ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ «Εφόσον το κράτος παρέμενε ο πιο σίγουρος και ανθεκτικός εργοδότης, πρώτο μέλημα του κόμματος ήταν η κατάκτηση και η νομή του κράτους, ειδάλλως θα έχανε την πίστη των οπαδών του στην ικανότητα τους, να υπερασπίσει τα συμφέροντα τους. Όταν η πατριαρχική σχέση μεταφέρεται από την κοινωνία στην πολιτική, τότε μεταβάλλεται στην λεγόμενη πελατειακή σχέση, διατηρώντας όμως το θεμελιώδες της γνώρισμα, δηλαδή την αναγκαία συνάφεια υπακοής και προστασίας. {Π.Κονδύλης-Αιτίες της παρακμής της σύγχρονης ελλάδας.} Την βία την προκάλεσε παγκοσμίως ο ακραίος νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, που ασκεί μέσω του κράτους σκληρή αντιλαϊκή πολιτική. Ο Λαός βεβαίως δεν έχει πάντα δίκιο ούτε είναι εξ ορισμού αθώος.To ελληνικό κράτος γκρεμίστηκε από τα ανομήματα και την φαυλότητα των πολιτικών τζακιών που το εκμεταλλεύτηκαν, με τον πελατειακό του χαρακτήρα. Με τα μνημόνια και την ελληνική πολιτικοοικονομική χρεοκοπία γκρεμίστηκε απότομα και το πελατειακό κράτος, όπως το γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Η πτώση του πελατειακού κράτους που δεν τόλμησε κανένα κόμμα την επανίδρυση του σε νέες βάσεις, να την φέρει σε πέρας, έγινε τόσο βίαια, από τον Γ.Α.Π και την τρόικα, όσο και ξαφνικά, και χωρίς τον απαιτούμενο χρόνο, για να αλλάξει ένα κράτος που ποτέ δεν υπήρξε αστικό, με την δυτικοευρωπαϊκή έννοια του όρου. Η τρόικα με πατενταρισμένο από δικτατορικά καθεστώτα, «δόγμα του σοκ» άσκησε υπέρμετρη βία στον Ελληνικό λαό, με τις απάνθρωπες πολιτικές της. Η δράση προκαλεί την αντίδραση και όταν ο άλλος δεν έχει να φάει είναι άνεργος και άστεγος τότε υιοθετεί το σύνθημα΄"βία στην βία των αφεντικών." Ή την φασιστική βία των ακροδεξιών κασιδιάρηδων. Είμαι εναντίον της βίας, αλλά, κατανοώ και την αγανάκτηση ,των πραγματικά αγανακτισμένων που έμειναν χωρίς δουλειά, και των νέων με θαμπό και αβέβαιο μέλλον, και όχι των δήθεν αγανακτισμένων, που έχασαν μέρος από τους παχυλούς μισθούς τους. Υποστηρίζω την μεταρρύθμιση αντί της ανατροπής και της επανάστασης, όπου είδαμε που οδήγησε τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Πιστεύω στον εξαντλητικό διάλογο και τις συναινέσεις. Στην καλλιέργεια του ανθρώπου, για να ξεφύγει από την αποδοχή του οπαδικού λαϊκισμού. {Λόγος Ανδρέα στα Γιάννινα την δεκαετία του 80¨ "Δεν υπάρχουν θεσμοί μόνο ο λαός."} αλλά και τον λαϊκίστικο λόγο των κυβερνητικών κομμάτων της δεξιάς πολυκατοικίας.