ΑΚΑΝΘΩΔΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις». Κ.Καβάφης
Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι σημερινό για την Ευρώπη. Οι μεγάλες χώρες της Ευρώπης που υπήρξαν αποικιοκρατικές , μακέλευαν τους λαούς της Ασίας και της Αφρικής , και τους λήστευαν τις πρώτες ύλες. Οι άνθρωποι απελπισμένοι αναγκαζόταν , να εκπατριστούν στις Μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού, για να ζήσουν έστω και μια υποβαθμισμένη χαμοζωή. Δουλεύοντας στις φάμπρικες νυχθημερόν, στα ορυχεία, στα αγροκτήματα, και στη λάντζα των εστιατορίων της δύσης. Πρόσφατα επισκέφθηκε ανώτατος εκπρόσωπος της Παπικής εκκλησίας το Λονδίνο. Πριν την επίσκεψη του είχε δηλώσει ότι το Λονδίνο μοιάζει με τριτοκοσμική πρωτεύουσα, εξαιτίας της πληθώρας των εγχρώμων μεταναστών. Δημιουργήθηκε θόρυβος από τα μέσα ενημέρωσης, και αναγκάστηκε να ανακαλέσει την δήλωση του. Δεν σημαίνει όμως ότι οι δυτικές χώρες δεν έχουν υποδεχθεί εκατομμύρια μεταναστών. Θυμηθείτε τις δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί όταν ήταν υπουργός των εσωτερικών και πραγματοποιήθηκε η εξέγερση των κολασμένων μεταναστών των υποβαθμισμένων προαστίων του Παρισιού. Μίλησε περί «αλητών» , και τους αντιμετώπισε με την καταστολή των ΜΑΤ. Οι «αλήτες» όμως αυτοί νεαρά παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς μεταναστών , τύχαιναν ρατσιστικής αντιμετώπισης από τους εργοδότες ,και δεν μπορούσαν να βρουν εργασία. Ζούσαν σε γκέτο σε παλιά σπίτια με πανάκριβα ενοίκια, και η αστυνομία ούτε καν τους επέτρεπε να εισέλθουν στο κέντρο του Παρισιού, για να μην χαλάσουν την όμορφη ειδυλλιακή εικόνα του, που φέρνει άφθονο τουριστικό συνάλλαγμα. Όταν οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν σαν ποντίκια, είναι επόμενο ότι δημιουργείται μια εκρηκτική ατμόσφαιρα όπου μία σπίθα χρειάζεται για να ανάψει η πυρκαγιά. Στις ημέρες μας, η Αμερική με τους συμμάχους της νατοϊκούς {μέσα και η ψωροκώσταινα», εξαπέλυσαν πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν ,και η Τουρκία πολεμούσε τους Κούρδους στο έδαφος της. Όλη αυτή η αναστάτωση της ζωής των κατοίκων, ο θάνατος και η καταστροφή του πολέμου δημιουργεί χιλιάδες ξεσπιτωμένους από τις εστίες τους αναζητώντας καλύτερη τύχη .Μία άλλη σοβαρή παράμετρος είναι η φτώχεια και η ιλιγγιώδη αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη. Η Κίνα απαγόρευσε στα νέα ανδρόγυνα να κάνουν πάνω από ένα παιδί . Και σήμερα έχει φθάσει ο πληθυσμός {1.200.000.000} περίπου. Η Ινδία άφησε ελεύθερες τις γεννήσεις, και ο πληθυσμός της έφθασε στο ύψος του Κινέζικου πληθυσμού . Γενικά όμως αυξήθηκε ο πληθυσμός της όλης της γης κι έχει φθάσει στα 7 δισεκατομμύρια περίπου . Μόνο οι άνθρωποι που κατοικούν στον δυτικό κόσμο έχουν παρά την κρίση ένα προηγμένο επίπεδο ζωής, και είναι περίπου ενάμισι δισεκατομμύριο . Τα πολλά δις των ανθρώπων , του τρίτου και τέταρτου κόσμου φυτοζωούν. Οι Αιγύπτιοι που ξεσηκώθηκαν πρόσφατα και ανέτρεψαν τον Χόσνι Μπουμπάρακ στην επανάσταση του Αμπντούλ Γκαμάλ Νάσερ στην δεκαετία του 50 είχαν πληθυσμό 20 εκατομμύρια στη χώρα τους ,και σήμερα έχουν πληθυσμό 90 εκατομμύρια περίπου. Το ημερομίσθιο του φτωχού εργαζόμενου στην Αίγυπτο είναι όπως εγράφη στον τύπο, ένα ευρώ ημερησίως.
«Σήμερα η εκμετάλλευση ασκείται από πολυεθνικά τέρατα και τράπεζες και οι άνθρωποι που την πληρώνουν είναι κυρίως εκείνοι που μέσα σε λίγα χρόνια έχασαν ότι είχαν κατακτήσει στην Ευρώπη από την εποχή του Α/ παγκοσμίου πολέμου. Σ`αυτό συνέβαλλε η φθηνή προσφορά υπηρεσιών και εργασίας ,από εκείνους τους «άθλιους» που «εξέβρασε» εδώ η λαίλαπα των τοπικών πολέμων και της παγκοσμιοποίησης. Η δύσκολη μοίρα αυτών των ανθρώπων συνιστά κρίσιμο θέμα –που επείγει να αντιμετωπιστεί πολιτικά και δη σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το θέμα δεν χρήζει «φιλανθρωπικών» χειρισμών από τα κόμματα, όταν η κατάσταση στον κοινωνικό χώρο τα φέρνει να ακολουθούν τα γεγονότα ασθμαίνοντας», γράφει ο Γιάννης Τζώρτζης δημοσιογράφος και πολιτικός επιστήμονας στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία».