«ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ»

ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

«Γι`αυτούς που με φωτιά η μαχαίρι κίνησαν, κακό θα ανάψει εδώ. Μην απελπίζεται ο σταυρός, μόνο ας προσευχηθούν μακριά του οι μενεξέδες». ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Η πληθυντική αριστερά έχει θάψει στις Ελληνικές καλένδες ένα δικό της σύνθημα. Το σύνθημα¨ «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος» Η αριστερά, σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς για τον λαό και τον τόπο, δεν παίζει τον ρόλο, ο οποίος της ανήκει. Δεν εκφράζει τους πόθους του λαού, για ένα διαφορετικό μοντέλο ζωής, επειδή¨ «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, και με τον άνθρωπο σαν αυταξία καθαυτή, η οποία θα κυριαρχεί, πάνω από το κέρδος του κεφαλαίου, και την ανθρώπινη απληστία του μεγαλοαστού ,για κυριαρχία πάνω στον εργαζόμενο, Η αριστερά πρέπει να δώσει δυνατή γροθιά στο σύστημα εκείνο, όπου κυριαρχεί η εκμετάλλευση της υπεραξίας των παραγομένων προϊόντων των εργαζομένων μαζών. Η αριστερά στο σύνολο της είναι πολυδιασπασμένη, σε χίλια κόμματα και κομματίδια, κρατώντας η κάθε τάση την σφραγίδα του αλάθητου. Με τον τρόπο αυτό αφήνει χωρίς έκφραση ένα μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων και Ελληνίδων, οι οποίοι βλέποντας, την αριστερά ανήμπορη να αντιδράσει αποτελεσματικά, στις επιθέσεις του νεοφιλελευθερισμού , της έχουν γυρίσει την πλάτη ιδιωτεύοντας. Η αριστερά ηττημένη 10 χρόνια μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο στην Ελλάδα το 1958, πήρε την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αν και σε καθεστώς ημιπαρανομίας. Σήμερα σε καθεστώς ελευθερίας της έκφρασης, η αριστερά βρίσκεται στο περιθώριο. Ας κοιτάξουν οι ηγέτες και ηγετίσκοι της, το πρόσωπο τους στον καθρέπτη, πριν θελήσουν να μιλήσουν για αλλαγή του κόσμου. Έχουν αλλάξει πρώτα τους εαυτούς τους; Είναι φυσικό να μην έχουν όλα τα αριστερά κόμματα, την ίδια στόχευση. Να μη θέλουν όλα τα κόμματα την πλήρη ανατροπή των πάντων . Δεν πρέπει όμως ο ένας να αμφισβητεί την αριστεροσύνη του άλλου, και να τον απαξιώνει πολιτικάντικα για λίγους ψήφους. Μπορούν όμως τα αριστερά κόμματα,να συμφωνήσουν σε ορισμένα σημεία κοινής πάλης ανοίγοντας ένα παλλαϊκό μέτωπο, εναντίον των δυνάμεων του αντιδραστικού κεφαλαίου, το οποίο προσπαθεί να οπισθογυρίσει τους εργαζόμενους ,σε καθεστώς δουλείας. Ας αναλογισθεί η ηγεσία της αριστεράς ,στο σύνολο της, τις ιστορικές ευθύνες που της αναλογούν . Διότι η αμείλικτη ιστορία θα την κρίνει αυστηρά για την ανικανότητα της. Οι καιροί ου μενετοί.