ΟΙ ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Την δεκαετία του 70 μετά την μεταπολίτευση, η χώρα μας υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού της δεξιάς Κ. Καραμανλή, όδευε να γίνει πλήρες μέλος της Ε.Ο.Κ Αντίθετο ήταν το Κ.Κ.Ε το οποίο κρατά συνεπή στάση μέχρι σήμερα, είτε διαφωνεί, είτε συμφωνεί κανείς μαζί του. Αντίθετο ήταν επίσης και το νεαρό ΠΑΣΟΚ της εποχής εκείνης ,όπου είχε συνθήματα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».Μάλιστα ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, έγραφε πύρινα άρθρα όπου χαρακτήριζε την Ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ως¨ «αντιπρόσωπο των ιμπεριαλιστικών αμερικάνικων συμφερόντων στην Ευρώπη» Το ΠΑΣΟΚ τότε του Ανδρέα ονειρευόταν¨ «ένα τρίτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό». Το 1980 υπογράφηκε η συμφωνία ένταξης στο «Ζάππειο Μέγαρο» με κάθε επισημότητα. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση ,και για πρώτη φορά μετά τον β/ παγκόσμιο πόλεμο, και τον εμφύλιο, ήρθαν οι περιθωριοποιημένες δυνάμεις της κεντροαριστεράς στην εξουσία.
Η Ελλάδα πλέον ως χώρα μετά πολλών περιπετειών και κινημάτων στον εικοστό αιώνα έμπαινε, στο δρόμο της πολιτικής σταθερότητας με την δημοκρατική εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία. Το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση διεκδίκησε και πέτυχε μαζί με τις χώρες του νότου τα «ΜΟΠ» { Μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα } όπου αργότερα μετασχηματίσθηκαν σε ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης. Η καθυστερημένη και τριτοκοσμική Ελλάδα συμμαχούσε , με τις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου . Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα για την χώρα μας για να προσπαθήσει να εκσυγχρονίσει τους θεσμούς της, να οργανώσει την δημόσια διοίκηση της, να ενισχύσει την παραγωγική της βάση. Διότι μπήκαμε σε ένα κλαμπ με ηγέτιδα δύναμη την Γερμανία με την δημοσιονομική της πειθαρχεία και την προτεσταντική ηθική της , και δευτερευόντως την Γαλλία όπου οι δύο αυτές μεγαλύτερες δυνάμεις, επέβαλλαν τις θελήσεις τους στις μικρές χώρες , διότι αυτές είχαν και το ισχυρότερο πορτοφόλι ,και ενίσχυαν τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Έπρεπε να δούμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας και να τα αναπτύξουμε. Τίποτα δεν πήγε ίσια.
Η ανοιχτή αγορά απαιτεί ανταγωνιστική οικονομία. Μία οικονομία οργανωμένη , και με εξαγωγικό προσανατολισμό. Η Ελλάδα ήταν κυρίως αγροτική χώρα με μικρό και διάσπαρτο γεωργικό κλήρο, και με μία ελαφριά βιομηχανία, όπου πολλές από τις μεγάλες επιχειρήσεις της την δεκαετία του 80, είχαν πάψει να είναι ανταγωνιστικές ,ήταν καταχρεωμένες , και για να μην κλείσουν και απολύσουν το προσωπικό τους, της ανέλαβε το κράτος με τον Ο.Α.Ε{ οργανισμός ανασυγκρότησης επιχειρήσεων } να τις εξυγιάνει και να της ιδιωτικοποιήσει εκ νέου. Τότε το ΠΑΣΟΚ είχε ακόμη κοινωνικές ευαισθησίες, παρά τα λάθη του και τον λαϊκισμό του. Στην Ελλάδα εισέρευσαν αρκετά χρήματα ως αγροτικές ενισχύσεις , αλλά δεν αξιοποιήθηκαν κατάλληλα για να δημιουργηθεί μια ισχυρή παραγωγική βάση. Δημιουργήθηκαν αγροτικοί συνεταιρισμοί , όπου κακοδιοικήθηκαν και οι περισσότεροι διαλύθηκαν καταχρεωμένοι. Σήμερα είμαστε εισαγωγείς 3-4 δις αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Ένα μέρος των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων εξαγοράσθηκε από τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές. Μετά το 1990 και την αθρόα προσέλευση των μεταναστών οι αγρότες έπαψαν ν εργάζονται στα χωράφια και προσελάμβαναν τα φθηνά εργατικά χέρια των μεταναστών. Η δημόσια διοίκηση ελάχιστα εκσυγχρονίστηκε , διότι τα κόμματα εξέλαβαν το κράτος ως λάφυρο , και χρησιμοποίησαν το γνωστό ρουσφέτι στις προσλήψεις με την πατρωνία των κομμάτων εξουσίας. Η Ελλάδα ιδίως μετά την ένταξη μας στην ευρωζώνη έζησε μια επίπλαστη ευμάρεια που οφειλόταν στον τραπεζικό δανεισμό. Το κράτος άβουλο και μοιραίο δανειζόταν από το εξωτερικό 120 εκατομμύρια και εισέπραττε 60 λόγω και της μεγάλης φοροδιαφυγής. Μετά την οικονομική κρίση του 2008 στην κοιτίδα του καπιταλισμού Η.Π.Α ,και την διάχυση της στην Ευρώπη ο φθηνός δανεισμός της Ελλάδας σταμάτησε γιατί υπήρχε στενότητα χρήματος, και διότι όλες οι χώρες ζητούσαν δανεικά. . Ως τότε όλοι οι πολιτικοί ταγοί κοιμόταν μακαρίως .Λαός και ηγεσία πέσαμε από τα σύννεφα. Όταν ξύπνησε ο Καραμανλής αποφάσισε να εγκαταλείψει το καράβι που βούλιαζε αύτανδρο. Ο Γιωργάκης λέει ότι δεν γνώριζε τίποτα, γιατί ζούσε σε άλλη εξωτική χώρα και υποσχόταν ότι «υπάρχουν λεφτά». Την συνέχεια την γνωρίζετε και την βιώνετε στο πετσί σας. Διαρκή λιτότητα φτώχεια ανεργία, υποτέλεια στην προτεσταντική ηθική της φράου Μέρκελ, στον νεοφιλελευθερισμό, στο μεγάλο κεφάλαιο, στις τράπεζες στους δανειστές , και στον δικός τους μονόδρομο. Θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν καλύτερα αν είχαμε υψηλού επιπέδου ηγεσίες ,και ορθολογικά σκεπτόμενο λαό όπου θα έβαζε πάνω από τον εαυτούλη του το κοινωνικό συμβόλαιο και το δημόσιο συμφέρον..