Ο ΣΚΟΡΠΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΤΡΑΧΟΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό , έπλεε σένα ποτάμι στην νήσο του Ειρηνικού Ωκεανού Ουλούμπου Κουλούμπου , ένας βάτραχος. Αμέριμνος σφύριζε τον γνωστό ήχο, κοάξ κοάξ , όταν τον πλησιάζει ένας σκορπιός. Προσπάθησε να πείσει τον βάτραχο, να τον περάσει, στην απέναντι όχθη του ποταμού. «Καλέ μου βάτραχε του λέει ,πέρασε με στην απέναντι όχθη, κι εγώ θα γίνω χώμα να με πατήσεις. Ότι μου ζητήσεις θα το κάνω. Επί μία ώρα ο βάτραχος ήταν ανένδοτος με το επιχείρημα, ότι το τσίμπημα του σκορπιού ήταν δηλητηριώδης, και θα πέθαινε σε περίπτωση, που ο σκορπιός τον τσιμπούσε. -«Μπορεί να είναι έτσι όπως το λες ,καλέ μου βάτραχε μα εγώ, σου υπόσχομαι, ότι ποτέ δεν κάνω κακό, στον ευεργέτη μου. -«Κι εσύ είσαι τώρα ο ευεργέτης μου». Με το πολύ ψηστήρι πείσθηκε ο κυρ βάτραχος, , σήκωσε στην πλάτη του, τον σκορπιό, όπου κι άρχισε να πλέει προς την απέναντι όχθη του ποταμού. Στα μισά της διαδρομής του ποταμού, ο σκορπιός αρχίζει να τσιμπάει τον βάτραχο. Ο βάτραχος άρχισε να βουλιάζει. Γυρίζει αμέσως και λέει απελπισμένος στον σκορπιό.- «Τι κάνεις εκεί ; -«Γιατί δεν κρατάς τις υποσχέσεις σου; Δεν ξέρεις ότι θα βουλιάξουμε και οι δύο». -«Το ξέρω απαντάει στον βάτραχο ο σκορπιός μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. -«Το τσίμπημα είναι στην φύση μου». Όπως στον σκορπιό το τσίμπημα είναι στην φύση του, έτσι και σε μερικούς κατοίκους, της νήσου Ουλούμπου Κουλούμπου, είναι στην φύση τους το κουτσομπολιό, αλλού όπως στην Ελλάδα, το λένε και χαφιεδισμό, στο Χανιά οι χωρικοί μας το λένε σουχλί, ή σουχλιά. Συνήθως τα κουτσομπολιά τα κάνουν οι γυναίκες, αλλά είναι και πολλοί άνδρες κουτσομπόληδες. Μερικές φορές ωτακουστής εγώ ,έχω ακούσει γυναίκα θυμωμένη να απευθύνεται σε άνδρα και να του λέει¨ «-Σαν την σουχλίστρα γυναίκα είσαι καημένε».

Ο ΧΟΙΡΟΣ ΜΕ ΤΑ ΒΕΛΑΝΙΔΙΑ

Πέρυσι με τα πρώτα περιοριστικά οικονομικά μέτρα, που πήρε η κυβέρνηση, το συζήτησα με φίλο την ώρα που έπινα τον καφέ της παρηγοριάς, σένα ταπεινό καφενεδάκι. «Και τώρα τι θα κάνει ο κόσμος Τάκη»; -«Πως θα βγει χώρα από την κρίση»; -Ξέρεις μου λέει το ανέκδοτο με το χοίρο και τα βελανίδια»;- «Δεν το ξέρω, για πες, είμαι έτοιμος να το ακούσω». -«Ήτανε μια φορά ένας χοίρος ,και του δώσανε να φάει βελανίδια, χωρίς περιορισμό. Έφαγε ανεξέλεγκτα, του σκασμού, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας». «Όταν έφθασε η ώρα να βγάλει την τροφή, από την γνωστή οδό, έπαιξε μουγκρητό γιατί ήτανε δυσκοίλιος, που ακούστηκε , από βουνά κάμπους και πελάγη».

Έτσι μου λέει ο φίλος μου ο Τάκης θα την πάθουμε κι εμείς. Μα «όλοι μαζί τα φάγαμε» Τάκη; -«Σίγουρα δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, άλλοι έφαγαν πολλά, άλλοι λίγα και άλλοι καθόλου». «Όλοι όμως φταίμε διότι, τις κυβερνήσεις εμείς τις ψηφίζουμε,

αντιπρόσωποι μας είναι αυτοί που κυβερνούν»; Γιατί τόσα χρόνια δεν απαιτήσαμε χρηστή διαχείριση και έντιμη διοίκηση, ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης της χώρας παρά ο καθένας βγάζει την ουρά του απέξω και τα ρίχνει στους άλλους. «Θυμάσαι μου είπε ο Τάκης, τον λόγο του προέδρου Τζον Φ. Κένεντυ που είχε πει¨ «Δεν έχει σημασία τι θα κάνει η πατρίδα για σένα, αλλά τι θα κάνεις εσύ για τν πατρίδα».Μεγάλη κουβέντα αυτή Τάκη. Λόγια μεγάλων ανδρών αλλά πως γίνονται πράξη.