Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ

ΣΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Την Τετάρτη 18 -5 -2011 ήρθε στην πόλη μας, ο επίτιμος πρέσβης Περικλής Νεάρχου, καλεσμένος της κίνησης ενεργών πολιτών «Σπίθα», πρώην σύμβουλος του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου στην δεκαετία του 80, και σύμβουλος επίσης στο υπουργείο παιδείας , την ίδια εποχή. Τα τελευταία 15 χρόνια, υπήρξε πρέσβης της Κύπρου στην Γαλλία. Επίκεντρο της ομιλίας του ήταν¨ η παγκοσμιοποίηση και η οικονομική κρίση. Μίλησε για το ξεκίνημα και την απαρχή του νεοφιλελευθερισμού, και της απορρύθμισης των αγορών στην Αμερική. Τότε που εγκαταλείφθηκε ο χρυσός ως αποθεματικό μέταλλο όπου ήταν, εγγύηση έναντι της κοπής νομισμάτων {δολάριο}. Η Αμερική άρχισε ανεξέλεγκτα να εκδίδει δολάρια χρηματοδοτώντας την πολεμική βιομηχανία της. Αργότερα έγιναν συμφωνίες ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το χρηματιστικό κεφάλαιο να ταξιδεύει ανεξέλεγκτο στα χρηματιστήρια όλων των χωρών ,και να ληστεύει τις λαϊκές οικονομίες. Μια νέα τάξη κερδοσκόπων δημιουργήθηκε αποκομίζοντας πακτωλό κερδών χωρίς να παράγει.

Δημιουργήθηκαν και οι επενδυτικές τράπεζες {παρατράπεζες} τύπου «Λήμαν Μπράδερς» όπου έδιναν σωρηδόν στεγαστικά δάνεια σε φτωχούς πολίτες που δεν μπορούσαν να πληρώσουν. Τα δάνεια αυτά τα έκαναν χρηματιστηριακά παράγωγα, κόβοντας τα σε κομμάτια, όπου και τα διακινούσαν σε όλο τον κόσμο. Αυτά που ονομάστηκαν και ήταν «τοξικά ομόλογα» όπου κι έφεραν την οικονομική κρίση με την κατάρρευση της «Λήμαν Μπράδερ» το 2008. Οι Η.Π.Α ως ο ισχυρότερος εταίρος στον δυτικό κόσμο πλάσαρε τον νεοφιλελευθερισμό στην Ευρώπη μέσω της Αγγλίδας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ. Ως την μοναδική οδό της ευτυχίας για τον κόσμο. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές απαιτούσαν ελάχιστο κράτος ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων στους ιδιώτες, σιγανή απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ασπάστηκαν και τα σοσιαλιστικά κόμματα της Ευρώπης, είτε από αφέλεια πιστεύοντας τότε ότι αυτό είναι το σωστό είτε από ιδιοτέλεια. Μετά το 1990 -και την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης, - τότε που ο καθηγητής Φράνσις Φουκουγιάμα έγραψε για¨ «το τέλος της ιστορίας» ,δηλαδή όπως πίστευε την οριστική επικράτηση του καπιταλισμού, η ευρωπαϊκή ένωση με την Αμερική υπέγραψαν παγκόσμιες συνθήκες μέσω του Π.Ο.Ε {Παγκόσμιος οργανισμός εμπορίου}ανοίγματος των πλανητικών αγορών ,όπου θα κινούντο ελεύθερα τα προϊόντα χωρίς δασμούς. Από τότε τα κράτη αποδυναμώθηκαν και κυριάρχησαν τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές καθώς και το τραπεζικό χρηματιστικό, κεφάλαιο. Αυτές οι μεγάλες επιχειρήσεις αποτελούν τον κύκλο των αγορών. Με τις συνθήκες αυτές η Ευρώπη έχασε τον προσανατολισμό της,

όπου ήταν η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, και η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Η εισροή των προϊόντων αγροτικών βιομηχανικών , από τις χώρες φθηνού εργατικού κόστους προξένησαν ζημία, στους εργαζόμενους στην Ευρώπη. Ειδικά η Ελλάδα χώρα αγροτική κατάντησε να εισάγει το 70% των αγροτικών προϊόντων. Με την πολιτική των ανοιχτών θυρών δεν μπορούσε να εφαρμοστεί ο κεϋνσιανισμός , να δοθούν αυξήσεις στους εργαζόμενους για να τονωθεί η ενεργός ζήτηση, διότι τα προϊόντα που καταναλώνουν θα ήταν εισαγόμενα προϊόντα. Κάποτε ό πρόεδρος Ρούζβελτ είχε πει ότι η «ΤΖΕΝΕΡΑΛ ΜΟΤΟΡΣ» ήταν η ίδια η Αμερική, διότι τότε η εταιρεία εκείνη , έδινε εργασία και ασφάλεια σε εκατομμύρια Αμερικανούς. Σήμερα όμως στην Αμερική παράγονται μερικές χιλιάδες μόνο αυτοκίνητα, από την «Τζένεραλ Μότορς» και αρκετά εκατομμύρια στα εργοστάσια της στην Ασία. Αν το κράτος είχε τον έλεγχο θα μπορούσε να απαγορεύσει στην «Τζένεραλ Μότορς» εάν έφευγε από την Αμερική να εισάγει αυτοκίνητα στην Αμερική. Όταν η πολιτική δια της κρατικής εξουσίας είναι απών, τότε η αγορά αδηφάγα και ανεξέλεγκτη, δημιουργεί καταστροφικές συνέπειες ,για τον κόσμο της εργασίας. Είναι αναγκαίο η Ευρώπη να ξαναβρεί τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε, διότι σήμερα πληρώνουν τα σπασμένα, οι λαοί των πιο αδύνατων οικονομικά κρατών Ελλάδας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας, Ισπανίας. Προς το παρόν οι μεγάλες χώρες όπως η Γερμανία που στηρίζεται στις εξαγωγές δεν έχει πρόβλημα μέχρι που η Κίνα να αρχίσει να παράγει φθηνά αυτοκίνητα, και να τα εξάγει στην Ευρώπη.