ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΦΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
------------------------------------------
"Σώπα όπου νάναι
θα σημάνουν οι καμπάνες."
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Ευτυχισμένοι εμείς που μεγαλώσαμε με τραγούδια των Χατζηδάκη Θεοδωράκη όπου μελοποίησαν ποιήματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών.
Μ.Δ
----------------------------------------------
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
------------------------------------------
"Σώπα όπου νάναι
θα σημάνουν οι καμπάνες."
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Ευτυχισμένοι εμείς που μεγαλώσαμε με τραγούδια των Χατζηδάκη Θεοδωράκη όπου μελοποίησαν ποιήματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών.
Μ.Δ
----------------------------------------------
Ο μακαρίτης ηθοποιός Πέτρος Φυσούν έχει δηλώσει σε συνέντευξη του ότι¨
«Έχω περπατήσει ξυπόλητος, έχω φάει σκουπίδια, οκτώ ετών πουλούσα κουλούρια για να ζήσω».
Ο Φυσούν γεννήθηκε το 1933.
Ο υποφαινόμενος ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1948.
Μόλις τέλειωσα το δημοτικό σχολείο από 12 ετών πουλούσα μέχρι τα 20 που πήγα στον στρατό ως πλανόδιος με καροτσάκι στα Χανιά τα εξής ¨ παρακαλώ πιάστε χαρτί και μολύβ鴨
Πριν τελειώσω το δημοτικό ως μπόμπιρας πουλούσα φυστίκια σε θερινά σινεμά τα βράδια το καλοκαίρι, και την ημέρα καραμέλες στα λεωφορεία του υπεραστικού ΚΤΕΛ .
Όταν "ξεσκόλισα" στα 12, το 1960.
Βραστά καλαμπόκια, παστέλια σε ταμπλά, κουλούρια, παγωτά "Όλυμπος" το καλοκαίρι, γλυκά το χειμώνα, ψιλικά, και σουβλάκια πάντα ως πλανόδιος με καροτσάκι.
Ο κάθε άνθρωπος είναι γέννημα της εποχής του και βιώνει την δική του προσωπική ιστορία.
Την εποχή που μεγάλωνε η γεννά μου, η Ελλάδα είχε βγει από την τριπλή κατοχή και από ένα σπαρακτικό εμφύλιο πόλεμο.
Πλήρωσε και με τόκο τις συνέπειες και των δύο πολέμων η χώρα, κατεστραμμένη με νεκρούς στην κατοχή και υλικές ζημιές, με νεκρούς στον εμφύλιο, με νέους ανθρώπους που αυτοεξορίστηκαν στις χώρες του "ανατολικού μπλοκ" όπου ο πολύς Βρετανός συντηρητικός πρωθυπουργός ΟΥΊΝΣΤΟΝ ΤΣΏΡΤΣΙΛ είχε "βαφτίσει" χώρες του "σιδηρού παραπετάσματος."
Ο καπιταλισμός ασφαλώς σου παρείχε "ελευθερία" αν ήσουν πολύ φτωχός να πεθαίνεις ζητιανεύοντας και περιφρονημένος.
Τότε που πήγαινε στο δημοτικό η γενιά μας, τα περισσότερα παιδάκια ήταν υποσιτισμένα και έμοιαζαν{ όπως σήμερα βλέπουμε στην τηλεόραση,} σαν μερικά παιδιά των φτωχών Αφρικάνικων χωρών.
Στο δημοτικό, μας έδινε το κράτος ένα κυπελάκι γάλα, λίγο κίτρινο τυρί και μια φετούλα ψωμί με βούτυρο.
Τα τρόφιμα ήταν φιλανθρωπική βοήθεια από τους εύπορους Αμερικάνους.
Τι θυμήθηκα τώρα διαβάζοντας για την φτώχεια που πέρασε στην παιδική του ηλικία ο μεγάλος ηθοποιός Πέτρος Φυσούν.
Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι βλέπετε ζουν με τις αναμνήσεις τους.
«Έχω περπατήσει ξυπόλητος, έχω φάει σκουπίδια, οκτώ ετών πουλούσα κουλούρια για να ζήσω».
Ο Φυσούν γεννήθηκε το 1933.
Ο υποφαινόμενος ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1948.
Μόλις τέλειωσα το δημοτικό σχολείο από 12 ετών πουλούσα μέχρι τα 20 που πήγα στον στρατό ως πλανόδιος με καροτσάκι στα Χανιά τα εξής ¨ παρακαλώ πιάστε χαρτί και μολύβ鴨
Πριν τελειώσω το δημοτικό ως μπόμπιρας πουλούσα φυστίκια σε θερινά σινεμά τα βράδια το καλοκαίρι, και την ημέρα καραμέλες στα λεωφορεία του υπεραστικού ΚΤΕΛ .
Όταν "ξεσκόλισα" στα 12, το 1960.
Βραστά καλαμπόκια, παστέλια σε ταμπλά, κουλούρια, παγωτά "Όλυμπος" το καλοκαίρι, γλυκά το χειμώνα, ψιλικά, και σουβλάκια πάντα ως πλανόδιος με καροτσάκι.
Ο κάθε άνθρωπος είναι γέννημα της εποχής του και βιώνει την δική του προσωπική ιστορία.
Την εποχή που μεγάλωνε η γεννά μου, η Ελλάδα είχε βγει από την τριπλή κατοχή και από ένα σπαρακτικό εμφύλιο πόλεμο.
Πλήρωσε και με τόκο τις συνέπειες και των δύο πολέμων η χώρα, κατεστραμμένη με νεκρούς στην κατοχή και υλικές ζημιές, με νεκρούς στον εμφύλιο, με νέους ανθρώπους που αυτοεξορίστηκαν στις χώρες του "ανατολικού μπλοκ" όπου ο πολύς Βρετανός συντηρητικός πρωθυπουργός ΟΥΊΝΣΤΟΝ ΤΣΏΡΤΣΙΛ είχε "βαφτίσει" χώρες του "σιδηρού παραπετάσματος."
Ο καπιταλισμός ασφαλώς σου παρείχε "ελευθερία" αν ήσουν πολύ φτωχός να πεθαίνεις ζητιανεύοντας και περιφρονημένος.
Τότε που πήγαινε στο δημοτικό η γενιά μας, τα περισσότερα παιδάκια ήταν υποσιτισμένα και έμοιαζαν{ όπως σήμερα βλέπουμε στην τηλεόραση,} σαν μερικά παιδιά των φτωχών Αφρικάνικων χωρών.
Στο δημοτικό, μας έδινε το κράτος ένα κυπελάκι γάλα, λίγο κίτρινο τυρί και μια φετούλα ψωμί με βούτυρο.
Τα τρόφιμα ήταν φιλανθρωπική βοήθεια από τους εύπορους Αμερικάνους.
Τι θυμήθηκα τώρα διαβάζοντας για την φτώχεια που πέρασε στην παιδική του ηλικία ο μεγάλος ηθοποιός Πέτρος Φυσούν.
Οι ηλικιωμένοι άνθρωποι βλέπετε ζουν με τις αναμνήσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου