ΑΝΘΙΖΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ

Εκείνη τον καιρό, οι άρχοντες έπιασαν τον λαό από το λαιμό.

Τον ξεζούμισαν, του ήπιαν το νερό από τη βρύση, και τον άφησαν χωρίς

νερό. Τον άφησαν χωρίς ψωμί. χωρίς φαγητό, χωρίς στέγη και ρουχισμό.

Γυμνοί και ξυπόλητοι οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους κλαίγοντας

και αγκαλιάζοντας ο ένας τον άλλο, και κήρυξαν την επανάσταση τους

διώχνοντας τους άρχοντες. «Τώρα θα κυβερνηθούμε μόνοι μας είπαν

με άμεση δημοκρατία, όπως στην αρχαία Ελλάδα».

«Τολμώ ονειρεύομαι και προχωρώ στο δρόμο των πεπρωμένων μου».

Έτσι άρχισε τον λόγο του ο πρώτος ρήτορας στην συνέλευση τους στην

αγορά. Ο καρπός της νέας οργάνωσης της ζωής τους άρχισε να ανθίζει.



ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ