Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Δοκίμια και σημειωματάρια (1869-1873) Friedrich Wilhelm Nietzsche Ο ευαίσθητος και στοχαστικός Νίτσε, ένοιωσε τη δυσαρμονία, που ενυπάρχει στη ρίζα των πραγμάτων σα φοβερή δόνηση - ένα τρομερό ρίγος και μια δυνατή μέθη ταυτόχρονα: αυτή ήταν προσωπική του «εμπειρία». Κατά τον Σοπενάουερ, τον πρώτο δάσκαλό του, καθώς ο ίδιος τ΄ομολογεί, το υπόβαθρο τής τραγωδίας είναι η πρωταρχική οδύνη, που επικρατεί στον κόσμο. Ο Νίτσε μάς βεβαιώνει, ότι στη ρίζα τής τραγωδίας είναι η κατάφαση στη ζωή σ' όλες τις εκφάνσεις της, ότι το δυσαρμονικό, το άσχημο ή το αποτρόπαιο τούτης τής ύπαρξης είναι απλά και μόνο ένα καλλιτεχνικό παιγνίδι -η βούληση, που παίζει αιώνια από μόνη της σαν εκείνο το παιδί-αιώνα τού Ηράκλειτου, που υψώνει πύργους από άμμο και τους γκρεμίζει-, τίποτα παραπάνω από ένα αθώο καλλιτεχνικό παιγνίδι, που δεν πρέπει να το «δραματοποιούμε» και προπάντων να μην το ανάγουμε σὲ ηθικό ζήτημα, ότι, εν ολίγοις, βάση τής τραγωδίας είν΄ο Διόνυσος, ο θεός όχι τού πρωταρχικού πόνου, αλλά τής πρωταρχικής χαράς ακόμη και μέσ΄απ' τον πόνο! Αυτός γέννησε και τη μουσική και τον τραγικό μύθο... Διαβάστε περισσότερα και κατεβάστε δωρεάν ολόκληρο το βιβλίο από την «Ελεύθερη Έρευνα»:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου