κρίσης στο διαδίκτυο και ένα άρθρο του νεαρού βουλευτή στις αρχές της δεκαετίας του 1990 Κωστάκη Καραμανλή του μετέπειτα πρωθυπουργού, όπου έγραφε ότι¨ "όταν σκάσει η φούσκα του δημοσίου χρέους τότε θα αρχίσουν οι αλληλοκατηγορίες και το ένα κόμμα θα κατηγορεί το άλλο." Προφήτης ήταν; Τότε βέβαια η Ελλάδα είχε δικό της εκδοτήριο χρήματος έκοβε μονέδα και τροφοδοτούσε τον πληθωρισμό. Η κάθετη πτώση ξεκίνησε όταν η Ελλάδα έχασε το εκδοτικό προνόμιο με την ένταξη μας στην ΟΝΕ που ήταν μόνο Ν.Ε και άρχισε "χωρίς περίσκεψιν χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ" να ξοδεύει αφειδώς χρήμα και να θησαυρίζουν οι άφρονες τραπεζίτες, και άλλοι ολιγάρχες, αντί να νοικοκυρέψει την οικονομία. Το σπάταλο και ανοικοκύρευτο κράτος ήταν επόμενο στην έναρξη της παγκόσμιας κρίσης, να μπει στο στόχαστρο των αγορών. "Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται." Όχι όμως κι ο λαός που υπέστη απότομα¨ "το δόγμα του σοκ." Και έπεσε αναίσθητος στο πάτωμα.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
"Σώπα όπου να`ναι θα σημάνουν οι καμπάνες"
Γιάννης Ρίτσος
Για την κρίση δημοσίου Ελληνικού χρέους είναι αλήθεια ότι φταίει η κακοδιαχείριση. Το κόμμα κράτος και η νομή του ,τα ρουσφέτια, η διαφθορά, οι δημόσιες σπατάλες, χωρίς όρια και έλεος. Ποιοι ωφελήθηκαν; Οι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες με τον λαό να τρώει τα ψίχουλα από το τραπέζι για να μην φωνάζει δυνατά.Επίσης μερικοί ανεύθυνοι εργατοπατέρες, κι οι συντεχνίες που ενδιαφερόταν για την τσέπη τους και όχι για το κοινό καλό. Δεν διέθεταν όλοι αυτοί, ούτε τσίπα ούτε κανένα σεβασμό στο δημόσιο χρήμα λέτε και δεν ήταν ιδρώτας των φορολογουμένων αλλά κάποιο χαρτί περιτυλίγματος για τα σκουπίδια.Πάντως μερικοί -λίγοι- μίλησαν για το δημόσιο χρέος, αλλά ήταν¨ "φωνή βοώντως εν τη ερήμω." Μήπως θυμάστε τον τότε πρωθυπουργό της οικουμενικής το 1990 Ξενοφώντα Ζολώτα που είπε στους δημοσιογράφους ότι¨ "αγκομάχησε να βρει λεφτά για τις συντάξεις;" Την δεκαετία του 1980 {προς το τέλος, επίσης}, θυμάμαι ότι ο Λεωνίδας Κύρκος είχε κρούσει το κώδωνα του κινδύνου για το ύψος του δημοσίου χρέους. Την δεκαετία του 1990 ο δημοσιογράφος Γιάννης Μαρίνος τακτικά έγραφε στο "Βήμα" της Κυριακής και στηλίτευε τις κυβερνήσεις για το δημόσιο χρέος. Κατά την επανάκαμψη του στην πρωθυπουργία το 1994 ο Ανδρέας Γ. Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι¨ "ή θα τσακίσουμε το δημόσιο χρέος ή το δημόσιο χρέος θα τσακίσει τη χώρα." Αλίευσα στην αρχή της κρίσης στο διαδίκτυο και ένα άρθρο του νεαρού βουλευτή στις αρχές της δεκαετίας του 1990 Κωστάκη Καραμανλή του μετέπειτα πρωθυπουργού, όπου έγραφε ότι¨ "όταν σκάσει η φούσκα του δημοσίου χρέους τότε θα αρχίσουν οι αλληλοκατηγορίες και το ένα κόμμα θα κατηγορεί το άλλο." Προφήτης ήταν; Τότε βέβαια η Ελλάδα είχε δικό της εκδοτήριο χρήματος έκοβε μονέδα και τροφοδοτούσε τον πληθωρισμό. Η κάθετη πτώση ξεκίνησε όταν η Ελλάδα έχασε το εκδοτικό προνόμιο με την ένταξη μας στην ΟΝΕ που ήταν μόνο Ν.Ε και άρχισε "χωρίς περίσκεψιν χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ" να ξοδεύει αφειδώς χρήμα και να θησαυρίζουν οι άφρονες τραπεζίτες, και άλλοι ολιγάρχες, αντί να νοικοκυρέψει την οικονομία. Το σπάταλο και ανοικοκύρευτο κράτος ήταν επόμενο στην έναρξη της παγκόσμιας κρίσης, να μπει στο στόχαστρο των αγορών. "Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται." Όχι όμως κι ο λαός που υπέστη απότομα¨ "το δόγμα του σοκ." Και έπεσε αναίσθητος στο πάτωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου