ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΛΥΒΙΗ;
ΓΙΑΤΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ;
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί, για όλους τους λαούς του κόσμου ,θα ήταν στις διεθνείς σχέσεις ,να υπήρχε στην βάθος, αλλά και στην επιφάνεια ο ανθρωπισμός, κι όχι τα συμφέροντα. Διότι όλες σχεδόν τις φορές .Τα μεγάλα κράτη τα οποία επεμβαίνουν στις υποθέσεις των μικρών ,είναι κράτη ιμπεριαλιστικά , τα οποία ενδιαφέρονται , για την επέκταση των αγορών τους, και την καταλήστευση των πρώτων υλών των μικρότερων αδύνατων κρατών. Επικαλούνται προσχηματικά τον «ανθρωπισμό» και εν ονόματι του, διαπράττουν ανελέητους βομβαρδισμούς, όπως έγινε στην πρώην Γιουγκοσλαβία, όπου οι μεγάλοι έβαλαν το χέρι τους υποδαυλίζοντας, τις εσωτερικές διενέξεις και το αληλλοφάγωμα των εθνοτήτων. Τι έγινε τότε ; Χώρισε μια μεγάλη Ευρωπαϊκή χώρα, σε μικρά κρατίδια, τα οποία πλέον είναι κράτη προτεκτοράτα, των μεγάλων δυνάμεων. Αυτή η επέμβαση με την ευλογία του ΝΑΤΟ, ήταν ένα όνειδος στις παρειές της μεταπολεμικής Ευρώπης. Στο Ιράκ προκλήθηκε η επέμβαση ,από την διοίκηση του προέδρου Τζορτζ Μπους, με πρόσχημα τα πυρηνικά όπλα, στην πραγματικότητα για να διαρπαγούν τα πετρέλαια της περιοχής. Στο Αφγανιστάν, οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ, έχουν εμπλακεί, σένα πόλεμο χωρίς διέξοδο. Πουθενά στον πλανήτη, δεν έχουν γίνει πραγματικές ανθρωπιστικές επεμβάσεις. Οι ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των λαών όπου γης. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά, δεν θα συνεργαζόταν με όλες τις δικτατορίες του κόσμου. Συνεργάζονται με τους δικτάτορες, επειδή κρατούν τους λαούς υποδηλωμένους ,με σιδηρά πυγμή. Σε όλο τον Αραβικό κόσμο ξεσηκώθηκαν οι λαοί, και ζητούν δημοκρατικές ελευθερίες. Κάθε χώρα έχει την δική της ιδιαιτερότητα. Οι ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις φοβούνται την αυτονόμηση των λαών, και θέλουν να τους ελέγξουν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, και τις επενδύσεις τους. Με όποιο τρόπο είναι πρόσφορος για τις επικρατούσες συνθήκες. Πότε μαστίγιο, και πότε καρότο. Τώρα να δούμε τι γίνεται στην Λιβύη. Το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ πήρε απόφαση με αποχή της Κίνας, της Ρωσίας ,και της Γερμανίας για προστασία των αμάχων από τον εμφύλιο ο οποίος, απειλεί την χώρα. Εκ πρώτης όψεως είναι σημαντική απόφαση τονίζουν ορισμένοι διεθνολόγοι, και γίνεται για πρώτη φορά στην ιστορία του ΟΗΕ. Ως τώρα ο ΟΗΕ ήταν περίπου υποχείριο της Αμερικάνικης υπερδύναμης, και των συμμάχων της. Ποτέ δεν είχε επέμβει να στηρίξει τους λαούς σε περίπτωση εμφύλιων σπαραγμών, ενώ για ανθρωπιστικούς λόγους θα έπρεπε να επεμβαίνει. Βέβαια η δημοκρατία μέσα σε κάθε χώρα, θα πρέπει να είναι υπόθεση των λαών κι όχι έξωθεν επεμβάσεων. Διότι έχει αποδειχθεί από την ιστορία ότι οι ξένοι δεν επεμβαίνουν για να σώσουν τους λαούς, αλλά για ίδιο όφελος. Υπάρχουν πλευρές που λένε ότι οι δυτικές δυνάμεις επεμβαίνουν γιατί βλέπουν στο βάθος την Κίνα να μπαίνει στα χωράφια τους και ανταγωνίζονται για το μοίρασμα του πετρελαίου. Ποιο είναι το όφελος της Ελλάδας στην συμμαχία των προθύμων; Σε τι ωφελείται η καταχρεωμένη Ελλάδα, όταν στέλνει μονάδες ιατρικής υποστήριξης, και άλλες στο Αφγανιστάν; Σε τι θα ωφεληθεί η χώρα μας συμμετέχοντας στη συμμαχία εναντίον της Λιβύης; Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, κάποτε συμμαχούσε με τους μεγάλους ζητώντας ανταλλάγματα και διεκδικώντας τα εθνικά συμφέροντα. Σήμερα ζητούν τίποτα εμφανές, οι σημερινοί κυβερνώντες ή είναι
απλώς υπηρέτες των μεγάλων αφεντικών; Ποιος τους εξουσιοδότησε για τούτο;